Έχασε και στο Εφετείο ο Πάχτας!

Μέχρι και στην Αυστραλία έφτασε η χάρη του, αλλά τελικά δεν τον… έσωσε, από την αποπομπή του από τον Γιώργο Παπανδρέου για το μέγα σκάνδαλο της ντροπολογίας Στάγγου, ούτε ο φίλος του Μητροπολίτης Χαλκιδικής, που τον ανακήρυξε μέχρι και… Άγιο Πάχτα, έχασε, μετά την αναίρεση, και τη δεύτερη δίκη στο Πολυμελές Εφετείο Αθηνών και καλείται να επιστρέψει, εντόκως μάλιστα, τα 25.000.000 δρχ. που του είχαμε καταβάλει, όταν είχε πετύχει, επί των ημερών της παντοδυναμίας του ως υπουργού, να μας καταδικάσει με αγωγή. Θυμίζουμε μάλιστα ότι ήταν τόσο στυγνός που απαίτησε την άμεση καταβολή τους, διαφορετικά είχε δώσει εντολή να προχωρήσουν στην κατάσχεση των πιεστηρίων μας, για να κλείσει, όπως ήθελε το αφεντικό του ο Σημίτης, το «ΠΑΡΟΝ».
Το Εφετείο με την απόφασή του έκρινε ότι το δημοσίευμά μας ήταν αληθινό, είχε σχέση με εκείνη την ιστορία που έγινε πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες, όταν Αλβανοί μπήκαν στο σπίτι του για να κλέψουν και τον βρήκαν μαζί με τη φίλη του, τους έδεσαν πισθάγκωνα και αφού πήραν ό,τι ήθελαν, έφυγαν σαν… κύριοι. Αυτή η απόφαση δέχεται ότι δεν ήταν εξυβριστική, αλλά αντίθετα εκινείτο μέσα στο πλαίσιο της καθομιλουμένης!

