Ο Αραφάτ δηλητηριάστηκε!
Το σενάριο της δηλητηρίασης του παλαιστίνιου ηγέτη, όσο φριχτό και αν φαίνεται, πρόβαλλε ως πιθανό για δύο λόγους, από την ημέρα κιόλας που τον χαιρετούσαν με δάκρυα στα μάτια οι φρουροί του. Αρχικά γιατί επανειλημμένες φορές το Ισραήλ είχε δηλώσει ότι επιθυμεί την εξόντωσή του. Και, επίσης, γιατί και άλλες φορές στο παρελθόν το Ισραήλ έχει χρησιμοποιήσει ανάλογες μαφιόζικες μεθόδους εναντίον παλαιστινίων ηγετών!
Ανάμεσα στα επώνυμα πρόσωπα που εξ αρχής χαρακτήρισαν δολοφονία τον θάνατο του Αμπού Αμάρ, όπως λεγόταν ο παλαιστίνιος ηγέτης από τους συντρόφους του, υποδεικνύοντας μάλιστα το Ισραήλ ως υπαίτιο της δολοφονίας, ήταν ο Χαλίντ Μασάαλ. Ο συγκεκριμένος ηγέτης της Χαμάς δεν είναι τόσο γνωστός στις μέρες μας, αντίθετα με το 1997 όταν ήταν ο κορυφαίος πολιτικός εκπρόσωπος της μαχητικής παλαιστινιακής οργάνωσης. Τότε, και για την ακρίβεια στα τέλη Σεπτέμβρη του 1997, το Ισραήλ επιχείρησε να τον δηλητηριάσει σε μια επιχείρηση που έχει τεράστιες ομοιότητες με τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για τη δολοφονία του Γιασέρ Αραφάτ. Για την ακρίβεια, ο ηγέτης της Χαμάς περπατούσε σε έναν δρόμο του Αμάν της Ιορδανίας με τον φρουρό του, όταν τον πλησίασαν δύο άτομα, τον ακινητοποίησαν, και στη συνέχεια έριξαν μέσα στο αριστερό αφτί του ένα υγρό! Αμέσως το έβαλαν στα πόδια. Λίγη ώρα αργότερα όμως ο φρουρός του Μασάαλ καταφέρνει και ακινητοποιεί τον έναν από τους δύο, που είχε μαζί του μεν διαβατήριο του Καναδά, αλλά γρήγορα αποδεικνύεται πράκτορας της Μοσάντ. Εν τω μεταξύ, ο Μασάαλ κάνει συνεχώς εμετούς, λιποθυμάει, εμφανίζει απώλεια συνείδησης και ναυτία, και δυσκολεύεται αφάνταστα να αναπνεύσει.
Η συνέχεια του δράματος είναι πιο απρόβλεπτη και θα τη ζήλευε και ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος ταινιών θρίλερ. Ο βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας (που να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή ήταν η μοναδική αραβική χώρα η οποία είχε υπογράψει συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ, δεχόμενη σκληρές κριτικές από τα υπόλοιπα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής) διαμηνύει στον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, ότι θέλει αμέσως το αντίδοτο. Εκείνος αρνείται! Ο βασιλιάς της Ιορδανίας τότε (να υπενθυμίσουμε ότι πριν από έναν χρόνο είχε υπογραφεί η συνθήκη του Όσλο) επικοινωνεί με τον Μπιλ Κλίντον από τον οποίο απαιτεί πάλι το αντίδοτο. Ο Τύπος των ημερών φέρει τον πρόεδρο των ΗΠΑ, αφού μαθαίνει για την άρνηση του Νετανιάχου να δηλώνει «δεν τον αντέχω αυτό τον άνθρωπο»! Στη συνέχεια πείθει τον ισραηλινό πρωθυπουργό να δεχτεί το αίτημα του ιορδανού μονάρχη, ενώ ο διπλωματικός πυρετός ανεβαίνει απότομα με τον Καναδά να ανακαλεί τον πρεσβευτή του από το Ισραήλ, αφού πρώτα ειδικοί που έφθασαν από την Οτάβα χαρακτήρισαν πλαστά τα διαβατήρια, κατασκευάσματα κατ’ επέκταση των εργαστηρίων της Μοσάντ. Στην πρωτεύουσα της Ιορδανίας, μετά από λίγες μέρες, μαζί με το αντίδοτο φθάνει και ο ίδιος ο Νετανιάχου συνοδευόμενος από αξιωματικούς των υπηρεσιών ασφαλείας, που όμως δεν γίνεται δεκτός από τον ιορδανό ηγέτη, ο οποίος απειλεί με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων. Με την επιμονή του επιτυγχάνει όχι μόνο την χορήγηση του αντίδοτου, αλλά και την απελευθέρωση περισσότερων από εβδομήντα στελεχών της Χαμάς, μεταξύ των οποίων και του παραπληγικού ηγέτης της, σεΐχη Γιασίν, που δολοφονήθηκε από ισραηλινές ρουκέτες καθήμενος στο αναπηρικό του καρότσι το 2002.
