Τα θέλουν όλα οι κύριοι βιομήχανοι

Αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η συνεχής απαίτησή τους να σφίγγουν το ζωνάρι τους οι εργαζόμενοι. Ποτέ δεν ακούσαμε, δεν είδαμε, να περιορίζουν τις δικές τους απαιτήσεις, ούτε είδαμε κανένα μεγαλοεπιχειρηματία να μένει δίπλα στη χωματερή των Λιοσίων ή στο Πέραμα ή στο Θριάσιο.

Αν νομίζουν ότι οι εργαζόμενοι κερδίζουν περισσότερα απ’ αυτούς, τότε η λύση είναι απλή, ν’ αλλάξουν ρόλους. Να πάρουν τη θέση των εργαζομένων. Θα πρέπει να καταλάβουν οι κύριοι βιομήχανοι ότι χωρίς εργάτες το εργοστάσιά τους είναι άχρηστα. Μηχανή χωρίς εργάτη δεν δουλεύει.

Αν ο εργαζόμενος δεν τα βγάζει πέρα με τον μισθό, το μεροκάματο που παίρνει και την ίδια ώρα βλέπει το αφεντικό να κυκλοφορεί με Τσερόκι, να γυρίζει τα Σαββατοκύριακα με κότερα και να ζει σε βίλες, ε, κάποια στιγμή δεν θ’ αντέξει…

Άσε που οι περισσότεροι απ’ αυτούς που κάνουν τους μεγαλοβιομήχανους είναι κρατικοδίαιτοι και αν κυριαρχούν το οφείλουν στο κράτος, άλλοτε με το Σχέδιο Μάρσαλ, άλλοτε με τις παγωμένες πιστώσεις και πρόσφατα με τις προβληματικές επιχειρήσεις τους όπου έφαγαν δισεκατομμύρια και οι κυβερνήσεις και του Καραμανλή και του Ανδρέα τους τις χάρισαν, αντί να τους κλείσουν στον Κορυδαλλό.

Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβετε, κύριοι του ΣΕΒ, ότι δεν μπορεί απ’ τη μια μεριά να υπάρχουν χορτασμένοι και απ’ την άλλη εργαζόμενοι που λιγουρεύονται τα βασικά πράγματα. Και μην απειλείτε με μετακίνηση σε άλλες χώρες… Δείτε πόσοι από σας ξαναγύρισαν στην Ελλαδίτσα. Επομένως, η ζωή δεν είναι το σφίξιμο του ζωναριού, αλλά να ζουν και οι εργαζόμενοί σας ανθρώπινα…