Ζημιά η ένταξη στην ΕΕ χωρών σαν τη Ρουμανία!

Την εντονότατη, καθολική αποδοκιμασία της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης συναντά πλέον η τελευταία διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης πέρυσι με τις οκτώ χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Σλοβενία, Λιθουανία, Λεττονία, Εσθονία), όπως και η επικείμενη με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Οι αποκαλύψεις του αμερικανικού Τύπου για τις μυστικές φυλακές της CIA στην Πολωνία και στη Ρουμανία, όπου δόθηκαν και τα ονόματα των στρατοπέδων όπου κρατούνταν και βασανίζονταν οι απαχθέντες κρατούμενοι των Αμερικανών, αποτέλεσαν τη σταγόνα που έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι (υπήρξαν δημοσιεύματα για μυστικές φυλακές της CIA και στην Ουγγαρία και τη Βουλγαρία, χωρίς ακόμη να έχουν γίνει γνωστά περισσότερα στοιχεία).

Το ερώτημα που βάζουν ανοιχτά πια οι λαοί των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι θεμελιώδες: Τι προσφέρουν αυτές οι νέες χώρες στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, στην υποτιθέμενη επιδίωξη μιας σχετικής αυτονομίας της Ευρώπης στη διεθνή σκηνή, στην επικράτηση των βασικών αρχών του διεθνούς δικαίου;
Υποτίθεται πως αν είχαν την πρόθεση να συνεισφέρουν σε αυτούς τους τομείς, θα άξιζε τον κόπο οι «15» να παραβλέψουν το γεγονός ότι τα πρώην σοσιαλιστικά κράτη εξαθλιώθηκαν οικονομικά μετά την κατάρρευση του προηγούμενου καθεστώτος και έτσι επί δεκαετίες θα χρειάζεται μόνο να παίρνουν από την ΕΕ χωρίς να δίνουν τίποτα. Θα άξιζε, επίσης, τον κόπο να επεδείκνυαν οι «15» προσωρινή ανοχή για την απίστευτης έκτασης εγκληματικότητα που κυριαρχεί σε αυτές τις κοινωνίες μετά την κατάρρευση, όπου σε ορισμένες περιπτώσεις είναι κυριολεκτικά συμμορίες μαφιόζων που έχουν καταλάβει την εξουσία και εμφανίζονται ως πολιτικοί.

«Δούρειος ίππος» των ΗΠΑ

Δυστυχώς, όπως αποδεικνύει ολόκληρη η μέχρι τώρα πορεία τους, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών είναι εθελόδουλα τυφλά όργανα των Αμερικανών στην υπονόμευση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όχι στην προώθησή της. Δεν έχουν δε κανέναν φραγμό στην εξυπηρέτηση των Αμερικανών, όπως απέδειξε το γεγονός ότι δέχτηκαν αμέσως να ανοίξει η CIA μυστικά κέντρα βασανιστηρίων στο έδαφός τους.

Δεν φτάνει που όλες αυτές οι χώρες υπέγραψαν υπέρ της κατάκτησης του Ιράκ από τους Αμερικανούς, το 2003, εναντίον της γραμμής κατά της εισβολής που είχαν οι περισσότερες από τις 15 χώρες της ΕΕ, προκαλώντας την απολύτως δικαιολογημένη αγανάκτηση ακόμη και του δεξιού Προέδρου της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ, που τους είπε «να το βουλώσουν», τώρα φτάσαμε στο σημείο να ξαναφέρουν για χάρη των Αμερικανών τα αποτρόπαιας μνήμης στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ευρώπη!

Αποτελεί πρόκληση προς τους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου να παίρνουν οι κυβερνήσεις μας αποφάσεις να δίνουν δισεκατομμύρια ευρώ για χώρες που ακολουθούν τέτοια άθλια πολιτική.

Χειρότεροι οι Βαλκάνιοι!

Οι ελληνικές κυβερνήσεις και ο ελληνικός λαός υπήρξαν όλα αυτά τα χρόνια ένθερμοι υποστηρικτές της ένταξης στην ΕΕ όλων των βαλκανικών χωρών, αρχής γενομένης από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Το ίδιο υποστηρίζει, αν και με λιγότερη θέρμη, και για τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες, παρ’ όλο που όλες τους, μαζί και οι δύο πρώτες, είναι κραυγαλέα ανέτοιμες σε όλους τους τομείς, από την οικονομία ως τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανατριχιαστική εγκληματικότητα.

Με τις εξελίξεις αυτές, όμως, όλο και περισσότερο εδραιώνεται στην κοινή γνώμη η πεποίθηση πως αυτή η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας όχι μόνο δεν είναι θετική για τα Βαλκάνια, αλλά θα αποτελέσει σοβαρότατο αρνητικό παράγοντα που θα χειροτερέψει τις σχέσεις των λαών μας!

