150 εκατ. ευρώ το «καπέλο» στο Μετρό!

Στο μεν πρώτο έργο, η… μεγαλύτερη έκπτωση που προσφέρθηκε ήταν της κοινοπραξίας με τον ΑΚΤΩΡΑ (Μπόμπολας)… 4,42% (!), και στο δε δεύτερο της Κοινοπραξίας με την ΤΕΡΝΑ-Παντεχνική, ύψους… 5,02%!

Αν μάλιστα δει κανείς τις εκπτώσεις που προσφέρθηκαν από όλες τις κοινοπραξίες, δύσκολα θα κρατήσει τα γέλια και την οργή για το τόσο απροκάλυπτο στήσιμο, που ακόμη και ο πιο αφελής θα διαπίστωνε.

Και για να μη μας πει κανείς «άπιστος Θωμάς» ότι υπερβάλλουμε, ορίστε οι τιμές που προσφέρθηκαν και ανέχθηκε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς:

Α) Γραμμή Αγ. Δημητρίου – Ελληνικό
1) Κ/Ξ ΑΚΤΩΡ – SIEMENS – VINCI 4,42%
2) Κ/Ξ J&P – FCC – ELECNOR – INABENSA 3,92%
3) K/Ξ IMPREGILO – AEΓΕΚ – SELI – ALSTOM 3,37%
4) Κ/Ξ ALPINE BAU – OHL – ΤΕΡΝΑ – ΠΑΝΤΕΧΝΙΚΗ – POWEL 2,76%

B) Γραμμή Αιγάλεω – Χαϊδάρι
1) Κ/Ξ ALPINE BAU – OHL – ΤΕΡΝΑ – ΠΑΝΤΕΧΝΙΚΗ – POWEL 5,02%
2) Κ/Ξ ΑΚΤΩΡ – SIEMENS – VINCI 4,45%
3) Κ/Ξ J&P – FCC – ELECNOR – INABENSA 4,26%
4) K/Ξ IMPREGILO – AEΓΕΚ – SELI – ALSTOM 4,23%

Σύμφωνα με πληροφορίες, στις 702 δημοπρασίες που έχουν γίνει μετά την κατάργηση του μαθηματικού τύπου, από τον Οκτώβριο του 2004 μέχρι τον Οκτώβριο του 2005, η μέση έκπτωση που προσφέρθηκε ήταν περίπου 35%!

Πώς τώρα συμβιβάζεται το 35% με το 4,5% – 5% που δόθηκε σε δύο τόσο μεγάλα έργα, από εταιρείες που έχουν μάλιστα εμπειρία και υποδομή, μόνο η ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ μπορεί να δώσει εξηγήσεις.
Να σημειωθεί ότι η τελική τιμή που πρόσφεραν οι δύο… μειοδότες (!) -ο πλειοδότης πόσο παραπάνω θα ζητούσε…- ανέρχεται συνολικά σε 435 εκατομμύρια ευρώ (270 και 165 εκατ. ευρώ).
Αν για το ποσό αυτό η έκπτωση ήταν 35%, τότε το κράτος, ο προϋπολογισμός, θα κέρδιζε 140.000.000 ευρώ, και σε δραχμές, για να είναι εύκολη η σύγκριση, 5,2 δισ.!
Στην «πιάτσα» κυκλοφορεί ότι και στο τρίτο έργο επέκτασης του μετρό θα είναι, στα ίδια πλαίσια, στημένος ο διαγωνισμός. Μάλιστα κάποιοι βάζουν και στοίχημα! Ευκαιρία, κύριε Σουφλιά, να τους χαλάσετε τη σούπα…

Να το ακυρώσει το Ελεγκτικό Συνέδριο

Η σύμβαση έχει πάει για έλεγχο στο Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως προβλέπει ο νόμος. Εκεί, κατ’ αρχάς, θα πρέπει να αποδείξει η ηγεσία του αλλά και οι δικαστές του τμήματος ότι όλα όσα ακούγονται, με αφορμή την κάθαρση στη Δικαιοσύνη, ότι στα διοικητικά δικαστήρια η διαφθορά είναι πολλαπλάσια, δεν ισχύουν. Και όχι μόνο να ψάξουν με λεπτομέρεια όλες τις προδιαγραφές, αλλά να προχωρήσει στην επανάληψη του διαγωνισμού, ώστε να μην υπάρξει κανένα σύννεφο. Και τις δυνατότητες τις δίνει το Π.Δ. 609/Β1-12-95, που αφορά στην κατασκευή δημόσιων έργων. Στο άρθρο 24 αναφέρεται ότι επιτρέπει την ακύρωση των στημένων διαγωνισμών.

Γράφει συγκεκριμένα το άρθρο 24 στην παρ. 2:
Το αποτέλεσμα των δημοπρασιών ακυρώνεται: α) για παράτυπη διεξαγωγή εφόσον από την παρατυπία επηρεάζεται το αποτέλεσμα της δημοπρασίας, β) αν το αποτέλεσμα της δημοπρασίας κρίνεται αιτιολογημένα όχι ικανοποιητικό για τον κύριο του έργου, και γ) αν κατά την κρίση της προϊσταμένης Αρχής ο συναγωνισμός υπήρξε ανεπαρκής, ή αν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι έγινε συνεννόηση των συναγωνιζομένων προς αποφυγή πραγματικού συναγωνισμού.

Επιστολή στον Σουφλιά

Να σημειωθεί ότι σε επιστολή που έστειλε προς τον πρόεδρο και τα μέλη του ΔΣ της Αττικό Μετρό και κοινοποιήθηκε στον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, ο πρόεδρος της κατασκευαστικής εταιρείας Μηχανική, Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, επισημαίνει μεταξύ των άλλων ότι:
«Στον μειοδοτικό διαγωνισμό για το αμαξοστάσιο του Ελαιώνα (έργο, ο προϋπολογισμός του οποίου αποτελεί το ½ του προϋπολογισμού του έργου της επεκτάσεως προς Χαϊδάρι), που είχε διενεργηθεί τον Απρίλιο του 2002, είχαν δοθεί εκπτώσεις της τάξεως 40%, 32,11%, 32,06% κ.ο.κ.» και καλεί το ΔΣ της Αττικό Μετρό «να αποτρέψει την κατακύρωση των διαγωνισμών αυτών, προκειμένου να αποκλείσει με τον τρόπο αυτόν την άσκοπη κατασπατάληση ποσού της τάξεως των 140 εκατ. ευρώ, αφού είναι προφανές ότι η αποτροπή αυτή θα είναι προς όφελος και της επιχειρήσεως και της οικονομίας της χώρας, αποτρεπομένης της κατασπαταλήσεως κοινοτικών πόρων, με δεδομένο ότι τα έργα συγχρηματοδοτούνται από τα κοινοτικά διαρθρωτικά ταμεία, στη συνέχεια δε να προχωρήσει σε επανάληψη των επίμαχων διαγωνισμών με διαφανείς όρους, που θα διασφαλίσουν πραγματικό ανταγωνισμό στο πλαίσιο ισότιμου ανταγωνιστικού περιβάλλοντος, τη στιγμή μάλιστα που το μειοδοτικό σύστημα δημιούργησε ήδη τις προϋποθέσεις να εκτελούνται έργα με πραγματικά χαμηλά περιθώρια κέρδους (έργα Εγνατίας Οδού, αεροδρόμιο «Μακεδονία», σήραγγα Καλλίδρομου, φράγμα Συκιάς κ.λπ.)»