Φαίνεσθαι και είναι…
Κακώς τα επιτελεία των κομμάτων «αιχμαλωτίζονται» από τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Κατά κανόνα η αναγόρευση των δημοσκοπήσεων σε βασικό εργαλείο διαμόρφωσης της πολιτικής στρατηγικής οδηγεί στην υιοθέτηση «τυφλών» και αλληλοαναιρούμενων επιλογών, που ακυρώνουν κάθε στρατηγική επιδίωξη. Η λεγόμενη κοινή γνώμη μέσω των δημοσκοπήσεων απλώς εκφράζει τάσεις, διαθέσεις και εντυπώσεις, που από συγκυρία σε συγκυρία μεταβάλλονται. Πόσο μάλλον που η κοινή γνώμη εκφράζεται πολλάκις μέσω των ερεθισμάτων ενός «ψευδοπεριβάλλοντος» ή με άλλα λόγια μιας περιρρέουσας ατμόσφαιρας, που έχει δημιουργηθεί από τους λεγόμενους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
• « Η κοινή γνώμη «γνωρίζει» μόνο ό,τι βιώνει, ό,τι είναι εντός του οπτικού της πεδίου, για τα υπόλοιπα έχει «εικόνες» και μάλιστα άπλερες, τις οποίες έχει συγκροτήσει υπό την καθοδήγηση των διαμορφωτών της κοινής γνώμης κι αυτές οι «εικόνες» αλλάζουν από συγκυρία σε συγκυρία. Γι’ αυτό και η αξία των δημοσκοπήσεων είναι σχετική, μπορεί να τις χρησιμοποιήσει κανείς μόνο ως εργαλείο πολιτικής ανάλυσης της συγκυρίας και όχι φυσικά ως εργαλείο διαμόρφωσης της στρατηγικής του. Έπειτα τα περισσότερα ευρήματα των δημοσκοπήσεων «αποκαλύπτουν» τα… αυτονόητα και για τον πιο αδαή πολιτικό αναλυτή. Αυτονόητη είναι για παράδειγμα η δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης σε ό,τι αφορά την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, εφόσον ακόμα και η μεσαία τάξη αντιμετωπίζει πρόβλημα οικονομικής συμπίεσης. Μετά ταύτα αυτονόητη είναι και η φθορά της κυβέρνησης.
•Όμως και η πρόθεση ψήφου που καταγράφεται σήμερα στις δημοσκοπήσεις έχει σχετική αξία κι αυτό γιατί δεν έχει οργανωθεί ακόμα η εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων, μια και η πολιτική ζωή δεν έχει μπει σε εκλογικό κύκλο. Πόσο μάλλον που έχουμε το παράδοξο φαινόμενο να καταγράφεται πρόθεση ψήφου σε τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις, λες και ο καθένας είναι έτοιμος να «φωνάξει» ποιο κόμμα ψηφίζει. Διά ταύτα καλό είναι τα κόμματα να διαβάζουν τις δημοσκοπήσεις, αλλά να μην τις «προσκυνάν» και κυρίως να μην υποτάσσουν τη στρατηγική τους στα περιστασιακά «θέλω» της κοινής γνώμης.