Η απόφαση

Συγκεκριμένα η μνημειώδης απόφαση, που στηρίζει την ελευθεροτυπία, έχει ως εξής:
«Συνεπώς είναι επιτρεπτό και δεν συνιστούν παράνομη πράξη δημοσιεύματα του τύπου με οξεία ενημερωτική κριτική, δυσμενείς χαρακτηρισμούς για τη συμπεριφορά δημοσίων προσώπων που ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο, κριτική που μπορεί να εμφανίζεται και με σκωπτικό περιεχόμενο σε στήλες εφημερίδων με συνήθη σκωπτική παρουσίαση των γεγονότων, εφόσον ελλείπει ειδικός σκοπός εξυβρίσεως ή καταφρονήσεως του συγκεκριμένου προσώπου (ΑΠ 1391/2004)».
Στην προκειμένη περίπτωση, από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων Αθανάσιου Ακριβόπουλου και Κωνσταντίνου Παπαϊωάννου, που εξετάστηκαν ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου (βλ. τα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά συνεδριάσεως αυτού) και απ’ όλα τα έγγραφα που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Στο φύλλο της 18-19 Απριλίου 1998 της εβδομαδιαίας εφημερίδας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», ιδιοκτησίας της πρώτης εναγομένης και με εκδότη-διευθυντή τον δεύτερο εναγόμενο, δημοσιεύτηκε ανυπόγραφο άρθρο με τίτλο «Ηθελές τα και παθές τα» με το οποίο η εφημερίδα επανήλθε σε προηγούμενο (από 5-4-1998) δημοσίευμά της με τίτλο «Ο κ. Πάχτας, η ξανθιά κυρία, το ΥΠΕΧΩΔΕ και η επίζηλη θέση, μια ιστορία έρωτα και… ρομαντισμού, ποια κυρία καταλαμβάνει της ΓΓ του ΠΕΧΩΔΕ και γιατί», εξ αφορμής ήδη προηγούμενων δημοσιευμάτων άλλων εφημερίδων περί ληστείας από Αλβανούς εις βάρος ανώνυμου υφυπουργού στην οικία γυναίκας με την οποία αυτός διατηρούσε ερωτική σχέση. Το νέο δημοσίευμα αναφέρεται διεξοδικότερα στο περιστατικό αυτό με σκωπτικό τρόπο και διέλαβε επωνύμως για τον ενάγοντα και ήδη εφεσίβλητο τα ακόλουθα:
«Χρήστο μου, τα ‘θελες και τα ‘παθες… Ήθελες να το παίξεις και… γκόμενος. Δεν σου έφτανε το υφυπουργείο… και τώρα έγινες βούκινο… Αλλά κι αυτοί οι μπουκαδόροι, ρε παιδί μου, δεν έχουν τον Θεό τους. Άντε τώρα ο Ρέππας να διαψεύσει ότι δεν υπάρχει εγκληματικότητα στην Ελλάδα. Θα του λένε πες αλεύρι, ο Χρήστος της πλατείας Συντάγματος σε γυρεύει… Ούτε έρωτα πια, Δημήτρη μου, δεν μπορείς να κάμεις… Κινδυνεύεις να βγεις σε κανένα ανοικτό τηλεοπτικό παράθυρο… Αλλά και συ, ρε Χριστινάκι, δεν κατάλαβες ότι πλέον μετά τις αποκαλύψεις της εφημερίδας μας οι μετοχές σου ανέβηκαν… Σου λέει όμορφη είναι, στα πόδια της σφάζονται και μέλη της κυβέρνησης, ο φίλος της να της προσφέρει μια ολόκληρη Γενική Γραμματεία, όλο και θα έχει κάνει την μπάζα της… Φουλ, λοιπόν, για την κρεβατοκάμαρά της… Και βρέθηκαν πάνω σε… 69 λαβράκια. Πάλι καλά που δεν ζήτησαν και λύτρα. Για σκεφθείτε το σοβαρά. Γι’ αυτό και ο Σημίτης φτύνει στον κόρφο του. Αυτό του έλειπε, να παζαρεύει την απελευθέρωση του ”εξαπτέρυγού” του. Πού να ‘ξερε ο Ανδρέας τι… βαρίδια είχε όταν τον αναδομούσε. Θα τον καλούσε στην Εκάλη. Και θα είχαμε μαλλιοτραβήγματα. Τώρα πάντως ξέρετε. Διαβάζετε ”ΠΑΡΟΝ”, είστε σε όλα… μέσα!»
Το περιστατικό του επίδικου δημοσιεύματος, περί πράξεως ληστείας εις βάρος του ενάγοντος, τότε υφυπουργού Εθνικής Οικονομίας και μιας φίλης του, χωρίς ειδικότερες λεπτομέρειες, είναι αληθινό και χωρίς οι λέξεις και φράσεις του, αυτές καθεαυτές, να θεωρούνται ως εξυβριστικές και ονειδιστικές, ούτε σκόπευε ειδικά και αποκλειστικά στην προσβολή της τιμής και υπολήψεως του ενάγοντος, ούτε απεδείχθη και σημαντική προσβολή της προσωπικότητάς του ως υφυπουργού ως προς οποιοδήποτε στοιχείο ή έκφανση αυτής. Δεδομένου μάλιστα ότι δεν γίνεται χρήση ύβρεων, αλλά μόνο συνδέεται απλώς σκωπτικό δημοσίευμα με το πρόσωπο του ενάγοντος, δεν νοείται ειδικός σκοπός εξυβρίσεως άνευ άλλου τινός, αλλά ασκείται οξεία και δριμεία κριτική γι’ αυτόν, με την ιδιότητά του ως δημοσίου λειτουργού, με μόνη τη χιουμοριστική και χωρίς υβριστικές λέξεις, φράσεις ή εικόνες δημοσιογραφική και από σκωπτική στήλη της εβδομαδιαίας αυτής εφημερίδας ενημερωτική του αναγνωστικού κοινού παράθεση γεγονότων που πράγματι έλαβαν χώρα και δεν ήταν δυνατόν με βάση το ελληνικό λεξιλόγιο να χρησιμοποιηθούν άλλες ή έστω ηπιότερες όλων αυτών (λέξεις ή φράσεις). Επομένως, το ως άνω δημοσίευμα δεν συνιστά παράνομη πράξη, κατά τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη, δεκτής καθισταμένης μιας σχετικής ενστάσεως των εναγομένων (του άρθρου 367 ΠΚ), ως και κατ’ ουσίαν βάσιμης.
Κατ’ ακολουθίαν όλων των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που δέχτηκε εν μέρει την αγωγή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν και υποχρέωσε τους εναγομένους να καταβάλουν στον ενάγοντα, εις ολόκληρον τον καθένα, ως χρηματική ικανοποίηση αυτού λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των 15.000.000 δραχμών, νομιμοτόκως από την επόμενη ημέρα της επιδότησης της αγωγής μέχρι την εξόφληση, διατάσσοντας την καταχώριση περιλήψεως της αποφάσεως αυτού στην ίδια εφημερίδα εντός 15 ημερών από την επίδοσή της μετά την τελεσιδικία της, απειλώντας χρηματική ποινή ύψους 1.000.000 δραχμών για κάθε ημέρα καθυστερήσεως δημοσιεύσεως της περιλήψεως και καταδίκασε τους εναγομένους σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος 560.000 δραχμών, εσφαλμένως ερμήνευσε τον νόμο και πλημμελώς εκτίμησε τις αποδείξεις, κατά τους βάσιμους τρεις πρώτους λόγους της εφέσεως, η οποία πρέπει να γίνει δεκτή κατ’ ουσίαν, να εξαφανιστεί η επικαλούμενη απόφαση, να κρατηθεί η υπόθεση για ουσιαστική εκδίκαση και να απορριφθεί η αγωγή ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν, καταδικαστεί δε ο ενάγων που ηττάται, στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εναγομένων και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρα 17Ε και 183 ΚΠολΔ).

