Αιγαίο 2015 Μια τουρκική θάλασσα!
Εντός δεκαετίας η Τουρκία θα διαθέτει διπλάσιο από την Ελλάδα αριθμό φρεγατών, πολύ πιο σύγχρονων, με πολλαπλάσιες δυνατότητες, δύναμη και βεληνεκές πυρός, ηλεκτρονική συγκάλυψη και δεκάδες αεροσκάφη και ελικόπτερα ναυτικής συνεργασίας. Στους πίνακες προστίθενται τα δύο πανίσχυρα και υπερμεγέθη για την κλίμακα του Αιγαίου πολεμικά σκάφη Σπρούανς, που δώρισαν στους Τούρκους οι Αμερικανοί, «στρατηγικοί εταίροι» μας, για τα οποία έχει γράψει το «Παρόν». Την εικόνα συμπληρώνει αεροπορικός στόλος που θα περιλαμβάνει περισσότερα από 120 «αόρατα» αεροσκάφη τύπου Στελθ.
Γοργά προχωρώντας στην εφαρμογή του δόγματος για τη μεταβολή της και σε θαλάσσια δύναμη, που εξήγγειλε προ μηνών ο στρατηγός Οζκιόκ, η Τουρκία μέχρι το 2015 —προβλέπουν Έλληνες επιτελικοί— θα μπορεί να επιβάλλει τη διακοπή της θαλάσσιας επικοινωνίας, να προβαίνει σε ναυτικούς αποκλεισμούς, σε αποβατικές, ανθυποβρυχιακές και επιχειρήσεις ανοικτής θαλάσσης και ναρκοπολέμου, σε πολλαπλά μάλιστα μέτωπα. Κοντολογίς θα είναι σε θέση να επιβάλει τη διχοτόμηση του Αιγαίου, με την κατάληψη σειράς νησιών και βραχονησίδων, χωρίς η Ελλάδα να μπορεί ούτε να αποτρέψει ούτε να ανατρέψει αυτή την κατάκτηση… Αυτή η πράγματι εφιαλτική εικόνα δεν ήταν γνωστή στον ελληνικό λαό και εξακολουθεί, σε μεγάλο βαθμό, να παραμένει άγνωστη και να μην έχει συνειδητοποιηθεί, από μια κοινή γνώμη εγκλωβισμένη στην παραισθησιακή πλασματική πραγματικότητα που συντηρεί ο καταιγισμός της ευτελούς παραπληροφόρησης. Αλλά ήταν ασφαλώς γνωστή στον σημερινό υπουργό, της αγοράς των 40 F-16 από τους δωρητές των Σπρούανς στη Τουρκία — όσο ήταν γνωστή και στον προκάτοχό του, της… αναπαλαίωσης ελληνικών φρεγατών, από την υπό έλεγχο για μίζες γαλλική εταιρεία. Και ενώ για τους δύο άκαπνους προκατόχους του κάθε ερώτημα θα ήταν αστείο, για τον έλληνα αξιωματικό κ. Σπηλιωτόπουλο (και για τον υπεύθυνο για το μέλλον του έθνους νέο και άφθαρτο πρωθυπουργό ) δικαιούται να ρωτήσει κανείς εάν έχουν ήσυχο ύπνο… Και εάν όχι, εάν δηλαδή ταράσσει τον ύπνο τους, όπως κάθε ανθρώπου που πονά αυτόν τον τόπο, η πρόβλεψη τουρκικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και ακρωτηριασμού και σύνθλιψης της χώρας, τι σκοπεύουν τάχιστα να κάνουν για να την αποσοβήσουν; Τι μπορεί να γίνει, τουτέστιν, υπό συνθήκες συντριπτικών χρεών και αγεφύρωτων ελλειμμάτων, που όμως δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να κριθούν ως ελαφρυντικά από επερχόμενους δικαστές; Ο τόπος αυτός είχε αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα