Ισλαμική τρομοκρατία στα Βαλκάνια σε σύνδεση με το Ιράκ!

Ειδικά για την άμεση σχέση Βαλκανίων-Ιράκ και τανάπαλιν, την αναφέρει στο κεφάλαιο περί αμερικανικής πολιτικής και στη σελίδα συμπερασμάτων, όπου γράφει επιγραμματικά: «Ορισμένοι τρομοκράτες, που πολεμούν τώρα στο Ιράκ, μπορεί να αποφασίσουν την επαναδίπλωση των δυνάμεών τους στο μέλλον, σε άλλες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων και των Βαλκανίων. Αντιστρόφως μάλιστα μελλοντικές στρατολογήσεις τρομοκρατών στα Βαλκάνια θα μπορούσαν να πάνε στο Ιράκ για να πολεμήσουν με την εκεί ανταρσία». Και να συνεχιστούν βασικά επιθέσεις εναντίον χωρών της Δυτικής Ευρώπης, ουσιαστικά εναντίον χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι και ο απώτερος στόχος των Αμερικανών! Και όλα αυτά τα συνδέει με τους μουσουλμάνους εξτρεμιστές σε Βοσνία, Αλβανία και Κοσσυφοπέδιο, δίνοντας το προβάδισμα στην ανταρσία των αλβανοφώνων!

Πρόκειται για μια, πέρα για πέρα, αποκαλυπτική έκθεση των προθέσεων των Αμερικανών έναντι της Ευρώπης που θα υλοποιηθούν, όπως άλλωστε το γράφει, εντός του 2006, με αφορμή τη διαμόρφωση του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου. Το ανησυχητικό είναι ότι κάνει λόγο και για άλλες ομάδες τρομοκρατών σε βαλκανικές χώρες, οι οποίες μπορούν να τα βρουν με αντίστοιχες ισλαμιστών εξτρεμιστών που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι αποφασισμένοι να πατάξουν στρατιωτικά. Γι’ αυτό και παραμένουν εκεί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όταν φουντώσει το πράγμα, θα αφήσουν τη δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την EUFOR, να βγάλει το φίδι από την τρύπα και αυτό, στη γεωπολιτική θεώρηση της κατάστασης, σημαίνει ευρωπαϊκό Βιετνάμ σε όλο το φάσμα της Βαλκανικής και εκείθεν στα ενδότερα της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Και όλα αυτά με κορωνίδα τη γελοία αυτή κατασκευασμένη ιστορία της Αλ Κάιντα του Οσάμα Μπιν Λάντεν και των συνοδοιπόρων τους των Αλβανών, που αποφάσισαν να παίξουν αυτόν τον βρώμικο και κατάπτυστο ρόλο εις βάρος της ευρωπαϊκής ηπείρου. Περί αυτού πρόκειται, διαβάζοντας κανείς πολύ προσεκτικά την 13 σελίδων έκθεση. Κατά συνέπεια, όπως έλεγαν πολιτικοί παρατηρητές, όλα τα τελευταία γεγονότα περί δήθεν αποχώρησης των αμερικανικών και βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Ιράκ και μάλιστα ατάκτως με υποχώρηση δεν έχουν βάση και αποτελούν κόλπο διαμόρφωσης της αμερικανικής κοινής γνώμης, ότι ο πόλεμος αυτός δεν έχει τελειωμό με τις δεκάδες αθώα Αμερικανόπουλα που σκοτώνονται καθημερινά στο μέτωπο. Και ότι γι’ αυτό φταίνε τελικά τα Βαλκάνια και η Ευρώπη γενικά, όταν στρατολογούνται τρομοκράτες για την ανταρσία στο Ιράκ. Αυτό πολύ απλά σημαίνει άμεση εμπλοκή, στρατιωτική και πολιτική, με απρόβλεπτες συνέπειες γεωπολιτικές. Άλλωστε, δεν μπορείς να λες ότι φεύγεις από το Ιράκ υποχωρώντας, αλλά συνάμα να χτίζεις στη Βαγδάτη τη μεγαλύτερη αμερικανική πρεσβεία στον κόσμο με 3.000 άτομα προσωπικό!

