Να δείξει ο Καραμανλής ότι κυβερνάει και δεν παρακολουθεί απλώς…

Ήταν τόσο… ξαφνική για την κυβερνητική παράταξη η αλλαγή του κλίματος -αλλαγή που επιχείρησε την τελευταία στιγμή με το θέμα της ανάκρισης των Πακιστανών να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ- ώστε ο Κ. Καραμανλής βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε δύσκολη θέση, επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές του.
Οι τελευταίες είχαν καθοριστεί ως έναν βαθμό από την ανάγκη για ανανέωση και κυρίως από τις μετρήσεις της κοινής γνώμης που σχεδόν «έβγαζαν λάδι» την κυβέρνηση όσον αφορά τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις -τουλάχιστον το 60% της κοινής γνώμης, κατά μέσο όρο, στέκεται δίπλα στις κυβερνητικές αλλαγές σχετικά με το ωράριο, την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, την άρση της μονιμότητας και όχι μόνο στον δημόσιο τομέα- και τις γενικότερες αλλαγές στην καθημερινότητά μας.
Το γεγονός αυτό οδηγεί σε αλλαγές σχεδιασμών που, εκτός των άλλων, σχετίζονται και με τον ανασχηματισμό. Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι ο κ. Καραμανλής… αναρωτιέται ξεκάθαρα εάν αυτή την εποχή, έως και το κλείσιμο των δύο ετών διακυβέρνησης, θα πρέπει να κάνει αλλαγές, που πιθανότατα θα τον οδηγήσουν σε αδιέξοδο, διότι σήμερα μεν μπορεί να χλευάζουν ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, αύριο όμως, όταν διαβληθούν μέσα σε έναν μήνα από την ανάληψη των καθηκόντων τους τα νέα μέλη της κυβέρνησης, ουδείς θα μπορέσει να ελπίζει σε κάποια ανανέωση, αφού αυτή υποτίθεται ότι θα έχει συντελεστεί…
Με απλά λόγια, ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι η σημερινή ομάδα έχει αρχίσει να αποδίδει και μάλιστα δεν το κρύβει στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις του. Πιστεύει μάλιστα ότι και ορισμένοι υπουργοί που κατηγορήθηκαν για απραξία και αποτυχίες έχουν αρχίσει να αποδίδουν ουσιαστικό έργο και θεωρεί πως αυτό το έργο δεν θα αργήσει να φανεί.
Όλα τα μηνύματα που φθάνουν στο Μαξίμου ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι οδηγούν στο συμπέρασμα περί αλλαγής κλίματος υπέρ της κυβέρνησης. Την αλλαγή αυτή του κλίματος οι «θεωρητικοί» του Μαξίμου πιστεύουν ότι την έκανε ακόμη περισσότερο ορατή η γενικότερη κοινοβουλευτική αποτυχία του ΠΑΣΟΚ τους τελευταίους μήνες. Οι αντίστοιχοι κοινοβουλευτικοί άνδρες της κυβέρνησης θεωρούν ότι νίκησαν τους συναδέλφους τους κατά κράτος σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Στον τομέα του νομοθετικού έργου φαίνεται ότι έχει αρχίσει -επιτέλους- και γίνεται ουσιαστικό έργο, ενώ οι μεταρρυθμίσεις είναι ένα «συν» στο έργο της κυβέρνησης.
