Παλινδρόμηση στην «αργκό των χωροφυλάκων»…
Ανασφαλής και αλαζονικός ο κ. Αγγελάκος, όχι μόνο δικαίωσε την κρίση του Όσκαρ Ουάιλντ («Μπαίνω στον πειρασμό να ορίσω τον άνθρωπο ως ένα ον που χάνει πάντα την ψυχραιμία του, όταν καλείται να δράσει σύμφωνα με τις επιταγές της λογικής…») αλλά και αυτούς (Μάνφρεντ Κετς ντε Βρις) που έχουν ενασχοληθεί με τη διοίκηση ανθρώπινων πόρων, που ομιλούν για τους «αιχμαλώτους της ηγεσίας» και υποδεικνύουν τη χρησιμοποίηση της ψυχαναλυτικής μεθόδου, προκειμένου να κατανοηθεί η προσωπικότητα «ηγετών» του ύφους και του ήθους του νυν αρχηγού της ΕΛΑΣ!
Το κυριότερο όμως, η «αργκό των χωροφυλάκων» απάδει προς τον ίδιο τον ελληνικό πολιτισμό, ο οποίος από τα βάθη της Ιστορίας στέκεται με σεβασμό στον ΝΕΚΡΟ, είτε ανήκει σε «θεό» είτε σε δολοφόνο! Απάδει δε και προς πολιτισμό της «μικρής πατρίδας» του κ. Αγγελάκου, της Μάνης, η οποία όρθωσε ένα ολόκληρο λογοτεχνικό είδος, το μανιάτικο μοιρολόι, που δεν αντικαθρεφτίζει άλλο τι, παρά τον σεβασμό στον ΝΕΚΡΟ!
Ο ρόλος του αρχηγού της ΕΛΑΣ, ρόλος «ηγέτη», είναι βέβαιο ότι δεν συμπλέει με την ανθρώπινη σοφία («Γιάθα Ράτζα, τάθα πράτζα»: Κατά τον βασιλιά και ο λαός του…, το καταστάλαγμα των Ινδών) και βεβαίως ως εκ της θέσης την οποία κατέχει ο κ. Αγγελάκος δεν είναι δυνατόν να αποτελεί τον ηγέτη-σύμβολο δημοκρατικής και πολιτιστικής συμπεριφοράς, πρότυπο για τους υφιστάμενους του!
Παραλλήλως στον κ. Αγγελάκο, «ηγέτη» ενός κλάδου στον οποίο η πολιτεία έχει αναθέσει την περιφρούρηση, εκτός των άλλων, της ασφάλειας των πολιτών με πλήρη σεβασμό της αξιοπρέπειας των τελευταίων, αναζητητέον αν ενυπάρχει και η ικανότητα του αναστοχασμού των πράξεών! Αποτελεί κοινό τόπο για τις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες ότι όταν οι ηγέτες είναι ανίκανοι να εξετάσουν τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους, τότε έρχονται στο προσκήνιο οι δυνάμεις παλινδρόμησης και γίνονται έκδηλοι οι κίνδυνοι που συνεπάγεται το συγκεκριμένο ύφος ηγεσίας και οι «ηγέτες» δημιουργούν κλειστές ομάδες, γεγονός που σημαίνει ότι χάνουν την επαφή τους με την πραγματικότητα…
Οι ηγέτες που δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη των δυνάμεων της παλινδρόμησης —εν προκειμένω της παλινδρόμησης στην «αργκό των χωροφυλάκων»— και είναι ανίκανοι να τις αντιμετωπίσουν, είναι ανίκανοι και να διοικήσουν… Δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η ισχύς τους τους δίνει τη δυνατότητα να μετατρέπουν τις φαντασιώσεις τους σε πραγματικότητα και ότι αυτό είναι κάτι σαν το κάλεσμα των Σειρήνων που μπορεί να μεταμορφώσει κάθε άνθρωπο όταν αποκτήσει ηγετική θέση…
Βεβαίως, ουδέν παρεμποδίζει τον κ. Αγγελάκο να διασκελίσει την «αργκό των χωροφυλάκων», να υποβάλει τις «ιδέες» του σε έλεγχο και να δει αν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα μιας δημοκρατικής κοινωνίας και όχι στη σκοτεινή περίοδο των «κυνηγών κεφαλών». Να επαναξιολογήσει και να επανεκτιμήσει τις αξίες, τις πράξεις και το πλέγμα των σχέσεών του που απορρέουν από το ηγετικό αξίωμα το οποίο κατέχει.
Αυτό αναμφιβόλως ανάγεται περισσότερο στον ιδιώτη κ. Γ. Αγγελάκο και ολιγότερο στον επικεφαλής της ΕΛΑΣ. Ο οποίος υπό την τελευταία του ιδιότητα δεν συγχωρείται να απολησμονεί ότι δρα και κινείται εντός μιας νομοκρατούμενης κοινωνίας, και ότι η Αστυνομία, πέραν της «αργκό των χωροφυλάκων», εντέλλεται να περιφρουρεί τη νομιμότητα υπό τις αυστηρές προϋποθέσεις που ορίζει ο ΝΟΜΟΣ, και βεβαίως ουδέ καθ’ υποψία να ενδύεται την τήβεννο του δικαστή!..
Οι ηγέτες, και στην προκειμένη περίπτωση οι κατ’ απονομή ηγέτες, δεν παύουν να είναι σύμβολα. Είναι αντικείμενα ταύτισης για τους υφισταμένους τους και πολύ εύκολα μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους —αν και αμφισβητείται αν αυτό επισυμβαίνει στην περίπτωση του αρχηγού της ΕΛΑΣ— όταν οι καταστάσεις παύσουν να εξελίσσονται καλώς.
Σ’ αυτή την περίπτωση η πολιτική εξουσία είναι η δύναμη που όχι μόνο δεσμεύει τους ηγέτες και υφιστάμενούς τους, αλλά και εποπτεύει, κατά τη λαϊκή εξουσιοδότηση, τη νόμιμη, δημοκρατική και ανθρωπιστική συμπεριφορά των επικεφαλής των κλάδων της εκτελεστικής εξουσίας του χώρου εποπτείας της. Και υπό το πρίσμα: Αποτελεσματική ηγεσία και σοφή άσκηση της εξουσίας δεν συμβαδίζουν αναγκαστικά!.. Η ελλείπουσα ικανότητα αναστοχασμού των πράξεων βεβαίως επιμερίζεται και στην αόρατη το τελευταίο διάστημα πολιτική ηγεσία τού υπουργείου Δημόσιας Τάξης, η οποία, ως εκ του αποτελέσματος προκύπτει, έχει εγκλωβισθεί, αν δεν έχει αποδεχθεί τη λογική πού ευθυγραμμίζεται με την «αργκό των χωροφυλάκων»!