Τα ζητούμενα

Όμως το πρόβλημα των προβλημάτων για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εστιάζεται στο ότι δεν έχει πείσει ακόμα την κοινή γνώμη πως είναι έτοιμο να κυβερνήσει – και προφανώς δεν θα την πείσει, εάν δεν εμφανίσει το εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης της χώρας. Και επειδή η εκλογική συμπεριφορά της πλειονότητας διαμορφώνεται στην αρχή του εκλογικού κύκλου, δηλαδή σχεδόν έναν χρόνο πριν στηθούν οι κάλπες, είτε το ΠΑΣΟΚ θα παρουσιάσει ένα συγκροτημένο πρόγραμμα διακυβέρνησης είτε θα χάσει και πάλι το τρένο της εξουσίας.

• Με δεδομένο τη ρητορική υπεροχή του Κώστα Καραμανλή, έναντι εκείνης του Γιώργου Παπανδρέου, γίνεται προφανές ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εάν δεν εμφανίσει έναν ελαστικό και πειστικό «άλλον δρόμο», θα ηττηθεί στις εθνικές εκλογές. Επομένως, ο κ. Παπανδρέου οφείλει να παρουσιάσει τις πολιτικές προτάσεις που συγκροτούν το «υπάρχει άλλος δρόμος για τη χώρα». Ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ισχυρίζονται πως το κόμμα τους «έχει σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις», όμως αντίθετα η κοινή γνώμη έχει την πεποίθηση πως οι «νέες ιδέες» είναι σκόρπιες και ασυστηματοποίητες και αδυνατούν να συγκροτήσουν πειστική πρόταση διακυβέρνησης. Ο μέσος ψηφοφόρος θέλει να ξέρει σε τι θεό πιστεύει το νέο ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου.

• Σε ένα διπολικό πολιτικό σύστημα η φθορά του ενός πόλου τροφοδοτεί τη δυναμική του άλλου πόλου. Όταν αυτό δεν συμβαίνει ή συμβαίνει κατ’ ελάχιστον, τότε κάτι φταίει. Σε λίγους μήνες το κυβερνών κόμμα θα φθάσει στο μέσον του κυβερνητικού κύκλου του, που είναι και το μέγιστο σημείο φθοράς μιας διακυβέρνησης. Έως τότε το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εμφανίσει ένα πλαίσιο πολιτικών που να οροθετούν τον «άλλο δρόμο», διαφορετικά ο κ. Παπανδρέου θα «υποστεί» μια οκταετία Καραμανλή. Και κάτι άλλο: εκτός από τον «άλλο δρόμο» η κοινή γνώμη θέλει να δει και την «ομάδα διακυβέρνηση», δηλαδή τα βασικά πρόσωπα που θα πλαισιώσουν τον κ. Παπανδρέου στην εξουσία.