Γκρεμίστηκαν το 2005 οι ελπίδες για μιαν άλλη πολιτική της ΝΔ

Η ζημιά που έχει πάθει η κυβέρνηση είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο αντιλαμβάνεται η ίδια. Προσωρινά και για ένα διάστημα το ποσοστό αυτό δεν θα αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, καθώς η αποστροφή προς το πρόσφατο αποκρουστικό κυβερνητικό παρελθόν του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ είναι πολύ έντονη και η αρχηγική ανεπάρκεια του Γ. Παπανδρέου είναι κραυγαλέα. Το φαινόμενο αυτό όμως είναι μεταβατικό.

H ουσία είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχασε την ηθική υπεροχή που είχε απέναντι στα διεφθαρμένα στελέχη των κυβερνήσεων Σημίτη και κυρίως κανείς πια δεν πιστεύει πως η κυβέρνηση Καραμανλή έχει στόχο να καλυτερεύσει την οικονομική κατάσταση των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων.
Η κυβέρνηση Καραμανλή όλο και περισσότερο ταυτίζεται στη λαϊκή συνείδηση με «κυβέρνηση… Αλογοσκούφη»! Μια αντιλαϊκή, νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δηλαδή που λειτουργεί ως όργανο της ΕΕ, λαμβάνει όλο και πιο φορομπηχτικά μέτρα εναντίον των μικρομεσαίων, βυθίζει συνεχώς και πιο πολύ στη λιτότητα τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, σε ένα περιβάλλον εφιαλτικής ακρίβειας που καλπάζει.

Ο Αλογοσκούφης και η πολιτική που συμβολίζει δεν διαφέρουν σε τίποτα ουσιαστικό από του Ν. Χριστοδουλάκη και τα μέτρα του που οδήγησαν στην ήττα του ΠΑΣΟΚ. Άριστα θα μπορούσε ο Αλογοσκούφης να ήταν υπουργός Οικονομίας του… Σημίτη!

Ο θρίαμβος των «νταβατζήδων»

Η οικονομία φυσικά είναι το κύριο πεδίο όπου η κυβέρνηση χάνει τη μάχη της λαϊκής υποστήριξης. Σαν τους «εκσυγχρονιστές» του Σημίτη, ο Καραμανλής και οι υπουργοί του φροντίζουν για τους οικονομικούς δείκτες και πανηγυρίζουν κατά φαντασίαν επιτυχίες, που μπορεί να ικανοποιούν τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και τον ανθύπατο Αλμούνια, αφήνουν όμως παγερά αδιάφορο τον λαό.
Είναι άραγε τόσο απομονωμένοι στον κόσμο τους ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του που δεν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει ούτε ένας πολίτης σ’ αυτή τη χώρα που να ενδιαφέρεται για τη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού και του δημόσιου χρέους, αλλά αντιθέτως οι πάντες οργίζονται από τη διαρκή επιδείνωση της προσωπικής τους οικονομικής κατάστασης και αισθάνονται ότι η κυβέρνηση τους χλευάζει, όταν τους λέει και από πάνω ότι η οικονομία βελτιώνεται;
Και σαν να μην έφτανε η αποτυχία της κυβέρνησης στα θέματα οικονομικής ουσίας, ο πρωθυπουργός προσωπικά υπέστη πανωλεθρία και στο επίπεδο των συμβολισμών πολιτικού χαρακτήρα.
Μετά την αθλιότητα του κ. Σημίτη, τον οποίο οι πάντες θεωρούσαν ανδρείκελο των διαπλεκομένων, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων είχε χαρεί τον «τσαμπουκά» του Καραμανλή στον «Μπαϊρακτάρη», όπου επιτέλους ένας πρωθυπουργός τόλμησε να μιλήσει εναντίον των «νταβατζήδων» της πολιτικής ζωής του τόπου.

Πέρυσι την άνοιξη πανικόβλητοι οι επιφανέστεροι των «νταβατζήδων» αναζητούσαν απεγνωσμένα εικονικούς ή γνήσιους αγοραστές για τα ΜΜΕ που κατείχαν, βέβαιοι ότι τελείωναν οι μέρες της ασύδοτης εξουσίας τους. Με το που τελειώνει ο χρόνος όμως κυριολεκτικά «κατασπάραξαν» την κυβέρνηση και διέσυραν προσωπικά τον Κ. Καραμανλή, με τη βοήθεια και της ΕΕ, υποχρεώνοντάς τον ατιμωτικά να κάνει και αναθεώρηση του συντάγματος, για να κατοχυρωθεί και ως… υπέρτατος νόμος η απόλυτη ασυδοσία τους, σβήνοντας ακόμη και την παρωνυχίδα για τον «βασικό μέτοχο» που είχε βάλει εκεί το άκρως διαπλεκόμενο «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ!
Πρόκειται για ήττα χωρίς προηγούμενο, που κανένας δεν μπορούσε να την φανταστεί τόσο εξευτελιστική. Πού να συγκρατήσει τώρα τους υπουργούς και τους βουλευτές του ο Καραμανλής – όλοι τρέχουν να αποκαταστήσουν προσωπικούς αγωγούς επικοινωνίας με τους «νταβατζήδες» και τους μηχανισμούς τους, έχοντας λάβει το μήνυμα από τη συντριβή της κυβέρνησης στον «βασικό μέτοχο».

