«Η ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΚΑΤΕΧΑΚΗ», ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΙΟΙ ΘΥΤΕΣ ΤΟ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΑΝΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΟΠΡΙΤΕΣ

Ωραία πού είναι η ζωή
λίγο πρίν τελειώσει
η νεκροφόρα πρίν φανεί
καί πρίν τό σώμα λιώσει.

Ωραίος είν’ κι ο θάνατος
στής μάχης τά πεδία
πού δόξης στέφανον φοράς
κι έχεις λαμπράν κηδεία.

Τό έθνος όλον χαίρεται
γιά σέ πού ταξιδεύεις
είς σέ μονάς αιώνιους
πού ως χριστιανός λατρεύεις.

Όμως άν σέ ερώταγαν
άν θέλεις νά πεθάνεις
θά έχεζες τήν δόξαν τους
κι όσα καντήλια φθάνεις.

Γιατ’ είναι θαύμα η ζωή
καί τήν απολαμβάνεις
καί γιά τό κέρδος αλλωνών
δέν πρέπει νά τήν χάνεις.

Η χώρα τού Γραικουλιστάν
πού εκ τού GREECE ορμάται
λατρεύει πάντα τούς νεκρούς
τούς ζωντανούς φοβάται.

Διά τούτο καί ποιεί αισχράς
παγίδας όπου λάχει
είτε αυταί είναι οδοί
ή τής Γραβιάς η μάχη.

Ούτω καί πώς καί δηλαδή
υπάρχουσι δύο πύλες
ή θα πεθάνεις καθ’ οδόν
ή εις τίς Θερμοπύλες.

Τών εργολάβων έπαθλον
στού άστεως τήν άκρα
έργον εστί μνημειακόν
ως γερακιού φαλάκρα.

Γυμνόν καί κολαστήριον
βρίθει παγιδευμάτων
καί Κατεχάκη τ’ όνομα
φέρει, πλήν καί μνημάτων.

Τούτη εστί η Ιερά
Οδός τών εργολάβων,
είτε είν’ αυτοί τών κηδειών
ή τών Κυβερνομπράβων.

Εν τούτη, δέ, ξεβράζεται
η Αττική Οδός μας
κι ως βόθρος δοκιμάζεται
η κίνηση ομπρός μας.

Φέρει καί γέφυραν ψηλή
ίνα τήν ατενίζουν
όσες ψυχές πτερόεσσες
στό χάος αρμενίζουν.

Φέρει καί έν κιγκλίδωμα
μέσω τών δύο ρευμάτων
ως τής πουτάνας κάγκελον
διά τήν ταφήν πτωμάτων.

Εκ δεξιών, κι αριστερών
τών τελετών Γραφεία
καί φώτα, δέ, ημιθανή
ως συνεργός Μαφία.

Έχει στροφάς ευάριθμους
καί πίστα τσίρκου μοιάζει
κι ορέγεται ανάλγητος
νεκρούς να υφαρπάζει.

Εμέτους, δέ, σού προκαλούν
τό φρένον καί τό γκάζι
καί τής Τροχαίας οι φανοί
κοιτούν καί κάνουν χάζι.

Τό κτήνος τούτον, η οδός
η φονο-Κατεχάκη
έκπαλαι εστί πασίγνωστος
ότι παράγει ράκη.

Αλλ’ όμως εις τούς όρχεις τους
μάς γράφουν οι λεβέντες
οίτινες βλέπουν έργον τους
τίς μαλακοκουβέντες.

Τί θλιβερόν, τί άκοσμον
τό Άστυ τής Αθήνας
νά τρέφει εις τούς κόλπους του
τόσους πολλούς κηφήνας.

«Γαμώ τά υπουργεία μου»,
ακήκοα προσφάτως
έναν στραπάτσο οδηγόν
πού ψόφησεν ως γάτος.

Πού ετίναξεν τά άκρα του
διά σπασμών καί πόνων
διότι κατενόησεν
πώς ζεί σέ χώρα όνων.

Ταύτην, λοιπόν, τήν άγουσα
οδόν τού Παραδείσου
αφιερώνω να ταφεί
ο υπουργός Αβύσσου.

…………………………………………………………………………………………………………
Όταν ο, τότε, δικτάτορας Πάγκαλος εκλήθη νά υπογράψει, τού εργολάβου παρόντος, τά έργα τής Ιεράς Οδού, αντί τής πένας έβγαλε τό πιστόλι του καί είπε: Ιδού η υπογραφή μου. Τό έργο έγινε τέλειο.