Τι προσέφερε η ηγεσία των ΗΠΑ στην ανθρωπότητα;
Θα ήταν όμως άδικο να κατηγορήσει κανείς αποκλειστικά και μόνο τον Πρόεδρο Μπους και την κυβέρνησή του για παράνομες δραστηριότητες εις βάρος της ανθρωπότητας. Πολλοί άλλοι αμερικανοί Πρόεδροι πριν από τον Μπους χάλκευσαν δεινά για την παγκόσμια κοινότητα και απλά ο σημερινός Πρόεδρος συνέχισε την παράδοση. Θα θέλαμε σήμερα να θυμηθούμε μερικά γεγονότα που φανερώνουν την «άψογη» συμπεριφορά των ΗΠΑ απέναντι στην ανθρωπότητα.
Πολλές φορές ακούμε ή διαβάζουμε για τα «ιδανικά» του δυτικού κόσμου, που τα εκπροσωπούν οι ΗΠΑ, και για την προσφορά της ηγεσίας της μοναδικής πλέον υπερδύναμης στην ανθρωπότητα. Θα θέλαμε με ψυχραιμία να δούμε τι έχει προσφέρει στον κόσμο η συμπεριφορά και οι επιλογές της εκάστοτε ηγεσίας των ΗΠΑ κυρίως τα τελευταία 60 χρόνια, δηλαδή από τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου μέχρι σήμερα. Είναι η εποχή όπου η ανθρωπότητα συγκλονισμένη από την αγριότητα του πολέμου και την εγκληματική συμπεριφορά των Ναζί θέλησε να περιφρουρήσει την παγκόσμια ειρήνη και να οικοδομήσει μια ειρηνική διεθνή κοινότητα για την ανάπτυξη και την ευημερία. Αλήθεια, τι προσέφεραν οι ΗΠΑ στην προσπάθεια αυτή; Ας δούμε τα πράγματα με νηφαλιότητα και ψυχραιμία χωρίς ρατσιστικές διαθέσεις και χωρίς να αποδίδουμε ευθύνες στον αμερικανικό λαό, που ασφαλώς παρασύρεται από τις επιλογές και τα «ιδανικά» της ηγεσίας του. Αν εξαιρέσουμε τον νομπελίστα τέως Πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Τζίμι Κάρτερ, που ήταν προσηλωμένος στα ιδεώδη της δημοκρατίας και της ειρήνης και για τον λαό αυτόν έγινε αντικείμενο ειρωνείας και χλευασμού από τα αμερικανικά ΜΜΕ και τα κατεστημένα συμφέροντα, οι υπόλοιποι πρόεδροι της μεταπολεμικής περιόδου υπηρέτησαν πιστά το οικονομικό και το στρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ πολλές φορές εις βάρος της ανθρωπότητας. Για να εκτιμήσουμε τη συνεισφορά της ηγεσίας των ΗΠΑ στην οικοδόμηση μιας ειρηνικής διεθνούς κοινωνίας δικαίου και ευημερίας, αρκεί να θυμηθούμε:
α) Τη δημιουργία πολλαπλών εστιών τοπικών πολέμων όπως παλαιότερα στην Κορέα και το Βιετνάμ, σχετικά πρόσφατα σε πολλά κράτη της Αφρικής (Σομαλία, Σουδάν, Λιβύη κ.λπ.) και πολύ πρόσφατα στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και έπεται συνέχεια. Ακόμα σε πολλούς λαούς προσέφεραν εγκληματικές δικτατορίες καθώς στην Ελλάδα, τη Χιλή, την Αιθιοπία, το Πακιστάν, την Αργεντινή, την Τουρκία και σε πολλές άλλες χώρες. Με όλη αυτήν τη φιλοπόλεμη συμπεριφορά της η ηγεσία των ΗΠΑ δημιούργησε τις προϋποθέσεις ανάπτυξης της διεθνούς τρομοκρατίας, από την οποία φυσικό είναι να ταλαιπωρείται ο κόσμος και το τίμημα το πλήρωσαν και οι ΗΠΑ κατά βάναυσο τρόπο.
β) Στο όραμα μιας νέας «pax americana» και με τη νοοτροπία της ακαταμάχητης στρατιωτικής και οικονομικής τους δύναμης αρνούνται τον αυτοπεριορισμό και δεν σέβονται τους περιορισμούς των διεθνών οργανισμών. Έχουν καλλιεργήσει μια παράλογη αντίληψη για τους διεθνείς οργανισμούς ακόμη και για τον ΟΗΕ ότι οι αποφάσεις τους πρέπει αναγκαία να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Διαφορετικά δεν γίνονται σεβαστές. Και τις διεθνείς συμβάσεις τις αναγνωρίζουν μόνο όταν δημιουργούν περιορισμούς και υποχρεώσεις εις βάρος των άλλων κρατών. Έτσι όμως περιφρονούν βάναυσα τη διεθνή έννομη τάξη και καταλύουν κάθε έννοια δικαίου και ηθικής στις διακρατικές σχέσεις και μετατρέπουν τη διεθνή κοινότητα σε αναρχούμενη ζούγκλα.