Εντύπωση προκαλεί το κείμενο της έκθεσης να θέλει μουσουλμάνους τρομοκράτες -αυτή η απίστευτη εφεύρεση των Αμερικανών- να δρουν μόνο στα Βαλκάνια και σε χώρες της Ευρώπης και όχι σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή του κόσμου, ιδιαίτερα οπουδήποτε στην αμερικανική ήπειρο. Επιλεκτικά αποσπάσματα της άκρως ενδιαφέρουσας αυτής έκθεσης έχουν ως εξής:

Αποσπάσματα της έκθεσης

Γράφει στην εισαγωγή, ανάμεσα στ’ άλλα:
«Στη δεκαετία του 1990, πόλεμοι και πολιτική αστάθεια έδωσαν την ευκαιρία στην Αλ Κάιντα και άλλες τρομοκρατικές ομάδες να διεισδύσουν στα Βαλκάνια! Όμως οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές δυνάμεις, η βοήθεια και η προοπτική της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης βοήθησαν στο να επέλθει περισσότερη σταθερότητα τα τελευταία χρόνια. Όμως οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, οι εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, έδωσαν το μήνυμα στις χώρες της περιοχής των Βαλκανίων των κινδύνων της παγκόσμιας τρομοκρατίας και είχαν αποτέλεσμα την αύξηση της αμερικανικής προσοχής και παρουσίας στην καταπολέμηση της απειλής… Παρά ταύτα, εμπειρογνώμονες εφιστούν την προσοχή ότι η περιοχή αυτή συνεχίζει να διαδραματίζει ρόλο σε τρομοκρατικά σχέδια, κυρίως ως σημείο διέλευσης τρομοκρατών. Έχουν καταβληθεί προσπάθειες συστράτευσης (στρατολόγησης) ατόμων στην περιοχή για την οργάνωση τρομοκρατικών ομάδων. Περαιτέρω, παρατηρητές συμφωνούν ότι τα συνεχιζόμενα προβλήματα της περιοχής αφήνουν τα Βαλκάνια ευάλωτα και σε άλλες τρομοκρατικές ομάδες για το μέλλον! Η έκθεση του 2004 της Εθνικής Επιτροπής για τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, γνωστής ως Επιτροπής των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, αναφέρεται στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη ως ουσιαστικά ευάλωτη σε τρομοκράτες, λόγω του σημαντικού πληθυσμού μουσουλμάνων και των αδύναμων σημείων ελέγχου των συνόρων και παροχής υπηρεσιών ασφαλείας. Το πρόβλημα αυτό μπορεί να αυξηθεί, αν τρομοκράτες που είναι συγκεντρωμένοι στο Ιράκ εξαπολυθούν στα Βαλκάνια και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης. Ορισμένες πηγές, ειδικά σέρβων και ρώσων εμπειρογνωμόνων, αλλά και επισήμων, διατείνονται ότι τα Βαλκάνια συνεχίζουν να αποτελούν μια πολύ μεγαλύτερη απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις γειτονικές χώρες απ’ ό,τι συνήθως πιστευόταν.

Αν και μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων διαβιοί στα Βαλκάνια, λόγω της φτώχειας και της αστάθειας στην περιοχή αυτή, δεν έχει επιστήσει την προσοχή μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων μεταναστών που αποτελούν μια σημαντική πηγή στρατολόγησης ισλαμιστών εξτρεμιστών στη Δυτική Ευρώπη. Επιπλέον, η αντίθεση κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας είναι ισχυρή στους μουσουλμάνους της Βοσνίας Ερζεγοβίνης και στους Αλβανούς (!), όπου βρίσκονται οι μεγαλύτερες μουσουλμανικές ομάδες των Βαλκανίων. Οι ομάδες αυτές είναι γενικώς πιο κοσμικές από τις άλλες θεοκρατικές μουσουλμανικές ομάδες οπουδήποτε αλλού. Οι περισσότεροι θεωρούν τους εαυτούς τους μέρος της Ευρώπης και είναι πολύ ευγνώμονες για τον ρόλο των ΗΠΑ να τους προστατεύσει από τις σερβικές επιθέσεις στη δεκαετία του 1990, αλλά και για τη συνεχιζόμενη αμερικανική συνεισφορά στην ασφάλεια των χωρών τους. Κατηγορίες για τρομοκρατία χρησιμοποιούνται συχνά, ως πολιτικά όπλα, ανάμεσα σε χώρες ή εθνικές ομάδες που προσπαθούν να επισύρουν διεθνή υποστήριξη στους στόχους τους. Για παράδειγμα, σέρβοι και βόσνιοι πολιτικοί συχνά κατηγορούν την Αλ Κάιντα του Οσάμα Μπιν Λάντεν για κέντρα εκπαίδευσης στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο, σε μια προσπάθεια να διασύρουν τους Βόσνιους και τους Αλβανούς.