υπό ανάλογες συνθήκες και στο παρελθόν. Σε μια εποχή αναγκαστικής λιτότητος, κατά την οποία ήσαν άγνωστοι οι τηλεοπτικοί φιλανθρωπικοί μαραθώνιοι, ο ηλεκτρονικός τζόγος, οι μυθώδεις ετήσιες εισπράξεις των καζίνων (ανύπαρκτων τότε), οι ΠΑΕ με τα κέρδη και τα κάθε τόσο χαριζόμενα χρέη τους και το υπουργείο Πολιτισμού. Δεν υπήρχε τίποτα από όλα αυτά. Υπήρχε μόνο βούληση εθνικής επιβίωσης, εθνικό φιλότιμο, ένα «Λαχείο του Στόλου» και ένας «Έρανος υπέρ της Αεροπορίας». Με αυτά βγάλαμε τον πόλεμο του ’40…
Τι όφειλε να γίνει τώρα; Μα πρώτα η παλινόρθωση της ειλικρίνειας. Η έντιμη ενημέρωση του ελληνικού λαού για τη γυμνή πραγματικότητα πίσω από τους φανφαρονισμούς των πανηγυρικών και των παρελάσεων, πραγματικότητα της οποίας έχουν πληρέστατη γνώση στην άλλη πλευρά. Και η προσπάθεια να αφυπνισθεί η βούληση για εθνική επιβίωση, για θωράκιση αυτού του μικρού, επίζηλου οικοπέδου, που με τόσο αίμα και κόπους οι πρόγονοι μάς εξασφάλισαν, ώστε να περάσει στα παιδιά και τα εγγόνια μας και όχι σε προαλειφόμενους οικοπεδοφάγους γείτονες.
Στο επίπεδο των πρακτικών μέτρων, χωρίς την περαιτέρω επιβάρυνση των μικρομεσαίων εισοδημάτων, οι εισπράξεις από τον παντοειδή τζόγο οφείλουν να παροχετευθούν από τα ποικίλα θεάματα του υπουργείου Πολιτισμού στις ζωτικές και επείγουσες ανάγκες της Άμυνας. Φόροι εισόδου σε νυχτερινά κέντρα και γήπεδα και πρόσθετοι ειδικοί φόροι στις αγοραπωλησίες πολυτελών σκαφών και αυτοκινήτων θα αντιμετωπίζονταν με κατανόηση από τους πολλούς. Ειδικά λαχεία, έρανοι, τηλεοπτικοί μαραθώνιοι την 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου, σχολικοί κουμπαράδες και άλλα μέσα θα συνέβαλαν στην αφύπνιση και κινητοποίηση της κοινής γνώμης για την αποτροπή ενός τσουναμιού… στο Αιγαίο. Αυτά και άλλα ανάλογα μέτρα θα ήσαν αυτονόητα σε μια όχι τόσο μακρινή Ελλάδα, όπου η άμυνα ήταν εθνική και στην πολιτική πρυτάνευε η φροντίδα για την εθνική προοπτική και όχι η αγωνία για το άμεσο και προσωπικό «πολιτικό κόστος». Και σήμερα; Υπάρχει σήμερα πολιτική βούληση ανακοπής της υπνοβασίας στον κατήφορο της εθνικής απώλειας;
Ή μήπως, με μυστικές ή προφορικές συμφωνίες, όπως ισχυρίσθηκε ο κ. Γκιουλ για τη Μαδρίτη, έχουν ήδη εκχωρηθεί κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, σε μιαν άλλη αξιοθρήνητη «στρατηγική» εξημέρωσης του «γκρίζου λύκου»; Η απουσία διάψευσης από τους υπολόγους για τη Μαδρίτη κυρίους Σημίτη και Πάγκαλο ισχυροποιεί αυτούς τους ισχυρισμούς του τούρκου υπουργού των Εξωτερικών. Βαρύτερης σημασίας όμως είναι η απουσία αντίδρασης από τη σημερινή κυβέρνηση.
