Οι πολιτικοί υπάλληλοι

Θυμούμαστε, αυθορμήτως, το αντίστοιχο κατάντημα του Μ. Γκορμπατσόφ. Ο οποίος από αναμορφωτής της ΕΣΣΔ, κήρυκας των μεγάλων μεταρρυθμίσεων -της περεστρόικα και της γκλάσνοστ – έφτασε στο επίπεδο του διαφημιστή πίτσας…

Βεβαίως, στη Δύση τα πράγματα είναι πολύ καλά οργανωμένα. Στις ΗΠΑ ανώτατοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι -όπως ο αντιπρόεδρος- είναι οι ίδιοι εργολάβοι, έμποροι, προμηθευτές και ασκούν μαζί με την πολιτική εξουσία και το «ελεύθερο» επάγγελμα.
Αλλά και στη Γερμανία πέραν των παλαιών σκανδάλων τύπου Κολ απεκαλύφθη ότι βουλευτές και πολιτικά πρόσωπα περιλαμβάνονται στις μισθοδοτικές καταστάσεις μεγάλων επιχειρήσεων και εταιρειών.

Το χειρότερο είναι ότι οι πολίτες εθίζονται σταδιακά σ’ αυτήν την κατάσταση, εγκλωβίζονται σ’ ένα είδος «μιθριδατισμού», αποδεχόμενοι τελικά ότι οι ασχολούμενοι με την πολιτική «δεν ζουν για την πολιτική, αλλά από την πολιτική». Η πολιτική σήμερα αποδεικνύεται ότι αποτελεί ένα κερδοφόρο επάγγελμα, που απλώς απαιτεί από τους ασκούντες κυνισμό, συνδιαλλαγή, αδιαφορία των ηθικών περιορισμών.

Αυτή άλλωστε την κατάσταση τη θεσμοποίησε η προηγούμενη κυβέρνηση, καθιερώνοντας στη χώρα μας το κοινοβούλιο των «ανεπάγγελτων»…
Η πολιτική δημοκρατία βάλλεται πανταχόθεν… από τους φορείς της διαπλοκής, από τις μυστικές υπηρεσίες που παρακολουθούν τους πολίτες σε κάθε τους δραστηριότητα, αλλά και από ορισμένους πολιτικούς που αντί της λαϊκής βούλησης εκφράζουν τα συμφέροντα των «προστατών» τους…
«Ζητείται ελπίς» όπως έγραφε και ο αείμνηστος Α. Σαμαράκης…

ΟΦΙΣ