Σκόρπιες σκέψεις…

Είναι η ώρα, είναι ο καιρός! Πριν είναι αργά! Πριν, δηλαδή, το σύστημα μπλοκάρει τις όποιες διαδικασίες και προπαντός τις όποιες εξελίξεις με αιφνίδιες εκλογές. Γιατί πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι: εκείνους που εποπτεύουν το σύστημα, αλλά και εκείνους που το ελέγχουν δεν τους απασχολεί ποιος θα είναι πρώτος και ποιος δεύτερος, τους ενδιαφέρει μόνο το «σύστημα». Ο έχων πολιτικά ώτα ακούειν ακουέτω.

Και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, όταν διστάζουν να πάρουν πρωτοβουλία οι «στρατηγοί» για μια τέτοια λύση, τότε το λόγο τον έχουν οι «λοχαγοί». Οι όροι «στρατηγοί» και «λοχαγοί» σε πολιτικό επίπεδο και με τη μεταφορική έννοια, για να μην παρεξηγηθούμε. Αν δεν γίνει ούτε κι αυτό, τότε μια λύση απομένει: Πλατιά Λαϊκή Συμμαχία!

Η ανοχή της φτώχειας έχει τα όριά της. Και η αντοχή της από τους φτωχούς ανάλογα όρια. Όταν εξαντληθούν αυτά τα όρια, τότε αρχίζει αργά, αλλά σταθερά το στάδιο της κοινωνικής έκρηξης. Κάποια στιγμή θα ξεσηκωθούν οι φτωχοί. Και δεν θα φταίνε εκείνοι, αλλά θα φταίνε όσοι τους έκαναν φτωχούς. Εκείνοι δηλαδή που ασκούν φιλελεύθερες, νεοφιλελεύθερες, συντηρητικές και νεοσυντηρητικές πολιτικές και εκείνοι που τις ανέχονται, γιατί σκοπεύουν να τις συνεχίσουν αύριο. Όλοι τους θα είναι ηθικοί αυτουργοί.

Παραφράζοντας την ιστορική φράση του Κλεμανσό ότι «είναι σπουδαία υπόθεση ο πόλεμος, για να την αναθέσει κανείς στους στρατιωτικούς», πρέπει να πούμε ότι «η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι πολύ σπουδαία υπόθεση, για να την αναθέσει κανείς στους συνταγματολόγους».

Θα προσθέταμε μάλιστα ότι είναι και πολύ επικίνδυνο, γιατί όσες φορές τους ανατέθηκε τέτοιος ρόλος τα έκαναν θάλασσα. Το Σύνταγμα το αναθεωρούν οι πολιτικοί, οι συνταγματολόγοι απλώς το διδάσκουν.