Από τη δική τους μεριά, βόσνιοι και αλβανοί ηγέτες απορρίπτουν τις κατηγορίες και κατηγορούν τους Σέρβους ότι αυτοί υποστηρίζουν ”τρομοκρατία” με το να παρέχουν άσυλο σε εγκληματίες πολέμου… Από την άλλη πλευρά, η εχθρότητα αυτή μεταξύ των ομάδων και η διεθνής προσοχή στην τρομοκρατία μπορεί να έχουν μερικά θετικά βήματα. Ίσως πιέσουν τις χώρες των Βαλκανίων να συνεργαστούν με ζήλο με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε τρομοκρατικά ζητήματα, με την ελπίδα εξασφάλισης αμερικανικής υποστήριξης στους περιφερειακούς τους στόχους και στην ευρωατλαντική ολοκλήρωση… Με βάση αυτά τα γεγονότα, ίσως η πιο μεγάλη ανησυχία των περισσότερων εμπειρογνωμόνων είναι η αδυναμία των κυβερνητικών θεσμών, σε αυτές τις χώρες, επί της διαφθοράς και της φτώχειας, απ’ ό,τι η παρουσία σημαντικού μουσουλμανικού πληθυσμού στα Βαλκάνια». Και καταλήγει η εισαγωγή: «Η παρούσα έκθεση επικεντρώνεται σε δύο χώρες με τους μεγαλύτερους μουσουλμανικούς πληθυσμούς: τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, την Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο. Ασχολείται με τον ρόλο διεθνών ισλαμικών τρομοκρατικών ομάδων, όπως η Αλ Κάιντα, παρά με τις φτωχές εθνικές ομάδες που επιδιώκουν τοπικούς και περιφερειακούς στόχους».

Αλβανία

Στη συνέχεια, αφού αναπτύσσει κατεβατά ολόκληρα, υψίστης σημασίας για τη σταθερότητα των Βαλκανίων, στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, με ασύλληπτης μορφής στοιχεία για την παρουσία της Αλ Κάιντα και άλλων ισλαμικών οργανώσεων, περνάει αμέσως στην Αλβανία, για την οποία γράφει μεταξύ των άλλων: «Όπως στην περίπτωση της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, η αστάθεια και στην Αλβανία έδωσε πρόσβαση στην Αλ Κάιντα στη δεκαετία του 1990. Η πενιχρή εσωτερική ασφάλεια, ο ευάλωτος έλεγχος των συνόρων και η υψηλή στάθμη του εγκλήματος παρήγαγαν ένα περιβάλλον διεισδυτικό στην τρομοκρατική δραστηριότητα. Ορισμένοι ξένοι ισλαμιστές εξτρεμιστές χρησιμοποίησαν την Αλβανία ως καταφύγιο και απέκτησαν μάλιστα αλβανική υπηκοότητα. Μερικοί πρώην αλβανοί αξιωματούχοι διατηρούσαν δεσμούς με τους ξένους αυτούς εξτρεμιστές. Μη κυβερνητικές ισλαμικές οργανώσεις, μερικές από τις οποίες αποτελούν μέτωπα για την Αλ Κάιντα, ιδρύθηκαν στην Αλβανία μετά την πτώση της κομμουνιστικής διακυβέρνησης το 1991. Η κατάσταση χειροτέρεψε το 1997, με την πολιτική αστάθεια στην Αλβανία, όταν κατέρρευσε η κεντρική εξουσία και εκλάπη ένας μεγάλος αριθμός όπλων. Οι πόλεμοι δε στο γειτονικό Κοσσυφοπέδιο και στη ”Μακεδονία” το 2001 είχαν αρνητικό αντίκτυπο στη σταθερότητα της Αλβανίας. Αμέσως μετά αναπτύσσει λεπτομερώς τη δραστηριότητα εκεί της Αλ Κάιντα του Οσάμα Μπιν Λάντεν, για να επισημάνει: «Η αλβανική κυβέρνηση απέρριψε τις κατηγορίες περί ύπαρξης κέντρων εκπαίδευσης τρομοκρατών στο έδαφός της. Αμερικανοί και ευρωπαίοι κυβερνητικοί εμπειρογνώμονες διατείνονται ότι στην Αλβανία δεν φαίνεται να υπάρχει υποθάλπουσα σοβαρή τρομοκρατική απειλή».

