«ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗ-ΘΩΜΕΝ», ΘΑ ΣΑΣ ΚΕΡΑΣΩ ΕΝΑΝ ΕΡΓΟΛΑΒΟ ΓΛΥΚΟ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΠΙΤΟΥΡΑ, ΜΕΤΑ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΜΕΤΑΛΑΒΩ

Η νύχτα έφτασε σφοδρή
μαύρο σκοτάδι, πίσσα
κεριά ανάβουνε παντού
(κάποιοι ποιούν τήν νήσσα).

Κάποιοι ανομολόγητοι
τής πουτανιάς τσιράκια
πίσω από γκρίζα σκηνικά
χτυπάνε παλαμάκια.

Ο ήλιος μένει εμβρόντητος
θλίβεται η Σελήνη
κι επικρατεί η παγωνιά
στού χάους τήν γαλήνη.

Όλοι ρωτιούνται κι απορούν
τί νά ‘γινε στήν πλάση,
ποιός είναι εκείνος ο θεός
πού πάει νά μάς χαλάσει.

Βροντές ακούγονται παντού
φοβέρες, νταηλίκια
όλα στημένα, ψεύτικα
όλα μασκαραλίκια.

Καί χάνεται ο άνθρωπος
μές στήν αναλγησία
μονάχος κι απροστάτευτος
στήν άκρα αφασία.

Εις τόν Ναό τού φωτισμού
οι μυξοϊεράρχες
δέονται γιά τήν θέση τους
καί σφάζουν Πατριάρχες.

Άλλοι δακρύζουν καί πονούν
άλλοι αλληθωρίζουν
κι άλλοι μέ κόπρανα σκυλιών
τόν νού μας πλημμυρίζουν.

Κι ενώ τά φώτα λάμπουσι
ακριβοπληρωμένα
πλήθος δοβλέτια απαιτούν:
«Μπάρμπα, δώσε καί μένα».

Γιατ’ είναι ο Οίκος τού Φωτός
πολύφερνος μιά νύφη
κι είν’ οι γαμπροί αμέτρητοι
καί οι κομπανίες στίφη.

Σκότος καί σκότος εκ φωτός
κι αλλοπροσαλλοσύνη
καί τά συμφέροντα εκεί;
Άχ!!! μιά ζωή πατίνι.

Είν’ η δικιά μας η ζωή
-όχι τών συμφερόντων-
πού σκίζεται σάν ύφασμα
υπέρ τών μεσαζόντων.

Παλαιά Κρασιά -πλήν άνοστα-
σέ άχρωμες φιάλες,
ξίδι καί δηλητήριο
οι μητρικές αγκάλες.

Πού πάς ξυπόλητος, υιέ,
στ’ αγκάθια πού βαδίζεις;
Χάνει η μάνα τό παιδί
κι εσύ, βρέ, μπουσουλίζεις.

Ό,τι κι άν είπες έμοιαζε
κλαυθμός, μά ποιός σ’ ακούει
όταν άρχει ο διάβολος
κι όλες τίς πόρτες κρούει.

Ηλεκτροφόρα παίγνια
καί Μέγα Βάτ οι τάσεις,
εσύ μπορεί νά έβγαινες
μά μπαίναν οι προτάσεις.

Οι νόμοι τού Βιλαετιού
πού λέγεται Γραικία
γιά όλους είναι σχετικοί
όπως… η μαλακία.

Ποτέ δέν είναι έρωτας
πλήν βλέπεις εις τάς χείρας
τήν άκαρπη απόλαυση
ώσπου νά ‘ρθεί τό γήρας.

Δύσμοιρο Παλαιό Κρασί
θύμα τών τσιρακίων
είν’ η ζωή αχάριστη
κι εργολαβοδικείον.

Όσο γιά τόν υπέρτατο
άρχοντα Κυβερνήτη
ούτε καπνός εκάπνισε
ούτ’ άνοιξε μιά μύτη.

Όλα καλά καί άγια
κι η Χώρα μπουσουλάει,
πότε ΔΕΗ, πότε ΟΤΕ
κι αυτός Λάμας Δαλάι.

Η κάθαρση πού επιχειρεί
είναι τόσο στημένη
πού μέ χλωρίνη καί μέ ROL
ένας λεκές δέν βγαίνει.

Καί κάθεται τό πόπολο
κι ό,τι τού λένε χάφτει
σάν τόν πιστό τόν χριστιανό
καί σάν τόν μυγοχάφτη.

Άκου Λαέ μιά συμβουλή
απ’ τόν τρελό Μιχάλη:
«Μήν έχεις νύχια νά ξυστείς
καί θά σέ ξύσουν άλλοι».
……………………………………………………
Τά ηλεκτροσόκ στά νοσοκομεία
καί στίς εταιρείες βασανισμών,
βγαίνουν σέ δημοπρασία.
Οι ημέτεροι καί οι εργολάβοι
έχουν τόν λόγο.