tabula rasa
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης πέρασε ίσως την πιο εφιαλτική εβδομάδα μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς από το πρωί της περασμένης Δευτέρας βρίσκεται στη δίνη αιφνίδιων γεγονότων και τελεί υπό κατηγορίαν.
Η έκρηξη ωρολογιακού μηχανισμού έξω από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στην Καραγιώργη Σερβίας στο κέντρο της Αθήνας προκάλεσε σενάρια νέας τρομολαγνείας.
Κι αυτό όλως τυχαίως λίγες ημέρες μετά τις «περίεργες» δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη, του Τσαρλς Ρις, για τη 17Ν.
Και σαν να μην έφτανε αυτό η Ελληνική Αστυνομία βρέθηκε αντιμέτωπη με την κατηγορία ότι δεν ενήργησε άμεσα και δεν απέκλεισε την περιοχή με αποτέλεσμα να τραυματιστούν ελαφρά πολίτες, και σαν από θαύμα να μην έχουμε θύματα.
Ο Γιώργος Βουλγαράκης μάς έχει συνηθίσει να φοράει… παντελόνια. Υπήρξε πάντοτε ειλικρινής και όποτε χρειάστηκε στο παρελθόν διατύπωσε την αυτοκριτική του.
Ως εκ τούτου, η μετάθεση ευθυνών αυτήν τη φορά σε μια απλή αστυνομικό βάρδιας, επειδή δεν κατανόησε -όπως ειπώθηκε- την κρισιμότητα του περιστατικού και την ακριβή τοποθεσία, μας ξενίζει…
Φαίνεται πως ο κ. Βουλγαράκης, στην αγωνία του να τοποθετηθεί από θέση ισχύος στο νεοδημοκρατικό «παζλ», ξέχασε μερικά από τα θετικά χαρακτηριστικά του.
Όμως στην περίπτωσή του ισχύει ο νόμος του Μέρφι. Ό,τι ξεκινάει άσχημα μπορεί να πάει ακόμα χειρότερα.
Έτσι ακριβώς εξελίχθηκε και η εβδομάδα του κ. Βουλγαράκη.
Μετά την γκάφα της Καραγιώργη Σερβίας και την επανεμφάνιση των τρομοκρατικών πυρήνων (επιχειρησιακών απογόνων της 17Ν;) ήρθε η υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών μεταναστών να συγκλονίσει Αθήνα και Λονδίνο.
Και σ’ αυτήν την περίπτωση η -με καθυστέρηση, είναι αλήθεια- συντονισμένη διάψευση του Βουλγαράκη, του Παπαληγούρα και του Τζακ Στρό δεν έπεισε τους υποψιασμένους.
Ήταν και η συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για τα προσωπικά δεδομένα, στην οποία φάνηκε η πίεση Αμερικανών και Βρετανών για ακόμα αυστηρότερα μέτρα ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα, ήρθε και έδεσε…
Ουδείς φαίνεται να πιστεύει πως ουδέποτε ανακρίθηκαν οι συγκεκριμένοι Πακιστανοί μετά τις επιθέσεις στο Λονδίνο.
Το ίδιο δεν έγινε και πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες με χιλιάδες προσαγωγές και δεκάδες ανακρίσεις;
Το ζήτημα είναι πως ο ένοικος της οδού Κατεχάκη αισθάνεται έντονα πλέον την πολιτική πίεση. Η επικαιρότητα χτύπησε την πόρτα του υπουργείου του, όπου βασίλευε η απόλυτη ηρεμία μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο κ. Βουλγαράκης επιθυμούσε τα πράγματα να εξελιχθούν έτσι μέχρι τον ανασχηματισμό και να μετακινηθεί στο υπουργείο Άμυνας, στο Εξωτερικών (κρυφός πόθος, αλλά μάλλον αδύνατο να εκπληρωθεί) ή το Πολιτισμού, ώστε να ασχοληθεί ακόμα πιο έντονα με τα ερείσματά τους στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, καθώς το «JK» του Κολωνακίου -όπου συγκεντρώθηκαν την τελευταία φορά- αποδεικνύεται μικρό.
Τώρα τον χτυπάει η μπόρα. Και η κριτική που ακούγεται από διάφορες πλευρές είναι έντονη. Κάποιοι θυμίζουν αυτό που είχε πει πρόσφατα ο Μιχάλης Λιάπης σε δημοσιογράφους: «Τον Γιώργο δεν τον βρίσκεις στο υπουργείο μετά τις 12 το μεσημέρι. Εμένα με βρίσκετε μέχρι αργά το βράδυ…»
Ο ίδιος είναι εμφανώς ανήσυχος και ολίγον αμήχανος. Παρότι γνωρίζει πως έχει στηρίγματα, τους έτερους δύο της τρόικας, δηλαδή τον Ρουσόπουλο και τον Κεφαλογιάννη.
Από τη… συνωμοσία των μαγιό της Πουνταζέζας στο «JK» και μέχρι τον επόμενο ανασχηματισμό η απόσταση ήταν -και εξακολουθεί- να είναι μεγάλη και τα λάθη καραδοκούν σε κάθε γωνία.
Τρομοκρατία, εκρήξεις, επεισόδια, γκάφες της αστυνομίας, ολιγωρία του μηχανισμού του υπουργείου του, πολιτικές ματαιοδοξίες, βιασύνη, έπαρση είναι μερικές μόνο από τις πιθανές αιτίες του… κακού!
Ακόμα και στα τραπέζια του νυχτερινού κέντρου όπου τραγουδάει ο Ρέμος…
Ο δε Καραμανλής μπορεί εύκολα να μεταλλαχθεί σε… Killer. Του αρέσει άλλωστε!