Κατά τη διάταξη των άρθρων 914 ΚΠολΔ:
«Αν το δικαστήριο δεχτεί την ανακοπή ή την έφεση οριστικά και κατ’ ουσίαν και απορρίψει, ολικά ή εν μέρει την αγωγή, την ανταγωγή ή την κυρία παρέμβαση, εφόσον αποδειχθεί ότι η απόφαση που προσβάλλεται εκτελέστηκε, διατάζει αν το ζητήσει εκείνος, κατά του οποίου έγινε η εκτέλεση, την επαναφορά των πραγμάτων στην κατάσταση που βρίσκονταν πριν εκτελεστεί η απόφαση που εξαφανίστηκε ή μεταρρυθμίστηκε. Η αίτηση υποβάλλεται είτε με τα δικόγραφα της ανακοπής ή της έφεσης και των πρόσθετων λόγων είτε με τις προτάσεις είτε με χωριστό δικόγραφο που κοινοποιείται στον αντίδικο. Η εκτέλεση της απόφασης πρέπει να προαποδεικνύεται.
Στην προκειμένη περίπτωση, προαποδεικνύεται ότι ο ενάγων επέσπευσε εναντίον των εναγομένων αναγκαστική εκτέλεση και κατόπιν σχετικής συμφωνίας τμηματικής καταβολής, οι εναγόμενοι του έχουν καταβάλει το συνολικό ποσό των 71.607,40 ευρώ έναντι του συνολικού επιταχθέντος ποσού των 78.032,40 ευρώ. Η καταβολή αυτή αποδεικνύεται τόσο από την 24/2/05 εξώδικη πρόσκληση και διαμαρτυρία των εναγομένων, που επιδόθηκε νόμιμα στον ενάγοντα με την υπ’ αριθμ. 4002 Γ΄/29-3-2005 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Χαλκιδικής Νικολάου Δημητριάδη, όσον και από την 15-4-2005 εξώδικη δήλωση και απάντηση του ενάγοντος που επιδόθηκε στους εναγόμενους την 18-4-2005 (βλέπε την από 18-4-2005 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή των ..… στην οποία αυτός συνομολογεί ότι έχει λάβει το ποσό των 71.607,40 ευρώ με βάση την πρωτόδικη απόφαση (1256/2001 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών), που επικυρώθηκε με την αναιρεθείσα απόφαση (1339/2003 του Εφετείου Αθηνών), γεγονός που δίνει στους εναγόμενους δικαίωμα να ζητήσουν την επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση. Επομένως, πρέπει κατ’ αποδοχή του σχετικού με τις προτάσεις υποβαλλόμενου αιτήματος των εναγομένων, για επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση, να υποχρεωθεί ο ενάγων να καταβάλει στους εναγομένους το ποσό των 71.607,40 ευρώ με νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της παρούσας εφετειακής αποφάσεως μέχρι την εξόφληση, αφού πριν από την επίδοση της εφετειακής αποφάσεως, με την οποία εξαφανίζεται η εκτελεσθείσα πρωτόδικη απόφαση, ο εφεσίβλητος ενάγων νομίμως κατέχει το εισπραχθέν ποσό, με βάση την απόφαση αυτή, ως νόμιμο τίτλο και η υπερημερία του επέρχεται με την γνώση της ανατροπής της πρωτότυπης απόφασης (βλ. ΑΠ. 9/2001 ν….. 50, 110, ΑΠ 832/1994 …………. 38,1092, ΑΠ 600/1986 νοΒ 25, 372 Αθ. Κρητικού αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα, έκδοση (1998), παρ. 2747, σελ. 910).

