tabula rasa
Ο ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ…
«Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε με έναν Καραμανλή κι έναν Παπανδρέου και σαράντα χρόνια μετά τα ίδια ονόματα κυριαρχούν στο πολιτικό τοπίο της χώρας», έλεγε κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ την περίοδο όπου ο Κώστας Σημίτης έδινε τη σκυτάλη στον Γιώργο Παπανδρέου. Αυτή την αντίληψη των πολιτικών πραγμάτων την έχει αναγάγει σε… επιστήμη ένας άλλος πολιτικός με ισχυρές αν και διακριτικές πλέον φιλοδοξίες. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος.
Και πώς την έχει αναγάγει σε επιστήμη; Σκέπτεται το απλό: μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια ο μεν Καραμανλής θα έχει αποσυρθεί, ο δε Παπανδρέου θα κάνει κι αυτός την πρωθυπουργική τροχιά του. Και μετά; Μετά κλείνει ο κύκλος επιρροής των πολιτικών οικογενειών και έρχεται η ώρα των… αυτοδημιούργητων!
Ο υπουργός Τουρισμού έχει κατορθώσει ένα εντυπωσιακό πολιτικό «come back». Από την εκρηκτική δημοφιλία και τις δύο θητείες στον δήμο Αθηναίων επιχείρησε μία αυτόνομη πολιτική πορεία με… όνειρο ένα εκλογικό ποσοστό της τάξης του 20%, όπως του έδιναν τότε κάποιες δημοσκοπήσεις. Το Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών ωστόσο αποδείχτηκε διάττων αστέρας. Λίγο το λάθος τάιμινγκ κατά την ίδρυσή του, λίγο το ωραίο πλην ολίγον κενό μήνυμά του, λίγο η πόλωση του δικομματισμού που παραμένει ισχυρή, ο Αβραμόπουλος βρέθηκε από το… παντού στο… πουθενά.
Και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Νέα Δημοκρατία ως γκεστ σταρ σε μία ήδη διαμορφωμένη και πανίσχυρη καραμανλική αυλή. Επί 22 μήνες καταφέρνει όμως να κινείται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Δεν διεκδικεί «πρώτο τραπέζι πίστα», δεν φτιάχνει ομάδες και μηχανισμούς, δεν ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ούτε «καρφώνει» συναδέλφους του υπουργούς σε μία κυβέρνηση όπου ο ένας σφάζει (με το βαμβάκι ή χωρίς) τον άλλον.
Από την άλλη δεν δημιουργεί προβλήματα στον πρωθυπουργό, πήρε δε έναν ανύπαρκτο κυβερνητικό τομέα (όπου… διέπρεψε ο μακαρίτης ο Λιβανός ως υφυπουργός), αυτόν του τουρισμού και του έδωσε αίγλη και πολιτικό περιεχόμενο.
Επί της ουσίας κυβερνά μόνο τον ΕΟΤ, όπου έχει τοποθετήσει το alter ego του, τον πρώην πρέσβη, Αριστείδη Καλογερόπουλο. Παρʼ όλα αυτά πότε με μεγαλόπρεπα ταξίδια στο εξωτερικό και πότε με επαφές στο Χόλιγουντ για την προσέλκυση κινηματογραφικών παραγωγών στην Ελλάδα, κατάφερε να διοικεί τον μοναδικό τομέα κυβερνητικής δράσης που -ελέω και Ολυμπιακών Αγώνων- είχε θετικά αποτελέσματα.
Ο Αβραμόπουλος κατόρθωσε για δύο χρόνια να βγάλει στον αέρα ισάριθμες εντυπωσιακές καμπάνιες για την Ελλάδα, ο τουρισμός αυξήθηκε, οι μεγαλοξενοδόχοι χαίρονται διότι έχουν έναν φιλόδοξο συνομιλητή και το προφίλ οικοδομήθηκε. Οι πρόσφατες τάσεις της MRB τον επανέφεραν στην πρώτη θέση δημοτικότητας (πίσω από την Ντόρα που όμως δεν είναι -ακόμα- υπουργός) και ο Καραμανλής έχει κάθε λόγο να τον διατηρήσει στο ίδιο υπουργείο.
Κι ο ίδιος άλλωστε θέλει να παραμείνει (αν και μύχιος πόθος του είναι το Εξωτερικών ή ένα διπλό χαρτοφυλάκιο με τον πολιτισμό) στην οδό Τσόχα, όπου έχει ανακαινίσει τον 6ο όροφο και έχει δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό και άνετο «στρατηγείο».
Ξέρει πολύ καλά ότι δεν είναι ώρα για αρχηγικές φιλοδοξίες. Όταν όμως ο Καραμανλής κλείσει τον κύκλο του, τότε θα προβάλει ως αντίπαλος της Ντόρας.
Με τη δήμαρχο Αθηναίων βρίσκεται άλλωστε εδώ και χρόνια στα μαχαίρια.
Εκείνη τον μισεί κι αυτός χαμογελάει αυτάρεσκα βλέποντάς την να ακολουθεί την πολιτική του στον δήμο. Κι αυτό είναι ακριβές. Το μόνο που άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια η δήμαρχος Αθηναίων είναι το χριστουγεννιάτικο δένδρο του Αβραμόπουλου στην πλατεία Συντάγματος που το αντικατέστησε με το καρουσέλ…