Ή ο πρωθυπουργός θα αντιληφθεί ότι «ήρθε η ώρα του Καραμανλή» ή θα γίνει η χλεύη των «νταβατζήδων»!
Αυτό που πληρώνουν, επίσης, είναι ότι τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη και οι αξιωματούχοι που διόρισαν συμβιβάστηκαν με το σύστημα ΠΑΣΟΚ αντί να παλέψουν να το ξεριζώσουν, αν και είχαν αυτή την εντολή απ’ όσους τους ψήφισαν (και από τους περισσότερους εξ αυτών που δεν τους ψήφισαν), ένα σύστημα που είχε μετεξελιχθεί σε καθεστώς τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης Σημίτη.
Τα στελέχη και οι διεκπεραιωτές αυτού του συστήματος, αφού λούφαξαν για ένα εύλογο διάστημα μετά τις εκλογές του Μάρτη του 2004, ξαναβγήκαν στον αφρό εξαγνισμένοι από την ατιμωρησία και σήμερα ζουν και βασιλεύουν και κυβερνούν! Ποια σημασία έχει αν κάποιοι άλλαξαν χρώμα; Άλλωστε, ορισμένων είναι τόσο και τέτοιο το θράσος ώστε δεν διστάζουν να διαλαλούν το πράσινό τους. Τι έχουν να φοβηθούν;
Από τη μεριά της κυβέρνησης; Ανοχή; Συνενοχή;
Με κομβικό σημείο την υπαναχώρηση στο θέμα του «βασικού μετόχου», αυτό που φαίνεται είναι ότι μεταξύ ανοχής και συνενοχής βολοδέρνει η παράταξη που κέρδισε τις εκλογές και με σημαία τη μάχη κατά της διαπλοκής. Τούτο στην πράξη σημαίνει παράδοση.
Εμείς, βέβαια, πιστεύουμε πως είχε δίκιο ο Πρ. Παυλόπουλος, ο οποίος επέμενε να μη διαπραγματευτούμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση για το θέμα του «βασικού μετόχου» και ας παραπεμπόταν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Αλλά και αν ακόμα δεχτούμε ως εύλογα τα αντίθετα επιχειρήματα -εκβιασμοί για την απώλεια κοινοτικών κονδυλίων, εκβιασμοί για την επιστροφή εκατοντάδων δισεκατομμυρίων λόγω της σκανδαλώδους κακοδιαχείρισης των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ- και πάλι δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση η εικόνα ηττημένου και συμβιβασμένου που εξέπεμψε η κυβέρνηση έναντι των «βαρόνων» της διαπλοκής τους τελευταίους μήνες.
Κυβερνά το σύστημα ΠΑΣΟΚ!
Η υπόθεση Παλαιοκρασσά απλώς θα αφήσει στην κυβέρνηση σοβαρότατο πολιτικό κόστος. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο τέως πρόεδρος της ΔΕΗ εστίασε τα πυρά του κατά του Δημ. Σιούφα, ενός κυβερνητικού στελέχους που είναι αδύνατο να περάσει στην κοινή γνώμη ως διαπλεκόμενο, διότι ούτε οι πολιτικοί του αντίπαλοι αμφισβητούν το ήθος του. Το πρόβλημα είναι ότι:
• Αφήνει στον λαό την αίσθηση του συμβιβασμού με το σύστημα της διαπλοκής και με το συνολικότερο «σύστημα ΠΑΣΟΚ». Δημιουργεί την ολοένα αυξανόμενη πεποίθηση ότι «όλοι το ίδιο είναι».
• Ανοίγει πόρτες, δημιουργεί προϋποθέσεις για να πληγεί για πρώτη φορά και το προφίλ του Καραμανλή που έως σήμερα παρέμενε αλώβητος.
