Να ήταν αλήθεια…

Δεν θα υπήρχε μιζέρια, δυστυχία, κακία, αλλά η ανθρωπιά θα κυριαρχούσε, ο γέρος και η γριά θα έχουν ένα αποκούμπι, δεν θα περιμένουν την ελεημοσύνη, δεν θα σκότωνε ο ένας τον άλλο για να αρπάξει το βιος του, o καθένας θα ‘χε το σπίτι του, τη γη του, χωρίς βλέψεις για κατακτήσεις, χωρίς όπλα, πολυβόλα και νάρκες, χωρίς ναρκωτικά…

Να ‘ταν αλήθεια όλα αυτά… Πόσο όμορφα και ανθρώπινα θα ‘ταν… Μια καινούργια αρχή. Ο ένας για τον άλλον, για τον διπλανό του. Όλοι για όλους… Δουλειά και χαρά. Δημιουργία, μακριά από εχθρότητα, μίση και πάθη, αχαριστία και απληστία… Και κει που πας να πιστέψεις ότι μια νέα εποχή αρχίζει, ανάβουν τα φώτα… Και τ’ όνειρο σβήνει… Δεν ήταν δυστυχώς αλήθεια… Μπορούμε όμως, τουλάχιστον, να είμαστε άνθρωποι. Με ευαισθησίες και καλοσύνη. Ας δοκιμάσουμε με την αρχή του
νέου χρόνου…

Όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα.
Πιστέψτε το…