Ι. Μάνδρου: Ποτέ στη ΔΕΗ, μόνο σε ΟΤΕ (12 χρόνια) και ΕΥΔΑΠ (μόλις 2)!
Από την αγωγή προκύπτει πως παράλληλα με την απασχόλησή της σε εφημερίδες (κυρίως στο «Βήμα») η Ι. Μάνδρου εργαζόταν στον ΟΤΕ επί 12 χρόνια, και προσωπικά και μέσα από την εταιρεία, ενώ δεν προσδιορίζει αν έχει λήξει η συνεργασία. Ταυτόχρονα για 2 χρόνια ήταν στην ΕΥΔΑΠ, ενώ η δημοσιογράφος διαψεύδει την οποιαδήποτε συνεργασία με τη ΔΕΗ. Το ζήτημα για το «Βήμα» είναι αν γνώριζε την παράλληλη αυτή απασχόληση της Ι. Μάνδρου και αν αυτή είχε ως συνέπεια καλύτερη πρόσβαση σε πηγές των δύο συγκεκριμένων ΔΕΚΟ, ενώ δεν διευκρινίζεται αν υπήρξε και παράλληλη απασχόληση και στις δύο ΔΕΚΟ την ίδια περίοδο, όπως βέβαια και οι λόγοι και η αναγκαιότητα που οδήγησαν τις επιχειρήσεις σε αυτή τη συνεργασία.
«Στο πλαίσιο των άνω αυτονοήτως θεμιτών δραστηριοτήτων, προσωπικώς και από της ιδρύσεώς της και διά της εταιρείας μου, υπό συνθήκες συνταγματικά καθιερωμένης ελεύθερης οικονομικής συναλλαγής, ανέλαβα προσωπικά πριν από 12 χρόνια καθήκοντα συμβούλου επικοινωνίας στον ΟΤΕ», αναφέρει η Ι. Μάνδρου και συνεχίζει: «Τα ίδια καθήκοντα επικοινωνίας ανέλαβε και η εταιρεία μου από το έτος 2001. Επιλέχθηκα σε αυτή τη θέση με καθαρά αξιοκρατικά κριτήρια (…) Τέτοια θέση ουδέποτε είχα στη ΔΕΗ, παρά τα αντίθετα κακόβουλα, που διαλαμβάνονται στο επίμαχο δημοσίευμα. Ενώ στην ΕΥΔΑΠ παρείχα τις υπηρεσίες μου ως σύμβουλος Τύπου της διοικήσεως, από το έτος 2000 ως τις αρχές του 2002».
Για τις σχέσεις με το «Βήμα» αναφέρει: «Ανέκαθεν εξήγησα ότι απεχώρησα της εφημερίδας “Tο Βήμα”, μετά από υποβολή παραίτησης και δεν απολύθηκα (…) Επί δε πλέον, ουδεμία, ουδέ η ελαχίστη, ένδειξη υπάρχει ότι η αποχώρησή μου από το “Βήμα” υπήρξε η συνέπεια μη νόμιμης συμπεριφοράς μου».
Κατά τη γνώμη της Ι. Μάνδρου, «η σύσταση εταιρείας καθεαυτήν δεν ενέχει τίποτα το επιλήψιμο. Τουναντίον μάλιστα». Η δημοσιογράφος και επιχειρηματίας επικαλείται το Σύνταγμα: «Ως οικονομική πρωτοβουλία, απολαμβάνει της προστασίας εκ του άρθρου 5 του Συντάγματος και ουδείς κανονισμός της ΕΣΗΕΑ, ούτως ή άλλως, απαγορεύει ή περιορίζει την παροχή εταιρικών υπηρεσιών σε δημοσιογράφους (…) Αποτελεί πεποίθηση και κατάκτηση της εποχής μας ότι η εταιρική οργάνωση δεν εκχυδαΐζει, αλλ’ απλώς οργανώνει καλύτερα τις παρεχόμενες υπηρεσίες».
Η ερμηνεία που δίνει είναι η εξής: «Η άνεση της επικοινωνίας, η προφορική και έγγραφη απεύθυνση προς το κοινό, η οργάνωση επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων» και άλλα συναφή «συνιστούν ταυτόχρονα δημοσιογραφικές δεξιότητες», όπως και η «παροχή υπηρεσιών δημοσίων σχέσεων και γυμνάσματα για πρόσωπα που επιθυμούν να διαδραματίσουν ευρύτερο πολιτικό, κοινωνικό, συνδικαλιστικό ή επιχειρηματικό ρόλο».
Κατά την Ι. Μάνδρου, ο δημοσιογράφος «έχει κάθε δικαίωμα, το απόθεμα της πείρας, των γνώσεών του, αλλά και ασφαλώς και του όποιου τάλαντου διαθέτει να το αξιοποιήσει επιχειρηματικά, στα πλαίσια της έννομης τάξης» και «επιτέλους έτσι, απολύτως αξιοπρεπώς, να αποκομίσει κέρδη».