Βατερλό στην εξωτερική πολιτική

Το 2005 υπήρξε καταστροφικό για την κυβέρνηση και την εικόνα της και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Σε πλήρη αντίθεση με το 2004, το οποίο σφράγισε και την έναρξη της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ με τον χειρισμό του Κυπριακού κατά τρόπο που επέτρεψε στους Ελληνοκύπριους και στον πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο να εκφράσουν τον συγκλονιστικό «όχι» στον Σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό με το μεγαλειώδες 76%, το 2005 υπήρξε χρονιά υποχωρήσεων παντού.
Η αλήθεια είναι ότι τη στρατηγική υποχώρηση την είχε κάνει ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, τον Δεκέμβριο του 2004, στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, όταν συμφώνησε στην άνευ όρων έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, χωρίς καμιά υποχρέωση της Άγκυρας απέναντι στην Κύπρο. Αυτή η υποχώρηση σφράγισε ανεξίτηλα την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά όλο το 2005.
Τη σφράγισε σε τέτοιον πρωτοφανή βαθμό που οδήγησε την Αθήνα να ψυχρανθεί για χάρη της Άγκυρας ακόμα και με το Παρίσι, που για τους δικούς του λόγους ήθελε να κρατήσει αντιτουρκική στάση προβάλλοντας ως πρόσχημα το Κυπριακό! Ο πρωθυπουργός διαφοροποιήθηκε ακόμα και από όλα τα δεξιά κόμματα της Ευρώπης, τα οποία επίσης δεν επιθυμούσαν να αρχίσουν αμέσως οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας και ήταν πρόθυμα να στηρίζουν την αντίθεσή τους υποστηρίζοντας -έστω μόνο φραστικά- τα δίκαια της Κύπρου. Κι όμως η Αθήνα το αρνήθηκε!

Υποταγή στους Αμερικανούς

Το κακό δεν σταμάτησε εδώ. Τη χρονιά που πέρασε παγιώθηκε ο αμερικανικός προσανατολισμός της κυβέρνησης Καραμανλή, ο οποίος την έφερε σε ευθεία σύγκρουση και με τις ηγετικές δυνάμεις της Ευρώπης, πράγμα που υπονόμευσε τη θέση της Αθήνας ακόμη και σε καίρια ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.
Η αρχή έγινε με την απόφαση της κυβέρνησης να ακυρώσει την απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη για την αγορά ευρωπαϊκών πολεμικών αεροσκαφών τύπου Γιουροφάιτερ και να αγοράσει αμερικανικά F-16. Με το δίκιο τους έγιναν έξω φρενών οι Γερμανοί, οι Άγγλοι, οι Ισπανοί και οι υπόλοιπου που συμμετέχουν στην ευρωπαϊκή συμπαραγωγή του Γιουροφάιτερ. Όπως και να το κάνει κανείς, να παίρνεις δισεκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ και να πηγαίνεις να αγοράζεις όπλα από τους Αμερικανούς σίγουρα δεν είναι κάτι που εύκολα το ανέχεται ο άλλος. Έτσι, όταν ο τότε καγκελάριος της Γερμανίας, Γκέρχαρτ Σρέντερ, κάλεσε στο Βερολίνο τον Καραμανλή για επίσκεψη (έναν ολόκληρο χρόνο μετά την εκλογή του) και βεβαιώθηκε από τον ίδιο ότι θα αγοράσει F-16, βγήκε οργισμένος και ενώπιον του Καραμανλή, στην υποτιθέμενη κοινή συνέντευξη Τύπου, αποκάλεσε δύο φορές σκέτη «Μακεδονία» τα Σκόπια!
Δεν είναι τυχαίο που προ δύο εβδομάδων η Σύνοδος Κορυφής αποφάσισε ομόφωνα να δώσει στην ΠΓΔΜ το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ χώρας, χωρίς ο Κ. Καραμανλής να τολμήσει να φέρει την παραμικρή αντίρρηση. Δεν τόλμησε να απαιτήσει ούτε καν ρητή αναφορά του θέματος του ονόματος των Σκοπίων ως προϋπόθεση ένταξης, μόνο έμμεση.
«Πάει και τούρκεψε» και το θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ σε σχέση με την ένταξή της στην ΕΕ. Ακόμη και με τα Σκόπια έγινε αυτό που συνέβη και με την Άγκυρα. Το ένα χαστούκι μετά το άλλο…