Μετά εξηγεί ότι το 2004 βρέθηκαν αποθηκευμένα χημικά όπλα που είχε το καθεστώς από τη δεκαετία του 1970 και για τα οποία γράφει: «Εμπειρογνώμονες εξέφρασαν την ανησυχία τους ορισμένα από αυτά τα χημικά να έπεσαν σε χέρια τρομοκρατών». Και ότι «το 2004 η αλβανική κυβέρνηση συνέλαβε τοπικούς εμπόρους όπλων που μετέφεραν πυραύλους εδάφους-αέρος και που το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πιστεύει ότι μπορεί να προορίζονταν για τρομοκράτες της περιοχής». Και ολοκληρώνει το κεφάλαιο «Αλβανία» με ένα ολόκληρο κατεβατό για το πόσο στενά συνεργάζεται σήμερα με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την πάταξη της τρομοκρατίας, παραθέτοντας μάλιστα και συγκεκριμένα παραδείγματα, για να τονίσει εν κατακλείδι: «Όμως η Αλβανία αντιμετωπίζει συνεχή προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων και του απόλυτου ελέγχου της ασφάλειας των συνόρων και αδυνάτων αστυνομικών και δικαστικών ιδρυμάτων».

Το Κοσσυφοπέδιο!

Μετά καταπιάνεται με το Κοσσυφοπέδιο, για το οποίο γράφει ανάμεσα στα πολλά και ενδιαφέροντα: «Το 1998 και το 1999, αλβανοί αντάρτες της επαρχίας Κοσσυφοπέδιο της Σερβίας εξοργίστηκαν εναντίον της σερβικής καταπίεσης. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, έξω φρενών από τη σερβική γενοκτονία εναντίον των αλβανοφώνων και φοβούμενοι ότι οι εχθροπραξίες θα μπορούσαν να εμπλέξουν και άλλες χώρες, με αποτέλεσμα να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή, προχώρησαν σε ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 1999», με αποτέλεσμα, όπως εξηγεί λεπτομερώς, να εγκαταλείψουν οι Σέρβοι το Κοσσυφοπέδιο «και να ανοίξει έτσι ο δρόμος για την ανάπτυξη αμερικανικών και άλλων ΝΑΤΟϊκών ειρηνευτικών δυνάμεων. Από της αποχώρησης δε των σερβικών στρατευμάτων, το 1999, το Κοσσυφοπέδιο διοικείται από την αποστολή των Ηνωμένων Εθνών (UNMIK), σύμφωνα με το ψήφισμα 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».