γ) Ενώ οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος ρυπαντής της ατμόσφαιρας και προκαλεί περίπου το 30% της ατμοσφαιρικής μόλυνσης, η προηγούμενη ηγεσία και η σημερινή αρνούνται πεισματικά να υπογράψουν και να θέσουν σε εφαρμογή το Πρωτόκολλο του Κιότο, για να φτάσουμε σε ένα υποφερτό για τον ανθρώπινο οργανισμό επίπεδο ρύπων. Επιθυμούν να ρυπαίνουν ανεμπόδιστα, γιατί αυτό εξυπηρετεί τα ζωτικά οικονομικά τους συμφέροντα. Και επειδή αντιλαμβάνονται ότι η βαριά μόλυνση της ατμόσφαιρας θα έχει αρνητικές επιπτώσεις και στη δική τους χώρα, πιέζουν τις άλλες χώρες να μειώσουν τους ρύπους, για να δημιουργηθούν τα περιθώρια, ώστε οι ΗΠΑ να αυξήσουν τις δικές τους εκπομπές ρύπων, για να εξυπηρετηθεί η δική τους παραγωγή.
δ) Η ηγεσία των ΗΠΑ αρνείται με πείσμα να δεχθεί την αρμοδιότητα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την εκδίκαση εγκλημάτων που διαπράττουν αμερικανοί υπήκοοι εις βάρος της ανθρωπότητας. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο το θέλουν μόνο για να δικάζει υπηκόους των άλλων κρατών και κυρίως όσους έμπρακτα αμφισβητούν τη διαπλανητική τους εξουσία. Θέλουν με άλλα λόγια να εγκληματούν και να μη λογοδοτούν. Αυτό σημαίνει σε τελευταία ανάλυση η άρνηση να αναγνωρίσουν την ποινική αρμοδιότητα του διεθνούς δικαστηρίου. Έτσι υιοθετούν μια νοοτροπία κυρίαρχου αφέντη με δικαίωμα ζωής και θανάτου σε βάρος των άλλων λαών χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Κάτι που μας θυμίζει την άγρια Δύση.
ε) Η ηγεσία των ΗΠΑ αρνείται κάθε έλεγχο μέσω επιθεωρητών του ΟΗΕ για την παραγωγή και την αποθήκευση βιοχημικών όπλων μαζικής καταστροφής και άγνωστων θανατηφόρων μικροβίων. Είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι διαθέτουν τέτοια όπλα και διατηρούν εργαστήρια παραγωγής μικροβίων (όπως π.χ. ο άνθρακας που ήταν παραγωγής ΗΠΑ όπως επίσημα πλέον έχει αποδειχθεί). Με καταπληκτική αναίδεια οι αμερικανοί επίσημοι κατηγορούσαν το Ιράκ ότι διαθέτει τάχα τέτοια όπλα και τώρα που έχουν καταλάβει ολόκληρη τη χώρα αυτή δεν βρήκαν ούτε ίχνος βιοχημικών όπλων. Γιατί άραγε η ηγεσία των ΗΠΑ φοβάται τον έλεγχο των επιθεωρητών του ΟΗΕ; Γιατί απλούστατα έχει επιστρατεύσει στρατιά επιστημόνων με εγκληματική ροπή που ασχολούνται με την παραγωγή θανατηφόρων μικροβίων. Με την άρνηση των ΗΠΑ καλύπτεται και η Ρωσία, που και αυτή κατασκευάζει και διαθέτει τέτοιου είδους απαγορευμένα όπλα. Και ίσως και άλλες μεγάλες χώρες να διαθέτουν τέτοια αποθέματα.
στ) Στον τομέα της εξωτερικής τους πολιτικής και στις διεθνείς σχέσεις η ηγεσία των ΗΠΑ έχει υιοθετήσει το δόγμα της ισχύος, που σημαίνει πιέσεις και βία εις βάρος των άλλων κρατών. Πιέσεις στα μεγάλα κράτη και βία στα μικρά και ανυπεράσπιστα. Στις διεθνείς σχέσεις έχει αντικαταστήσει τα κοστούμια (των διπλωματών) με τις στρατιωτικές στολές και τον διάλογο με τις αφόρητες πιέσεις. Έτσι, η εξωτερική τους πολιτική πέρασε από τη διαπραγμάτευση στους βομβαρδισμούς. Και αυτά ισχύουν για όσους δεν αναγνωρίζουν το αλάθητο των αποφάσεων μιας κλίκας που δρα στην Ουάσινγκτον και θέλει να διαφεντεύει ολόκληρη την υφήλιο. Απαιτεί σεβασμό και υποταγή στην απόφαση του ενός (του πλανητάρχη), που ασκεί πολιτική αυτοκρατορίας για την καταδυνάστευση της ανθρωπότητας.