Το βρόμικο παρελθόν του Ισραήλ
Την ίδια τύχη, να δολοφονηθεί με ρουκέτα που εκτόξευσε μαχητικό αεροπλάνο, είχε και ο διάδοχός του Γιασίν στην πολιτική ηγεσία της Χαμάς, Αμπντελαζίζ αλ Ραντίσι, όπως και ο γραμματέας της οργάνωσης Λαϊκό Μέτωπο. Πολλές φορές δηλαδή το Ισραήλ προέβη σε επιλεκτικές δολοφονίες ακόμη και πολιτικών στελεχών των Παλαιστινίων! Ακόμη και αν δεν αναφερθούμε σε άλλες βρόμικες μεθόδους που έχει χρησιμοποιήσει κατά το παρελθόν το κράτος του Ισραήλ (όπως είναι η αποπλάνηση του φιλειρηνιστή Μοργεντάι Βανούνου στη Ρώμη μέσω μιας γοητευτικότατης πρακτόρισσας της Μοσάντ, που αντί για τον παράδεισο τον οδήγησε με κλειστά μάτια στην κόλαση των φυλακών του Ισραήλ) είναι οφθαλμοφανές ότι αυτό το κράτος συστηματικά χρησιμοποιεί τρομοκρατικές μεθόδους για να εξοντώσει τους πολιτικούς αντιπάλους του. Γιατί όχι και στην περίπτωση του ιστορικού ηγέτη της Παλαιστίνης, του ανθρώπου που ίδρυσε την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) και με την απόφασή του να παραμείνει ελεύθερος πολιορκημένος επί 35 ολόκληρους μήνες στη Ραμάλα έβαζε εμπόδιο σε οποιαδήποτε προσπάθεια συνδιαλλαγής με το Ισραήλ και ατιμωτικής υποχώρησης; Ο ίδιος ο Αριέλ Σαρόν, άλλωστε, είχε δηλώσει πολλές φορές ότι επιθυμεί την εξόντωση του Αραφάτ. Ο διάλογος – μνημείο κυνισμού και υποκρισίας που είχε διαμειφθεί μεταξύ του σφαγέα Σαρόν και του Μπους λίγες εβδομάδες πριν αρρωστήσει ο Αραφάτ, τον Σεπτέμβριο του 2004, είναι αρκετά αποκαλυπτικός.
Ο σφαγέας των παλαιστινιακών στρατοπέδων Σάμπρα και Σατίλα δηλώνει στον Μπους πως πλέον δεν δεσμεύεται από την υπόσχεση που του είχε δώσει τον Μάρτιο του 2001 να μη σκοτώσει τον Αραφάτ.
Ο Μπους δεν προσπαθεί να τον μεταπείσει, αλλά του αντιτείνει πως ίσως να ήταν προτιμότερο να αφήσει την τύχη του Αραφάτ στα χέρια του… Παντοδύναμου. Υπενθυμίζουμε πως εκείνη την εποχή δημοσιευόταν πλήθος ανησυχητικών ρεπορτάζ για την επιδείνωση της φυσικής κατάστασης του Αραφάτ, λόγω του νοσηρού περιβάλλοντος στο οποίο ζούσε, επί της ουσίας φυλακισμένος, οπότε ήταν βέβαιο πως άθελά του ο Παντοδύναμος δούλευε για τον Σαρόν. Δεν του αρκούσε όμως, και απαντάει ο Σαρόν στον Μπους πως «μερικές φορές χρειάζεται να βοηθάμε τον Παντοδύναμο»!