Και μετά μπαίνει στο… ψαχνό υποστηρίζοντας: «Σερβικές και ρωσικές πηγές μυστικών υπηρεσιών κατ’ επανάληψιν διαβεβαίωσαν για την ύπαρξη μιας ισχυρής Αλ Κάιντα στο Κοσσυφοπέδιο, ισχυριζόμενες και την ύπαρξη κέντρων εκπαίδευσης», εξηγώντας η έκθεση ότι θα πρέπει να δεχτούμε αυτές τις πληροφορίες με προσοχή, διότι οι Σέρβοι και οι Ρώσοι έχουν συμφέρον να διασύρουν τους αλβανόφωνους ʽʽειδικά μετά τις διεκδικήσεις τους για ανεξαρτησία από τη Σερβία. Υπάρχουν λίγες πληροφορίες από πηγές της Δύσης για επιχειρήσεις τρομοκρατών από το Κοσσυφοπέδιοʼʼ. Και σε αυτό το σημείο παραθέτει ορισμένα παραδείγματα, λέγοντας ότι «υπάρχουν ελάχιστες αποδείξεις, μέχρι τώρα, που οι αλβανόφωνοι συνεργάζονται με την Αλ Κάιντα ή άλλες εξτρεμιστικές ισλαμικές ομάδες. Ορισμένοι παρατηρητές έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για το πανίσχυρο οργανωμένο εθνικό αλβανικό έγκλημα από ομάδες εγκληματιών του Κοσσυφοπεδίου, της Αλβανίας και της ”Μακεδονίας” που διαδραματίζουν ρόλο-κλειδί στο οργανωμένο έγκλημα σε ΗΠΑ και Ευρώπη που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν συμμαχία με άλλες τρομοκρατικές ομάδες, αλλά ως τώρα δεν έχουν εντοπιστεί τέτοιοι δεσμοί, σύμφωνα με αμερικανούς επισήμους».

Και κλείνει το κεφάλαιο «Κοσσυφοπέδιο» με τον ρόλο της UNMIK, η οποία λέει ότι συνεργάζεται με τις ΗΠΑ και «έχει ανακοινώσει ότι σχεδιάζει να παραδώσει τον έλεγχο της ευθύνης στην Αστυνομία και τις δικαστικές υποθέσεις στα Περιφερειακά Ιδρύματα Αυτοκυβέρνησης του Κοσσυφοπεδίου (PISG) μέχρι τέλους του 2005. Και μετά τον καθορισμό του στάτους του Κοσσυφοπεδίου, που αμερικανοί επίσημοι ελπίζουν να συμβεί μέχρι το τέλος του 2006, η UNMIK μπορεί να αντικατασταθεί από στρατιωτική δύναμη, της οποίας θα ηγείται η Ευρωπαϊκή Ένωση με την παρουσία πολιτών του Κοσσυφοπεδίου».

Η αμερικανική πολιτική

Και κλείνει η έκθεση με μια πολυσέλιδη αναφορά στο ποια θα πρέπει να είναι η αμερικανική πολιτική. Γράφει, μεταξύ των άλλων, στα πολλά και άκρως ενδιαφέροντα: «Αμερικανοί επίσημοι επικαλούνται την απειλή της τρομοκρατίας στα Βαλκάνια, ότι αποτελεί έναν σημαντικό λόγο για την αναγκαία συνεχιζόμενη αμερικανική ανάμειξη στην περιοχή. Επιπροσθέτως με την αναγκαιότητα καταπολέμησης της τρομοκρατικής υποδομής στην περιοχή, αμερικανοί επίσημοι διατείνονται ότι οι αμερικανικές προσπάθειες αποσκοπούν να επιφέρουν σταθερότητα στην περιοχή των Βαλκανίων με την προσφορά βοήθειας καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Και σε αυτό το σημείο εξηγεί λεπτομερώς γιατί είναι διάχυτος ο φόβος αυτός και τι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ για την πάταξη εκεί της τρομοκρατίας, επισημαίνοντας: «Οι ΗΠΑ έχουν πολλά μέσα για να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία στα Βαλκάνια. Ένα από αυτά είναι η εμπλοκή αμερικανικών στρατευμάτων. Οι από το ΝΑΤΟ ηγούμενες ειρηνευτικές δυνάμεις SFOR και KFOR έχουν παράσχει σημαντικά μέσα για την καταπολέμηση των τρομοκρατικών προσπαθειών στην περιοχή. Το ΝΑΤΟ και οι μυστικές υπηρεσίες συνεργάζονται για την πάταξη του κακού και τη σύλληψη τρομοκρατών. Η ισχυρή επιρροή σε Βοσνία και Κοσσυφοπέδιο δίνει περισσότερη ελευθερία στις ΗΠΑ να συλλαμβάνουν και να απελαύνουν τρομοκράτες σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες… Η KFOR έχει 18.000 στρατεύματα, συμπεριλαμβανομένων και 1.800 αμερικανικών, που αναμένεται να παραμείνουν στο Κοσσυφοπέδιο έως ότου επιλυθεί το στάτους, μέχρι τα τέλη του 2006. Η KFOR μπορεί να αντικατασταθεί από τη δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως έγινε στη Βοσνία με τη SFOR… Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν δημιουργήσει στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση του Κοσσυφοπεδίου… Για το οικονομικό έτος 2005 η Βοσνία έλαβε περίπου 45,28 εκατ. δολάρια. Η Αλβανία 34,26 εκατ. δολ. και το Κοσσυφοπέδιο 75 εκατ. δολ. Για το οικονομικό έτος 2006 ο Πρόεδρος ζήτησε 51,98 εκατ. δολ. για τη Βοσνία, 35,13 εκατ. δολ. για την Αλβανία και 72 εκατ. δολ. για το Κοσσυφοπέδιο».

