Η κυβέρνηση Σημίτη είχε αναλάβει δέσμευση στη Μαδρίτη να μην επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια!
Ο κ. Γκιουλ προέβαλε μεταξύ άλλων τον ισχυρισμό ότι στη Μαδρίτη το 1997, τότε όπου εξεδόθη το περίφημο κοινό ανακοινωθέν στο οποίο αναγνωρίζονταν «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο, υπήρξε συγκεκριμένη συμφωνία Ελλάδος και Τουρκίας για τα 12 μίλια και το casus belli. Ότι συγκεκριμένα η Ελλάδα ανέλαβε δέσμευση να μη επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Η Τουρκία ανέλαβε από την πλευρά της να μη ασκήσει τη στρατιωτική της ισχύ.
Η τουρκική αυτή πρόκληση στον ίδιο τον ελληνικό Τύπο έμεινε χωρίς καμιά απάντηση ή σχόλιο από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, τις πολιτικές ηγεσίες και τον πρώην πρωθυπουργό, κ. Σημίτη, που φέρει την ευθύνη του ανακοινωθέντος της Μαδρίτης.
Η σιωπή είναι ανεπίτρεπτη, ακόμη και αν υποθέσει κανείς ότι οι ισχυρισμοί του κ. Γκιουλ αποτελούν απόπειρα μονομερούς προπαγανδιστικής ερμηνείας του κοινού ανακοινωθέντος. Η σιωπή μπορεί να εκληφθεί από τρίτους ως συναίνεση.
Φαίνεται αδιανόητο να υποθέσει κανείς ότι υπάρχει κάτι το ανομολόγητο πέραν του ανακοινωθέντος. Ότι δηλαδή η Ελλάδα ανέλαβε απόρρητα δεσμεύσεις του είδους που ισχυρίζεται ο κ. Γκιουλ. Οι ισχυρισμοί του είδους αυτού δεν μπορούν να μένουν αναπάντητοι. Όφειλαν, τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση, να πάρουν θέση και να διαψεύσουν τους τουρκικούς ισχυρισμούς. Αρκετή ζημιά έγινε με το απαράδεκτο κοινό ανακοινωθέν της Μαδρίτης. Δεν θα φτάσουμε τώρα στο σημείο να ανεχόμαστε χωρίς αντιδράσεις την ερμηνεία τού «κατά το δοκούν» από την τουρκική ηγεσία.
Ελληνοτουρκική τράπεζα «Αιγαίου»
Με την ίδια απάθεια αντιμετωπίστηκε η εξαγγελία δημιουργίας «ελληνοτουρκικής τράπεζας Αιγαίου». Επικεφαλής της είναι κάποιος Δημήτριος Αλεξόπουλος, ο οποίος έχει την υποστήριξη του Ελληνοτουρκικού Επιμελητηρίου. Επικεφαλής του τελευταίου είναι ο κ. Π. Κουτσίκος.
Η ελληνική πλευρά δίνει την εντύπωση πως αντιμετωπίζει καίρια και στρατηγικά θέματα της χώρας, όπως το Αιγαίο, με απίστευτη επιπολαιότητα, αφέλεια και μυωπία. Το Αιγαίο είναι κρισιμότατος γεωπολιτικός και στρατηγικός χώρος. Είναι γνωστό ότι αναπτύσσεται μ’ αυτό απροκάλυπτα μια αναθεωρητική τουρκική πολιτική. Η τελευταία έχει στόχο την ανατροπή του υπάρχοντος στάτους κβο και την εγκαθίδρυση καθεστώτος «ισότιμης» συγκυριαρχίας! Μια πτυχή του ανταγωνισμού είναι η οικονομική διείσδυση με εφαλτήριο το γεωγραφικό πλεονέκτημα της Τουρκίας, η οποία είναι πιο κοντά σε πολλά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Είναι επίσης η προπαγάνδα με την προβολή της ιδέας ότι το Αιγαίο δεν είναι ελληνικό, αλλά ελληνοτουρκικό και η προεικόνιση ιδεών και σχεδίων για «συνεκμετάλλευση» του πλούτου του Αιγαίου.
Ο κάθε κ. Αλεξόπουλος μπορεί να έχει τους δικούς του προσωπικούς λόγους, για να εμπλέκεται σε τέτοια σχέδια και εκτιμά και κρίνει τέτοιες πρωτοβουλίες με τη δική του κρίση και αντίληψη. Δεν υπάρχει όμως υπουργείο Εξωτερικών και υπουργείο Άμυνας, για να γνωμοδοτήσει και να οροθετήσει την ελληνοτουρκική οικονομική συνεργασία; Υπάρχει επιτέλους κάποια ολοκληρωμένη εθνική πολιτική και στρατηγική για το Αιγαίο ή αφήνεται το πεδίο ελεύθερο, για να αλωνίζει η τουρκική προπαγάνδα και να προωθείται συστηματικά από την Άγκυρα, ως μια παράμετρος της στρατηγικής της, η οικονομική διείσδυση στο Αιγαίο και η προβολή μοντέλων «συνεκμετάλλευσης»;