Για τους λόγους αυτούς:
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων. Δέχεται την έφεση κατ’ ουσίαν.
Εξαφανίζει την εκκαλουμένη 1256/2001 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Κρατεί την υπόθεση για ουσιαστική εκδίκαση. Απορρίπτει την αγωγή.
Καταδικάζει τον ενάγοντα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εναγομένων και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων διακοσίων (2.200) ευρώ.
Δέχεται το αίτημα των εναγομένων, για επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση.
Υποχρεώνει τον ενάγοντα να καταβάλει στους εναγόμενους το ποσό των εβδομήντα ενός χιλιάδων εξακοσίων επτά ευρώ και σαράντα λεπτών (71.607,40), με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της παρούσας μέχρι την εξόφληση.
Εισηγητής ήταν ο κ. Μιλτιάδης Σπυρόπουλος

Κι άλλες αθωώσεις

Εκτός από την απόρριψη της αγωγής του κ. Πάχτα, που θυμίζουμε ότι ΑΡΝΗΘΗΚΕ, μετά την αναίρεση της καταδικαστικής απόφασης, να μας επιστρέψει τα 25.000.000 δρχ. που πήρε, εντόκως, από τότε που είχε καταθέσει την αγωγή, απορρίφθηκαν άλλες τρεις αγωγές που είχαν υποβληθεί εναντίον της εφημερίδας μας για δημοσιεύματά της και η διαδικασία στο δικαστήριο είχε διεξαχθεί πριν από μήνες.
Τις αγωγές είχαν υποβάλλει οι:
1) Ανδρέας Τύρος, δημοσιογράφος- κριτικός
και
2) η εταιρεία MEDITRUST.

Και τους δύο ενάγοντες το δικαστήριο καταδίκασε στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης, που ανέρχεται σε 2.500 ευρώ και 4.300 ευρώ αντίστοιχα.
Τις θέσεις της εφημερίδας μας υπερασπίσθηκαν οι δικηγόροι μας Κώστας Χρυσικόπουλος και Δημ. Μανώλης, τους οποίους και ευχαριστούμε.
Έτσι για άλλη μια φορά και δικαστικά επιβεβαιώνεται ότι το «ΠΑΡΟΝ» δεν συκοφαντεί, δεν εξυβρίζει, αλλά πληροφορεί και αποκαλύπτει και δεν λειαίνει τη γλώσσα της κριτικής του, για να μην είναι ενοχλητική…