Αμέσως παρακάτω παραθέτει ασύλληπτα στοιχεία παροχής πάσης φύσεως βοήθειας που καθιστά βασικά ολόκληρη την περιοχή προέκταση της εδαφικής ακεραιότητας των Ηνωμένων Πολιτειών. Μέσα σε όλο αυτόν τον συρφετό των πληροφοριών κάνει λόγο και για τη συνεργασία της Ρουμανίας, για να καταλήξει επιγραμματικά: «Οι αμερικανικές προσπάθειες μακροχρόνια αποσκοπούν στη σταθερότητα της περιοχής και στη μείωση της πιθανότητας να αποτελεί έδαφος προσέλκυσης τρομοκρατών. Η ευρωατλαντική ολοκλήρωση της περιοχής ίσως ενθαρρύνει τις χώρες να πάρουν τα αναγκαία βήματα που θα τις καταστήσουν ικανές να καταπολεμήσουν πιο αποτελεσματικά την τρομοκρατία. Το απροσδιόριστο δε καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου το εξαιρεί από το να καταστεί υποψήφιο, προς το παρόν τουλάχιστον, για μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ».

Στο ειδικό κεφάλαιο για τη θέση του Αμερικανικού Κογκρέσου σε όλα τα προαναφερόμενα, επισημαίνει ότι το εν λόγω νομοθετικό σώμα έχει ασχοληθεί με την τρομοκρατία στα Βαλκάνια, έχει εγκρίνει την παροχή οικονομικής βοήθειας σε βαλκανικές χώρες και στις 27/7/05 η Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Βουλής είχε ειδική ακροαματική διαδικασία για την ισλαμική εξτρεμιστική παρουσία κυρίως στη Δυτική Ευρώπη απ’ ό,τι στα Βαλκάνια. Και απαριθμώντας τους λόγους για τους οποίους η ανάμειξη αυτή των ΗΠΑ έγινε αιτία να αυξηθεί ο φιλοαμερικανισμός στα Βαλκάνια, προειδοποιεί συμπερασματικά και κατά τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο: «Θα μπορούσαν να εμφανιστούν καταστάσεις που θα οδηγούσαν στην αύξηση της τρομοκρατικής απειλής στο μέλλον. Η σταθερότητα στην περιοχή των Βαλκανίων είναι εύθραυστη και η επιβολή του νόμου και της τάξης αδύνατη. Ορισμένοι τρομοκράτες, που τώρα πολεμούν στο Ιράκ, μπορεί να αποφασίσουν την επαναδίπλωση των δυνάμεών τους στο μέλλον, σε άλλες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων και των Βαλκανίων. Αντιστρόφως μάλιστα μελλοντικές στρατολογήσεις τρομοκρατών στα Βαλκάνια θα μπορούσαν να πάνε στο Ιράκ για να πολεμήσουν με την εκεί ανταρσία. Τρομοκράτες θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν όπλα και εκρηκτικά από την περιοχή, όπου ευδοκιμεί η μαύρη αγορά για τέτοια οπλικά είδη, προς χρησιμοποίησιν για επιθέσεις εναντίον της Δυτικής Ευρώπης ή άλλων περιοχών».

ΑΙΣΧΟΣ!

ΠΡΟΣΟΧΗ: Την έκθεση συνέταξε ο Steven Woehrel, ειδικός για ευρωπαϊκές και εξωτερικές υποθέσεις στο Κογκρέσο.