Κάθε χρόνο και μια… καπότα

Στο μεταξύ, οι φορείς του ιού και τα θύματα της νόσου διαρκώς αυξάνονται, ενώ τα φαινόμενα ρατσισμού κατά των φορέων πληθαίνουν, αποκτώντας μάλιστα και «κρατική ομπρέλα».

Ανήμερα της παγκόσμιας ημέρας κατά του θανατηφόρου ιού αποκαλύφθηκε ότι στο προεδρικό διάταγμα που καθορίζει τα σχετικά με τη λειτουργία των δραματικών σχολών στη χώρα μας προβλέπεται πως δεν έχουν δικαίωμα εγγραφής οι φορείς «μολυσματικών ασθενειών και άρα του AIDS».

Το επίσημο κράτος, λοιπόν, ζητεί από τους υποψήφιους ηθοποιούς να υποβληθούν σε εξέταση αίματος και αποκλείει από τις σχολές όσους «συλλαμβάνονται» να φέρουν τον απειλητικό ιό. Όχι, το αυτό δεν ισχύει για εγγραφή στα πανεπιστήμια, όπου οι φοιτητές υποχρεούνται μόνο σε εξετάσεις ακτινογραφίας θώρακα. Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι:

• Αφενός δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία παγκοσμίως ότι ο εν λόγω ιός δεν μεταδίδεται με τις κοινωνικές επαφές (συνομιλίες, συναναστροφές, φιλιά), αλλά μόνο με μεταγγίσεις μολυσμένου αίματος και σεξουαλική επαφή.

• Αφετέρου αποτελεί στρουθοκαμηλισμό να εξετάζεις έναν δεκαεπτάχρονο και να τον βγάζεις καθαρό, όταν ο ιός καιροφυλακτεί και κάλλιστα μπορεί να τον «χτυπήσει» τον επόμενο χρόνο ή τον επόμενο μήνα.

Κατά τα άλλα, στην ελληνική «μπανανία» θεωρείται ακόμη της μόδας να βγαίνουν υπουργοί, νομάρχες και δήμαρχοι και να μοιράζουν… καπότες, εξαντλώντας εκεί την ευαισθησία και την προνοητικότητά τους.