Σε επίπεδο κυβερνήσεων τα πράγματα μπορεί να μην επιδεινωθούν άμεσα, σε επίπεδο συνείδησης του κόσμου όμως τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Τόσο η κυβέρνηση Σημίτη όσο και η κυβέρνηση Καραμανλή π.χ. συναίνεσαν σε δεκάδες σταθμεύσεις μυστικών πτήσεων της CIA με κρατούμενους που οδηγούνταν για βασανιστήρια, συνεπώς ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ σε ηγετικό επίπεδο μπορούν να πουν κάτι σοβαρό εναντίον των κυβερνήσεων της Ρουμανίας για τη μυστική φυλακή της CIA στο ρουμανικό έδαφος, γιατί οι Ρουμάνοι θα τους αποστομώσουν, λέγοντάς τους κατάμουτρα ότι και αυτοί συνεργάστηκαν με τη CIA, άρα είναι υποκριτές.

Ο ελληνικός λαός, όμως, αισθάνεται περιφρόνηση, αγανάκτηση και αηδία απέναντι στη Ρουμανία και τους ηγέτες της για τη σημερινή στάση τους, κάτι που καθόλου δεν αισθανόταν παλιότερα, γι’ αυτό και υποστήριζε ειλικρινά την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Βαθύς διχασμός

Η Ρουμανία και η Βουλγαρία ως ευρωπαϊκές χώρες, πέραν πάσης αμφιβολίας, σίγουρα έχουν δικαίωμα αναφαίρετο να μπουν στην ΕΕ, στην οποία τώρα έχει ήδη μπει και «η κουτσή Μαρία», χώρες ίδιες και χειρότερες πολιτικά, αφού δεν ισχύει πια κανένα ουσιαστικό κριτήριο ένταξης. Θα ήταν γελοίο και παρανοϊκό, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποφασίσει την ένταξη της ασιατικής Τουρκίας, να βάλει κανείς θέμα πώς και γιατί μπαίνουν στην ΕΕ χώρες τόσο άθλιες πολιτικά σαν τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Αυτό θα αποτελούσε φαρισαϊσμό αισχίστου είδους.

Η αδυναμία προβολής λογικών αντιρρήσεων στην ένταξή τους φτάνει και περισσεύει για τους γραφειοκράτες ηγέτες των χωρών αυτών, οι οποίοι έτσι μπορούν από καλύτερες θέσεις να υπηρετούν τους Αμερικανούς, αφού τους προσφέρουν και την εκ των ένδον υπονόμευση κάθε προσπάθειας της Ευρώπης στο παρόν και στο μέλλον να καταστεί σχετικά αυτόνομος πόλος στη διεθνή πολιτική. Άξιος ο μισθός τους!

Το ουσιαστικό πρόβλημα, όμως, είναι ότι η είσοδος τέτοιων χωρών, με κυβερνήσεις που ασκούν τέτοια πολιτική, διχάζει βαθύτατα την Ευρώπη και τους λαούς της. Ο διχασμός σε ένα στρατόπεδο αμερικανόδουλων κρατών και σε ένα άλλο «ευρωαυτονομίας» μπορεί να φέρει σε επίπεδο λαών μίση τόσο βαθιά όσο εκείνα που χώριζαν τους Ευρωπαίους π.χ. κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήδη έχει εξανεμιστεί εντελώς κάθε ίχνος συμπάθειας που υπήρχε παλιότερα για τους λαούς της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Φτηνό εργατικό δυναμικό

Τα πράγματα θα χειροτερέψουν πολύ και στο κοινωνικό επίπεδο. Τώρα πια έχει αποκαλυφθεί πλήρως ότι μοναδικός πραγματικός στόχος της διεύρυνσης ήταν να «πλημμυρίσουν» οι ευρωπαίοι εργοδότες την αγορά με δεκάδες εκατομμύρια καταρτισμένο και οικονομικά εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό από τις χώρες αυτές, μαθημένο να σκύβει το κεφάλι και να μη διεκδικεί τίποτα, αφού ακόμη και το ένα πέμπτο ή και το ένα δέκατο (!) των υψηλών ευρωπαϊκών μισθών να πάρει θα είναι ευτυχισμένο, δεδομένου ότι αυτός ο τιποτένιος για εμάς μισθός είναι «πλουσιοπάροχος» στη χώρα του.

Όταν, λόγου χάρη, στη Βουλγαρία ο βασικός μισθός κυμαίνεται μεταξύ 50 και 70 ευρώ τον μήνα (!), όσα ένας μέσος έλληνας εργαζόμενος βγάζει σε μια μέρα, αντιλαμβανόμαστε για τι αβυσσαλέες διαφορές μιλάμε.
Το ζήτημα είναι πως όσο η Βουλγαρία π.χ. είναι εκτός ΕΕ και δεν επιτρέπεται η ελεύθερη κίνηση των βουλγάρων εργαζομένων στην Ελλάδα, αυτό δεν έχει και μεγάλες επιπτώσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα των ελλήνων εργαζομένων. Όταν όμως θα μπορούν να έρθουν ελεύθερα δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες βούλγαροι, ρουμάνοι ή αλβανοί εργαζόμενοι, νομίμως και με πλήρη δικαιώματα, οι συνέπειες για τους μισθούς των Ελλήνων μπορεί να γίνουν έως και δραματικές. Άλλωστε, αυτό θέλουν οι κυβερνήσεις μας, να ρίξουν τους μισθούς μας, γι’ αυτό έκαναν τη διεύρυνση!