Κίνδυνος για τις ελευθερίες

«Ρόιδο» τα έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή και στο θέμα των πολιτικών ελευθεριών. Ο διασυρμός που υφίσταται αυτό το διάστημα με το θέμα της απαγωγής και της ανάκρισης από πράκτορες της ΕΥΠ και των Άγγλων, ίσως και των Αμερικανών, 18 Πακιστανών που ζουν ήσυχα στη χώρα μας, όπως και οι εντελώς ανόητοι και προκλητικοί ισχυρισμοί του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Γ. Βουλγαράκη, κάνουν την κυβέρνηση Καραμανλή να θυμίζει επικίνδυνα τις παλιές κυβερνήσεις της Δεξιάς – κάτι που αποτελεί κίνδυνο θάνατο για την εικόνα της στα μάτια του ελληνικού λαού.Δεν φτάνει που οι μισοί ευρωβουλευτές της ψήφισαν με επαίσχυντο τρόπο υπέρ της παρακολούθησης των επικοινωνιών όλων των Ευρωπαίων, πάει τώρα η κυβέρνηση να βγάλει και… «εγκληματίες» τους δύσμοιρους Πακιστανούς που τόλμησαν να ανοίξουν το στόμα τους και να πουν ότι απήχθησαν για μέρες από την ΕΥΠ και τους ξένους πράκτορες και ανακρίθηκαν μυστικά! Λίγη ντροπή και λίγη πραγματική «σεμνότητα και ταπεινότητα» καθόλου δεν θα έβλαπτε σ’ αυτή την περίπτωση. Το θράσος και οι προκλητικές «εξυπνάδες» του ένοχου υπουργού Δημόσιας Τάξης εξοργίζουν.

Θα κάνει «ντέρμπι» τις εκλογές

Η φθορά και η βαθιά σήψη του ΠΑΣΟΚ σε συνδυασμό με την ηγετική ανεπάρκεια του Γ. Παπανδρέου δημιουργούσαν ιδανικές συνθήκες για τη ΝΔ να κερδίσει τις εκλογές του 2008 με άνετο περίπατο. Αυτό όμως ανήκει πλέον στο παρελθόν. Άλλη μια χρονιά θλιβερής διακυβέρνησης, όπως αυτή του 2005, και οι εκλογές θα γίνουν εξαιρετικά αμφίρροπο «ντέρμπι», ανεξάρτητα από τα τρομερά μειονεκτήματα του ΠΑΣΟΚ που προαναφέρθηκαν. Έτσι που πορεύεται η κυβέρνηση της ΝΔ σε λίγο θα έχει ως όραμα μονάχα το να μπορέσει να κερδίσει τις εκλογές εντελώς οριακά, όπως τις κέρδισε ο Σημίτης το 2000 – με λίγες δεκάδες χιλιάδες ψήφους διαφορά!Το ΠΑΣΟΚ ούτε συσπειρώνει αυτοτελώς κόσμο ούτε πρόκειται να αρχίσει να έχει αυτόφωτη ελκτική δύναμη. Η αυξανόμενη όμως δυσφορία εναντίον της κυβέρνησης της ΝΔ θα καταντήσει «σιχτίρισμα» και διάθεση «απαλλαγής», οπότε μοιραία στο τέλος η ψήφος θα κατευθυνθεί προς το ΠΑΣΟΚ την ώρα της κάλπης.

Περίπου έτσι άλλωστε κέρδισε τις εκλογές το 2004 και η ΝΔ, άρα δεν πρέπει να έχει καμιά αμφιβολία ότι το φαινόμενο μπορεί να εμφανιστεί παλινδρομικά και εναντίον της.
Για την ώρα είναι ακόμη στο χέρι της να αντιστρέψει τη διαγραφόμενη πορεία των γεγονότων. Απαιτείται όμως ριζική αναθεώρηση της πολιτικής που ακολούθησε το 2005. Θα το καταλάβει άραγε ο πρωθυπουργός, που οχυρώνεται όλο και περισσότερο σε ένα κύκλο συνεργατών του που τον αποκόπτουν από την πραγματικότητα;
Οψόμεθα…