Δικαιολογείται έτσι το ερώτημα μήπως… Μήπως πίσω από τις παρελάσεις, τις αναδιατάξεις, τους αλλεπάλληλους περιορισμούς της θητείας, τους 50.000 ανυποτάκτους, το εμπόριο των απαλλαγών, την εγκατάλειψη της εκπαίδευσης των εφέδρων, το κουκούλωμα και την αμνήστευση της λεηλασίας και τη συνέχιση αμαρτωλών πρακτικών στις προμήθειες, πίσω από τη γενική αίσθηση καθεστώτος ανοχής και ελαστικότητας δεν υπάρχει, κάπου στο βάθος, μια εκ προοιμίου συνθηκολόγηση. Μήπως το σημερινό πολιτικό πλήρωμα, ή πάντως οι ηγεσίες, θεωρούν κάθε ιδέα αντίστασης ανεδαφική ή και… αναχρονιστική.
Αυτήν τη βασανιστικήν υποψία τροφοδοτούν άλλωστε κάποιες αινιγματικές επίσημες φράσεις, περί περιορισμού των συνόρων όσο και της εθνικής κυριαρχίας, που δεν αποσύρθηκαν. Όπως και το γεγονός ότι πρόσωπα που συμμετέχουν ως σύμβουλοι στη διαμόρφωση της εθνικής στρατηγικής καλλιεργούν στην κοινή γνώμη την ιδέα μιας συνθηκολόγησης. Όπως λ.χ. ο κ. Θόδωρος Κουλουμπής, διευθυντής του γνωστού ΕΛΙΑΜΕΠ, καθηγητής εκ μεταστάσεως από το αμερικανικό Πεντάγωνο, ιδιαίτερα διακριθείς στην εξύμνηση του Σχεδίου Ανάν και εν συνεχεία στην οργάνωση «κλειστών σεμιναρίων», σε συνεργασία με το Φόρεϊν Όφις, για την ανατροπή του κυπριακού ΟΧΙ. Δεν χρειάσθηκε να οργανώσει καμιά πορτοκαλί επανάσταση στην Ελλάδα αυτή η ΜΚΟ (μη κυβερνητική οργάνωση). Αντίθετα, χρηματοδοτείται και από το υπουργείο των Εξωτερικών, προφανώς για τις συμβουλές της στην «εθνική στρατηγική» όσο και για την « εκπαίδευση νέων ηγετών». Τελευταία προσφορά του κ. Κουλουμπή στην εκπαίδευση της ελληνικής κοινής γνώμης είναι άρθρο σε κυριακάτικη εφημερίδα με τίτλο «2006: Καιρός να κλείνουμε με την Τουρκία». Η συνταγή που προτείνει είναι μια a priori θυσία κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο:
• Εγκατάλειψη του δικαιώματος σε χωρικά ύδατα 12 μιλίων, κατά το Δίκαιο της Θαλάσσης.
• Εγκατάλειψη του σημερινού εναερίου χώρου των 10 μιλίων.
• Αναζήτηση «ενός ποθητού modus vivendi» με χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο 6 μιλίων (!) στο Αιγαίο…
Έχει και για την κυπριακή κυβέρνηση νέες συμβουλές ο απτόητος συνήγορος του Σχεδίου Ανάν, αλλ’αυτές βγαίνουν από τα σοβαρά πλαίσια του παρόντος. Που αφορά το κρίσιμο ερώτημα:
Εάν η υπεύθυνη κυβέρνηση αυτής της χώρας (την οποία εξακολουθεί να συμβουλεύει το ΕΛΙΑΜΕΠ ) προτίθεται —και πώς— να αγωνισθεί για να αποτρέψει την τουρκική κυριαρχία στο Αιγαίο, στην οποία —με ό,τι αυτή συνεπάγεται— οδηγεί νομοτελειακά η δραματικά αυξανόμενη ανισορροπία δυνάμεων και στη θάλασσα όσο και στον αέρα.
Ή εάν έχει εγκολπωθεί τη φιλοσοφία της συνθηκολόγησης, κατά τη πρακτική των προκατόχων της και τη διδασκαλία του κ. Κουλουμπή, των συνεργατών του και των πηγών εμπνεύσεώς τους.
Σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται ειλικρινής ενημέρωση του ελληνικού λαού, έντιμο άνοιγμα των χαρτιών και χάραξη συνεπούς πορείας με παλλαϊκή συμπαράσταση. Ή δημοψήφισμα περί την πρόταση συνθηκολόγησης με τη μοίρα εθνικού αφανισμού.