Ωστόσο, τον Καραμανλή «πονοκεφαλιάζουν» τρία ουσιαστικά θέματα, στα οποία λίγο πριν μπει το νέο έτος δεν έχει βρει απάντηση:
· Το πρώτο σχετίζεται με τις φορολογικές ελαφρύνσεις. Παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί -σχετική παρουσίαση έκανε πρόσφατα και ο υπουργός Οικονομικών και Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης στον πρωθυπουργό- δείχνουν ότι στο τέλος της τετραετίας θα υπάρχει μια σχετική «ρευστότητα» για να δοθούν παροχές εν όψει εκλογών, ο Καραμανλής θέλει μέσα στο τρέχον έτος να ελαφρύνει, πρώτον, τα φορολογικά βάρη και, δεύτερον, να δώσει κάποιο «δώρο» σε μικροσυνταξιούχους και χαμηλόμισθους. Η μέχρι σήμερα πορεία της οικονομίας και η σχετική έρευνα επί των οικονομικών δεν τον κάνουν να ευελπιστεί για κάτι τέτοιο…
Το δεύτερο έχει να κάνει με το «ένα βήμα παραπέρα» στις μεταρρυθμίσεις. Ο ελληνικός λαός δείχνει να αποδέχεται το θέμα της απελευθέρωσης του ωραρίου, της άρσης της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ κ.λπ., αλλά ένα μεγάλο μέρος του επιθυμεί κι άλλες μεταρρυθμίσεις.
Το μεγάλο αυτό ποσοστό, που δεν αποτελεί προς το παρόν πλειοψηφία, φαίνεται να απαντάται και στα δύο μεγάλα κόμματα, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μπορεί μια τέτοια κίνηση να έχει αντιδράσεις, αλλά πιθανότατα θα δημιουργήσει τεράστια ρήγματα στον χώρο της αντιπολίτευσης και μάλιστα ιδεολογικά… Άρα θα πρέπει να προσμετρηθεί την κατάλληλη ώρα το κοινωνικό κόστος στην ίδια ζυγαριά με το πολιτικό όφελος που θα υπάρξει…
· Το τρίτο είναι η είσοδος της Ντόρας Μπακογιάννη στην κυβέρνηση. Ο Καραμανλής το έχει αποφασίσει, ωστόσο φοβάται ότι με την πρώτη ευκαιρία οι καραμανλικοί κύκλοι θα του… υπενθυμίσουν το γεγονός ότι την τοποθέτησε στο υπουργείο Εξωτερικών. Γιατί γι’ αυτό το θέμα έχει συμβεί ήδη η μεγάλη ανατροπή στην κυβέρνηση. Όλοι γνωρίζουν πλέον ότι η Ντόρα θα επιστρέψει, ελάχιστοι όμως θα την ήθελαν στο υπουργείο Εξωτερικών.
Τα τρία αυτά διλήμματα είναι που χαρακτηρίζουν τις τελευταίες ημέρες του 2005.
Πολλοί θα επιθυμούσαν να επιλυθούν στις αρχές του νέου χρόνου, αλλά κι αυτό ακόμη είναι ένα… δίλημμα για τον Καραμανλή, καθώς ο πρωθυπουργός είναι ξεκάθαρο ότι έχει αναγάγει την αναβλητικότητα σε πολιτικό ελιγμό και ότι συνήθως η πολιτική αυτή τού… βγαίνει… Εάν κάτι τέτοιο συμβεί και τον νέο χρόνο, αυτό θα φανεί. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κ. Καραμανλής υπολογίζει πολύ τους αστάθμητους παράγοντες…
Και ένας από τους παράγοντες αυτούς είναι οι νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές. Εκεί το στοίχημα είναι σαφές και από σήμερα έχει τεθεί: οι μεγάλες πόλεις πρέπει πάση θυσία να κερδηθούν κι αν χαθεί και καμιά νομαρχία, δεν πειράζει, αρκεί να έχει πάλι την πλειοψηφία η Νέα Δημοκρατία. Γενικώς ουδείς -παρά το 42%- πιστεύει στην κυβέρνηση και στη Νέα Δημοκρατία ότι θα επιτευχθούν τα καταπληκτικά ποσοστά και οι επιτυχίες των προηγούμενων νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών, επιτυχίες που χάθηκαν επικοινωνιακά εξαιτίας της απύθμενης ανοησίας να κατεβάσει η Νέα Δημοκρατία τον κατά τα άλλα συμπαθή -ως υπερνομάρχη- Γιάννη Τζαννετάκο στην Αττική…