Εύκολα, όμως, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο μεγάλη έξαρση του μίσους μεταξύ των λαών της Ευρώπης μπορεί να γεννηθεί, αν επικρατήσει αυτή η πολιτική και χρησιμοποιηθούν οι νέες χώρες της ΕΕ, όχι πια οι παράνομοι μετανάστες, ως μοχλός σημαντικής συμπίεσης των μισθών μας και πτώσης του βιοτικού μας επιπέδου. Αν αρχίσει δηλαδή ο ένας ευρωπαϊκός λαός να φορτώνει στον άλλον την ευθύνη για τη χειροτέρευση της κοινωνικής του κατάστασης μέσω της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο προϋπολογισμός της ΕΕ

Μέσα σε αυτό το γενικό πλαίσιο θα γίνει την Πέμπτη και την Παρασκευή στις Βρυξέλλες η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ για να αποφασίσει για τον προϋπολογισμό της περιόδου 2007-2013.

Θα είναι ο πρώτος προϋπολογισμός που συζητείται με 25 μέλη και αυτό έχει ήδη αλλάξει τα δεδομένα. Δυσμενώς από πολλές πλευρές για την Ελλάδα, όπως είναι ευνόητο.
Πρώτα πρώτα η είσοδος τόσων φτωχών χωρών ανεβάζει τεχνητά την Ελλάδα προς το κρίσιμο 75% του μέσου όρου των «25», πάνω από το οποίο ποσοστό καταργείται η πρόσβαση στους περισσότερους πόρους. Έτσι κι αλλιώς, ουσιαστικά τα λεφτά που μοιράζονταν στους «15» τώρα θα μοιραστούν στους «25».

Δυστυχώς, το γεγονός ότι η Ελλάδα ως τελευταία των «15» εξακολουθεί να συμπεριλαμβάνεται στις δέκα τελευταίες των «25», δηλαδή στις φτωχές χώρες δεν σημαίνει ότι μπορεί να συμπήξει μέτωπο διεκδικήσεων με τις χώρες αυτές. Όλες αυτές οι χώρες διακατέχονται από το «σύνδρομο του ζητιάνου» που ό,τι και αν τους δώσουν, πάλι ικανοποιημένοι και χαρούμενοι θα είναι!

Οι Άγγλοι, που έχουν την προεδρία, το πήραν φυσικά αυτό χαμπάρι και προχώρησαν αδίστακτα σε μια πρόταση-πρόκληση: σε σχέση με τις προτάσεις της λουξεμβουργιανής προεδρίας, τον Ιούνιο, τις οποίες «τορπίλισε» ακριβώς το ίδιο το Λονδίνο, τώρα οι Βρετανοί παίρνουν από τους… φτωχούς και τα δίνουν στους πλούσιους και πάνω απ’ όλα στον εαυτό τους!

Πιο πολύ απ’ όλους ρίχνουν φυσικά τους Ανατολικοευρωπαίους, βάσει της αρχής που προαναφέραμε, ότι στον ζητιάνο ό,τι και αν δώσεις, καλό θα του φανεί. Κι όμως, από τις οκτώ αυτές χώρες μόνο η Ουγγαρία αντιστέκεται σθεναρά, καθώς ο πρωθυπουργός της από την αρχή έχει υιοθετήσει σθεναρή στάση απέναντι στην Κομισιόν (μακάρι να έπαιρνε και ο Καραμανλής μαθήματα από τον Ούγγρο!). Αντίσταση προβάλλει και ο δεξιός πρωθυπουργός της Πολωνίας, Καζιμίερ Μαρτσίνκιεβιτς, υπό το κράτος όμως του εκβιασμού τού ακόμη δεξιότερου κόμματος Λίγκα των Πολωνικών Οικογενειών, ο ηγέτης του οποίου έχει προειδοποιήσει δημοσίως τον πρωθυπουργό ότι θα αποσύρει την υποστήριξή του από την κυβέρνηση Μαρτσίνκιεβιτς, αν δεν τηρήσει σκληρή στάση στις διαπραγματεύσεις αυτή την εβδομάδα. Μια απειλή άκρως αποτελεσματική, αν λάβει κανείς υπόψη ότι η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση μειοψηφίας, άρα μπορεί να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή.

«Είμαστε πολύ απογοητευμένοι με τις βρετανικές προτάσεις. Δεν είναι δίκαιες. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε; Χρειαζόμαστε τα λεφτά», δήλωσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο εκπρόσωπος του πρωθυπουργού της Εσθονίας, αποτυπώνοντας το κλίμα που επικρατεί στις χώρες αυτές στο θέμα που συζητάμε, αλλά και γενικότερα. Πλήρης υποταγή στη θέληση των εκάστοτε ισχυρών…