Δεν βιάζεται ο Γιώργος!
Αποκαλύπτουν όμως και κάτι άλλο, ενδεικτικό του κλίματος που δυνάμει έχει διαμορφωθεί στον χώρο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και συγχρόνως ενδεικτικό της κατάληξης ορισμένων πρωτοβουλιών του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που κατά τα άλλα χαρακτηρίστηκαν, όταν εκδηλώθηκαν, ρηξικέλευθες:
• Στην πραγματικότητα ο Γιώργος φοβάται κάτι που εν μέρει οφείλεται στην ανεπάρκειά του και ταυτόχρονα στηρίζεται -και μάλιστα ανοιχτά- από στελέχη, με τα οποία είχε επιχειρήσει την περιλάλητη «διεύρυνση»!
Είναι πράγματι ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος, οι οποίοι δημόσια έχουν ταχθεί υπέρ της αναγκαιότητας συγκρότησης ενός «τρίτου πόλου», ενώ πολύ κοντά στις απόψεις τους βρίσκεται, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, και ο Ανδρουλάκης. Ο κ. Μάνος λοιπόν ο οποίος δοκίμασε την πολιτική του πρόταση για ένα εναλλακτικό πολιτικό κίνημα (τότε βέβαια δεν το ονόμασε «τρίτο πόλο») και έπεισε… κάτι λιγότερο απ’ το 1% του ελληνικού λαού, τώρα κάνει την πρότασή του, αφού προηγούμενα εξασφάλισε την -όποια- πολιτική του επιβίωση χάρη στην… έμπνευση του Γιώργου να «διευρύνει» το ΠΑΣΟΚ με… ολίγη (τι ολίγη, πολλή!) από νεοφιλελευθερισμό ακραίο και αντάμα κάτι άστεγους της Αριστεράς. Άστεγους και πολιτικά αποτυχημένους, αφού η μεν Δαμανάκη είχε δοκιμάσει την τύχη της και ως πρόεδρος του ΣΥΝ και μάλιστα με την αμέριστη αβάντα των ΜΜΕ, ο δε Ανδρουλάκης από «τρομερό παιδί» της Αριστεράς μεταλλάχτηκε στον σημαιοφόρο του… αριστερού (!) νεοφιλελευθερισμού! Έχει άραγε μετρήσει τα λάθη του στα κοντά δύο χρόνια που είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου; Λάθη τα οποία τον έχουν οδηγήσει σε αμφισβήτηση ακόμα και από όσους είχαν επενδύσει τα μέγιστα στον ερχομό του;
Αν περίπου στην επέτειο της θριαμβικής και με ρωμαϊκού τύπου χαρακτηριστικά εκλογής του έχει φτάσει στο σημείο να φοβάται τη συγκρότηση «τρίτου πόλου» κυρίως απ’ το δικό του χώρο, τι έχει φταίξει;
Το «άδειο πουκάμισο» της «ανανέωσης»…
Κατ’ αρχάς με τα λάθη και τις παλινωδίες του έχει σχεδόν ακυρώσει τη δυναμική του συνθήματος για «ανανέωση», ενός συνθήματος που κυριολεκτικά τον οδήγησε στη θέση που κατέχει σήμερα.
Ουδέποτε έδωσε πολιτικό στίγμα στον όρο. Μάλλον, αντίθετα, τον αποπολιτικοποίησε, τον κατέστησε «αδειανό πουκάμισο» και τον παρέδωσε σε πρόσωπα τα οποία υπό άλλες συνθήκες δεν θα απασχολούσαν τον ελληνικό λαό.
Ή σε πρόσωπα το λιγότερο πολιτικά αμφιλεγόμενα, σαν τη Δαμανάκη (για να μην αναφέρουμε άλλες χαρακτηριστικές περιπτώσεις…). Αλλά έτσι αφενός ακύρωσε το όλο εγχείρημα με κίνδυνο ορατό να το «τελειώσει» πρόωρα, αφετέρου «δικαίωσε» πρόσωπα του παρελθόντος βεβαρημένα με λάθη, λάθη, αμαρτίες, ακόμα και σκάνδαλα!
Και κάτι ακόμα, σημαντικό, κατά την ταπεινή μας άποψη:
• Ανανέωση δίχως την ελάχιστη αυτοκριτική για πανθομολογούμενα λάθη του (πρόσφατου) παρελθόντος, είναι αναπαλαίωση και δείχνει περιφρόνηση στον λαό, που ενώ είχε πιστέψει στο Κίνημα του οποίου σήμερα ηγείται, το αποδοκίμασε ηχηρά στις τελευταίες εκλογές.
Αλήθεια, τι έχει μείνει από την «ανανέωση»; Μόνο η βεβαιότητα ότι θα αξιοποιηθεί και θα χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό άλλοθι, για να κάνει ο αρχηγός τις εκκαθαρίσεις που θεωρεί αναγκαίες, για να αποκτήσει τον πλήρη οργανωτικό έλεγχο του κόμματός του!
Ή, για να κάνουμε πικρό χιούμορ, ό,τι έχει απομείνει και… από την περιβόητη «διεύρυνση»…
… και ο σημιτικός πυρήνας…
Αποτέλεσμα; Να έχει συγκροτηθεί από τις στάχτες του αποδοκιμασθέντος «σημιτισμού» ένας αξιόλογος πυρήνας, ο οποίος είτε για λόγους δικής του πολιτικής επιβίωσης είτε για λόγους «εκδίκησης» διακριτικά μεν, αλλά πάντως «ροκανίζει» την καρέκλα του Γιώργου, υπονομεύει τις πολιτικές του, επιχειρεί να θέσει εν αμφιβόλω το μέλλον του. Και μάλιστα αυτός ο πυρήνας πατώντας στα λάθη του αρχηγού προσπαθεί και να πετύχει κάποια ευρύτερη συσπείρωση και να διαπραγματευτεί με επίδοξους δελφίνους.
Δεν το γράφουμε τυχαία αυτό. Γνωρίζουμε για παράδειγμα πως συνεργάτες του Γιώργου «χρεώνουν» επιφανή εκπρόσωπο αυτού του μπλοκ στον Βενιζέλο και μάλιστα ακόμα και σε θέση… υπαρχηγού του.
Έτσι, αυτή τη στιγμή ουδείς γνωρίζει πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτή η … πολιτική φαγούρα στο ΠΑΣΟΚ, που προσφέρει «ανάσες» σε κυβέρνηση και Καραμανλή. Από κει και πέρα τα διάφορα «επεισόδια» στις σχέσεις Γιώργου – Βενιζέλου απλώς θα διανθίζουν το συνολικότερα άρρωστο κλίμα, θα επιβεβαιώνουν την αβεβαιότητα, θα καταδεικνύουν το πασιφανές έλλειμμα στρατηγικής εξουσίας, θα διαιωνίζουν την εσωστρέφεια.
Ακόμα χειρότερα όλα τα παραπάνω θα καταστήσουν το ΠΑΣΟΚ όμηρο της στρατηγικής του «ώριμου φρούτου», για την οποία κατηγορούσαν τη Ν.Δ. και τον Καραμανλή, όταν ήταν στην αντιπολίτευση!