Για τις προθέσεις του πρωθυπουργού έναντι της διαπλοκής δεν αμφιβάλλουμε. Αναπόφευκτα, όμως, κάποια στιγμή θα λουστεί και αυτός τα επίχειρα της εμφανούς αποστασιοποίησής του, όταν η διαπλοκή χορεύει και βγάζει τη γλώσσα της σε όσους την απείλησαν με… εξαφάνιση! Άλλωστε, ο πρωθυπουργός φέρει πολιτική ευθύνη για την «επιστροφή των «νταβατζήδων»», ανεξάρτητα από τις προθέσεις του, για τις οποίες, επαναλαμβάνουμε, δεν αμφιβάλλουμε. Και αναπόφευκτα θα αγγίξει και τον ίδιο η οργή όσων πίστεψαν πως κάτι μπορεί να αλλάξει και βλέπουν να διαψεύδονται οι προσδοκίες τους. Και είναι εκατομμύρια! Αρκεί να θυμηθεί κάποιος το ευρύ πολιτικοκοινωνικό μέτωπο που είχε συγκροτηθεί προς υπεράσπιση του αγρίως βαλλόμενου από τον εσμό των «βαρόνων» της διαπλοκής νόμου για τον «βασικό μέτοχο»…
Η καθυστέρηση παρέμβασης ή ακόμα και η απουσία παρέμβασης του Καραμανλή σε φαινόμενα… επιστροφής των «νταβατζήδων», σε φαινόμενα ένταξης κυβερνητικών στελεχών στο σύστημα της διαπλοκής, σε φαινόμενα παιχνιδιών υπουργών και υφυπουργών και κρατικών αξιωματούχων με τους «βαρόνους» του συστήματος, σε φαινόμενα φόβου ή ανοχής, πράγματι στοιχειοθετεί σοβαρές πολιτικές ευθύνες.
Κινδυνεύει να γίνει η χλεύη των «νταβατζήδων» ο Καραμανλής, αν δεν «ξυπνήσει» έστω αυτή την ύστατη ώρα. Τώρα. Όχι αύριο! Με σοβαρές πολιτικές-θεσμικές παρεμβάσεις, ικανές να ξαναζωντανέψουν το όραμα της μάχης κατά της διαπλοκής. Υπάρχει ακόμα χρόνος. Ίσως. Αν αυτή η μάχη χαθεί οριστικά, τότε θα ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση και για τον Καραμανλή και για την κυβέρνηση. Τελεία και παύλα. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Πλανώνται πλάνην οικτράν όσα κυβερνητικά στελέχη θεωρούν, ορισμένα πιστεύουμε σκόπιμα, πως οι «τράμπες» με τη διαπλοκή και τους «νταβατζήδες» θα τους διασώσουν και θα δημιουργήσουν τη «γαλάζια» διαπλοκή!
Και δεν μπορούν να το πετύχουν, επειδή ένα σύστημα με δομές και χαρακτηριστικά καθεστώτος δεν έχει κανέναν λόγο να συμπορευτεί με έναν πρωθυπουργό στον οποίο δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη, όσα κι αν τους δώσει, όσες υπαναχωρήσεις κι αν κάνει, όσους συμβιβασμούς κι αν κατασκευάσει.
Αυτό ακριβώς το σύστημα, που συνεχίζει να κυβερνά, βγάζει τώρα στην επιφάνεια και τον βόρβορό του και το απεχθές πρόσωπό του, το κρυμμένο «όσο να περάσει η μπόρα». Ανίκανη η κυβέρνηση, ίσως απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει ένα σύστημα με χαρακτηριστικά καθεστώτος, υπονομευόμενη και από τα μέσα, δείχνει τόσο ευάλωτη ώστε μοιάζει έτοιμη να βυθιστεί και να πνιγεί στον βούρκο. Είναι τραγικό, αλλά μοιάζει επίσης αιχμάλωτη της αντιπολιτευτικής της συμπεριφοράς. Ακριβώς επειδή δεν ξεκαθάρισε το τοπίο την περίοδο που είχε το πάνω χέρι και είχε σύμμαχο ένα ευρύ μέτωπο, από την Αριστερά μέχρι ανένταχτες δυνάμεις, ακόμα και δυνάμεις μέσα από το ΠΑΣΟΚ, μη συνδεδεμένες με τους «νταβατζήδες».
Το τραγικότερο; Της πετούν λάσπη και βόρβορο ακόμα και αυτοί που με εγκληματικό τρόπο δημιούργησαν αυτή την εξωθεσμική διακυβέρνηση! Την κοροϊδεύουν ακόμα και οι «βαρόνοι» της διαπλοκής που επιστρέφουν τροπαιούχοι! Τη «δουλεύουν» ως ανίκανη και συνυπεύθυνη ακόμα και οι φταίχτες, οι αποδοκιμασθέντες από τον λαό τον Μάρτη του 2004!
Τα πράγματα είναι, λοιπόν, ξεκάθαρα. Ή θα αντιληφθεί ο πρωθυπουργός ότι «ήρθε η ώρα του Καραμανλή» -αλλά ΤΩΡΑ- ή ο δρόμος δεν έχει (δική τους) επιστροφή, αλλά μόνο επιστροφή των «νταβατζήδων»!