Η «καταβόθρα» Αθήνα και η ξεχασμένη περιφέρεια
Η ημερίδα αυτή ήταν σημαντική για πολλούς λόγους. Πρώτον, γιατί εκδηλώθηκε αυτή η αξιέπαινη πρωτοβουλία από έναν δήμο. Δεύτερον, γιατί διοργανώθηκε στην ξεχασμένη ελληνική περιφέρεια. Τρίτον, γιατί ήταν η πρώτη ημερίδα που διοργανώθηκε στην περιφέρεια για το σημαντικό αυτό θέμα, το οποίο διανοίγει νέες προοπτικές για την ελληνική γεωργία και τους έλληνες αγρότες.
Αλλά η σημερινή ανάλυση δεν αφορά την ημερίδα αυτή, αλλά τις προκλήσεις και τα προβλήματα που επισημάναμε με την επίσκεψή μας αυτή στην ελληνική περιφέρεια. Κατ’ αρχάς, διαπιστώθηκε ότι υπάρχει μείζον πρόβλημα ενημέρωσης των αγροτών μας όχι μόνο για τις ενεργειακές καλλιέργειες, αλλά και για όλα τα αγροτικά θέματα και, κυρίως, τα κοινοτικά προγράμματα, με τα οποία ενισχύεται η αγροτική επιχειρηματικότητα και το αγροτικό εισόδημα από την προώθηση αγροτουριστικών και άλλων δραστηριοτήτων. Έτσι, παρατηρήθηκε ότι υπάρχει μεγάλη δίψα για αγροτική πληροφόρηση, η οποία ματαίως ικανοποιείται, αφού, όπως επισημάνθηκε, δεν υπάρχει καμία σχεδόν ενημέρωση από εκείνους που έχουν επιφορτισθεί με το έργο αυτό. Αναφέρουμε, για παράδειγμα, την άγνοια που κυριαρχεί στα κεφαλοχώρια, που έχουν πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και παράδοση, γύρω από την ίδρυση Γυναικείου Αγροτικού Συνεταιρισμού που θα περιόριζε την, εποχική κυρίως, ανεργία που μαστίζει την περιφέρεια και θα ενίσχυε σημαντικά το οικογενειακό αγροτικό εισόδημα.
Πέρα όμως από το σοβαρό αυτό έλλειμμα ενημέρωσης, από την επίσκεψή μας σε διάφορα χωριά και κεφαλοχώρια της περιοχής διαπιστώσαμε ότι η ελληνική περιφέρεια είναι εντελώς εγκαταλελειμμένη. Σε μια περίοδο κατά την οποία τα ναρκωτικά «φουντώνουν» στην περιφέρεια, η εγκληματικότητα αυξάνεται και η ανασφάλεια «τσακίζει κόκαλα», δεν υπάρχουν αστυνομικοί σταθμοί ή όπου υπάρχουν είναι σχεδόν κλειστοί! Κι όμως, στα ίδια χωριά ή κεφαλοχώρια πριν από τριάντα και είκοσι χρόνια οι αστυνομικοί αυτοί σταθμοί όχι μόνο υπήρχαν, αλλά διέθεταν και επαρκή δύναμη για την αστυνόμευση της περιοχής!
Ας αναφέρουμε κι ένα άλλο πρόβλημα που διαπιστώσαμε. Πριν από τριάντα και είκοσι ακόμη χρόνια, στα ίδια χωριά και κεφαλοχώρια υπήρχαν όχι μόνο αγροτικά ιατρεία, αλλά πλήρεις μονάδες παροχής επειγουσών ιατρικών υπηρεσιών. Σήμερα, στα χωριά αυτά, όπου ο πληθυσμός στο μεγαλύτερο μέρος είναι γηρασμένος, αναγκάζονται να πηγαίνουν οι γέροντες ασθενείς, αλλά και τα μωρά, με τα αγροτικά αυτοκίνητα ή άλλα μέσα στα κοντινότερα ιατρικά κέντρα, που απέχουν 30 και 40 χιλιόμετρα, ή να πεθαίνουν «στην ψάθα», όπως έλεγαν παλαιότερα!
Τι να πει κανείς και για τους αγροτικούς δρόμους! Είναι αδιάβατοι! Κι αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο και μάλιστα κατά τη χειμερινή περίοδο, κατά την οποία οι αγροκτηνοτρόφοι μας αναγκάζονται να γίνουν «λοκατζήδες» για να πάνε να μαζέψουν τη σοδειά τους ή να ταΐσουν τα πρόβατά τους στις στάνες. Κι αν αποφασίσουν να πάνε με τα αγροτικά αυτοκίνητά τους ή τα τρακτέρ τους, πρέπει την επομένη να επισκεφθούν τα συνεργεία αυτοκινήτων για να αποκατασταθούν οι ζημιές που προκλήθηκαν από τους κατσικόδρομους. Εννοείται ότι ούτε σκέψη δεν μπορεί να γίνει για την προώθηση επενδυτικών και επιχειρηματικών αγροκτηνοτροφικών ή αγροτουριστικών πρωτοβουλιών, αφού υπάρχει πλήρης έλλειψη δημόσιων υποδομών! Ακόμη και ξένοι επενδυτές που επεσκέφθησαν, όπως μας είπαν, την περιοχή για την ίδρυση αγροτουριστικών και άλλων επιχειρήσεων στην περιοχή, σε συνεργασία με τους ντόπιους αγρότες, ετράπησαν εις άτακτον φυγήν!
Κι όμως, ο νομός Αιτωλοακαρνανίας χαρακτηρίζεται για τους πλούσιους φυσικούς πόρους και αρκετά συγκριτικά πλεονεκτήματα, αλλά είναι σχεδόν τελευταίος σε ανάπτυξη και εισόδημα. Ας μην εκπλησσόμεθα, λοιπόν, που οι νέοι εγκαταλείπουν την περιφέρεια και καταφεύγουν στα αστικά κέντρα και, κυρίως, την Αθήνα, η οποία έχει εξελιχθεί σε «καταβόθρα» κοινοτικών και εθνικών πόρων και δεν αφήνει να «πέσουν» στην περιφέρεια, στην ξεχασμένη ελληνική περιφέρεια, τα αναγκαία κεφάλαια για την ενίσχυση των δημόσιων υποδομών, την αύξηση του εισοδήματος και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των αγροτών μας.