ζ) Μέσα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας και με τις σημερινές απεριόριστες δυνατότητες της επιστήμης έχει μετατρέψει στρατιές επιστημόνων σε ταπεινούς υπηρέτες των εγκληματικών ορέξεων ορισμένων πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών παραγόντων, που αποτελούν το κατεστημένο στις ΗΠΑ. Αλήθεια, πόσοι διακεκριμένοι επιστήμονες εργάζονται έναντι αδράς αμοιβής για την κατασκευή βιοχημικών όπλων και μικροβίων, για την τελειοποίηση του πυρηνικού οπλοστασίου της υπερδύναμης, για την παραγωγή όπλων μεγαλύτερης ισχύος και συνεπώς περισσότερο καταστρεπτικών; Πόσοι άραγε επιστήμονες ασχολούνται με τη δημιουργία δικτύων και προγραμμάτων φακελώματος της σκέψης και της δράσης των συνανθρώπων τους; Πόσοι επιστήμονες ασχολούνται με μεθόδους αφύσικης διόγκωσης των προϊόντων μολύνοντας έτσι το κύκλωμα διατροφής; Πόσοι επιστήμονες αμείβονται εργαζόμενοι, για να γίνει αποδεκτή η προπαγάνδα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κατεστημένου; Όλοι αυτοί οι επιστήμονες έναντι αμοιβής εργάζονται, για να βρεθούν τρόποι αφανισμού της ανθρωπότητας. Και γι’ αυτό το «θεάρεστο» έργο τους εκτός από τις παχυλές αμοιβές τους τιμώνται με ακαδημαϊκούς τίτλους και βραβεία, σε αναγνώριση των πολύτιμων υπηρεσιών που τις προσφέρουν στις προσπάθειες του κατεστημένου να χαλκεύσει δεσμά για τους λαούς. Δοξάστε τους! Αντί να αναπτύσσουν την επιστήμη, γιγαντώνουν τις δυνάμεις καταστροφής. Χωρίς αυτούς τους επιστήμονες η ανθρωπότητα δεν θα διέτρεχε σήμερα κίνδυνο αφανισμού. Δεν είμαστε ενάντιοι στην πρόοδο της επιστήμης. Απλώς τη θέλουμε στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι της καταστροφής.
η) Τέλος, τα «φρούτα» του καπιταλισμού (επενδυτές, πολυεθνικές, κερδοσκόποι κ.λπ.) που άνθισαν και ανθίζουν ακόμα στις ΗΠΑ μαζί με το αμερικανοεβραϊκό λόμπι πρόσφεραν στην ανθρωπότητα τη νέα τάξη πραγμάτων και την παγκοσμιοποίηση, σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Απελευθέρωσαν τις δυνάμεις των «αγορών» και με τα δόγματα του «ρεϊγκανικού» νεοφιλελευθερισμού κατάφεραν να καθυποτάξουν όλες τις εθνικές οικονομίες, να δημιουργήσουν διαπλοκή μεταξύ πολιτικής εξουσίας και οικονομικής δύναμης, να αναγάγουν το κέρδος σαν υπέρτατη αξία και να κλονίσουν την κοινωνική συνοχή με την επέκταση της διαφθοράς και την εξαφάνιση όλων των αξιών. Συνέτριψαν τα σύνορα μεταξύ ηθικής και ανηθικότητας, αλήθειας και ψεύδους, αρπαχτής και νόμιμης οικονομικής δραστηριότητας, επιστήμης και αυτοσχεδιασμού, μεταξύ ανθρώπινης και ζωώδους συμπεριφοράς, μεταξύ πολιτισμού και θηριώδους πρωτογονισμού. Με λίγα λόγια κατεδάφισαν κάθε ανθρώπινη αξία. Το κέρδος και η εξύμνηση των αποφάσεων του πλανητάρχη είναι οι μόνες αναγνωρισμένες αξίες. Οι άλλες συμπεριφορές και επιλογές θεωρούνται άχρηστες και ρίχτηκαν στον Καιάδα της πολτοποίησης των πάντων.
Αυτή είναι επιγραμματικά η προσφορά της αμερικανικής ηγεσίας τα τελευταία χρόνια στην ανθρωπότητα. Όποιος είναι ευχαριστημένος από τις «νέες αξίες» που κατάφεραν να τις επιβάλουν οι πέραν του Ατλαντικού άρχοντες είναι συνυπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον πλανήτη μας. Εμείς οι δυσαρεστημένοι, που αποτελούμε την πλειοψηφία, απλά αισθανόμαστε δέος μπροστά στα κατορθώματα αυτά. Κάποτε όμως η αντίθεσή μας αυτή θα φέρει μια νέα σύνθεση στον πολιτικό, τον οικονομικό και τον κοινωνικό «βιότοπο» όπου ζούμε και φέρει το όνομα «πλανήτης Γη».