Το ενδεχόμενο δηλητηρίασης του Αραφάτ θεωρήθηκε βέβαιο μεταξύ των Παλαιστινίων, αλλά και μεγάλης μερίδας της διεθνούς κοινής γνώμης, από τη στιγμή που οι επιβλέποντες ιατροί του στο γαλλικό στρατιωτικό νοσοκομείο, όπου μεταφέρθηκε στις 29 Οκτώβρη, δεν κατάφεραν να κάνουν διάγνωση της ασθένειας που τον οδήγησε τελικά στις 11 Νοέμβρη του 2004 στον θάνατο. Σε ένα πρόσφατο εξαιρετικά εμπεριστατωμένο άρθρο της Λε Μοντ Ντιπλοματίκ, με τίτλο «Ποιος δολοφόνησε τον Γιασέρ Αραφάτ;» (που δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 13 Νοέμβρη 2005), δίνεται μια πολύ συγκεκριμένη απάντηση για τις ουσίες που ενδέχεται να χρησιμοποίησαν οι Ισραηλινοί για να δολοφονήσουν τον Αραφάτ: «Ορισμένοι ειδικοί εκτιμούν ότι σήμερα μπορούν εύκολα να κατασκευαστούν άγνωστα τοξικά προϊόντα, μερικά από τα οποία εξαφανίζονται αφού επιτελέσουν το έργο τους». Το ενδεχόμενο της δηλητηρίασης», σύμφωνα με το δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας, προέκρινε και «ο ιορδανός Ασράφ Αλ Κούρντι, γιατρός των ιορδανών βασιλέων που παρακολουθούσε επίσης τον Αμπού Αμάρ, του οποίου γνώριζε απ’ έξω τον ιατρικό φάκελο».
Συγκρότηση ανεξάρτητης διεθνούς επιτροπής
Από τη στιγμή που προκύπτει ως αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι ο θάνατος του Γιασέρ Αραφάτ δεν ήταν φυσιολογικός, και δεδομένου ότι δεν μιλάμε για μια τυχαία προσωπικότητα, είναι ανάγκη να διεξαχθεί διεθνής έρευνα, υπό την αιγίδα μάλιστα του ΟΗΕ, προκειμένου να διαπιστωθούν οι πραγματικές αιτίες και να αποδοθούν οι ευθύνες. Να υπενθυμίσουμε ότι αυτή η μέθοδος ακολουθήθηκε από τη διεθνή κοινότητα στην περίπτωση της δολοφονίας του πρώην λιβανέζου πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι. Διεθνής επιτροπή που συγκροτήθηκε στον ΟΗΕ προέβη από την πρώτη στιγμή σε ανακρίσεις σύρων αξιωματούχων, τους οποίους μάλιστα απαίτησε να εξετάσει στην Ευρώπη, ώστε να είναι απερίσπαστοι από πιέσεις και να ομολογήσουν τυχόν ευθύνες της Συρίας στην δολοφονία του Χαρίρι. Διεθνές ενδιαφέρον (που έμεινε μόνο στο ιατρικό μέρος) εκδηλώθηκε και για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες παραμορφώθηκε το πρόσωπο του τωρινού προέδρου της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιουσένκο, όπου οι ένοχοι αναζητήθηκαν στο Κρεμλίνο.
Εφ’ όσον υπάρχει, λοιπόν, ανάλογο προηγούμενο γιατί να μη συγκροτηθεί και τώρα μια διεθνής ανεξάρτητη επιτροπή εμπειρογνωμόνων με σκοπό να εξετάσει τις ευθύνες του Ισραήλ στη δολοφονία του παλαιστίνιου ηγέτη;