Αυστηρά μέτρα στη Γαλλία για την αναχαίτιση της λαθρομετανάστευσης
Ο πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν και ο υπουργός Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί είναι εκ των πραγμάτων πολιτικοί ανταγωνιστές στη διεκδίκηση, στις προσεχείς εκλογές, του αξιώματος του Προέδρου της χώρας. Ενεργούν όμως με απόλυτη σύμπνοια. Γνωρίζουν από τις δημοσκοπήσεις ότι θα το πληρώσει ακριβά αυτός που θα χρεωθεί στην κοινή γνώμη την εντύπωση ότι έδειξε αδυναμία και χαλαρή στάση απέναντι σε ένα πρόβλημα που έδωσε μόνο ένα δείγμα των εκρηκτικών δυνατοτήτων του.
Η Γαλλία διέρχεται μια μακρά περίοδο σχετικής οικονομικής στασιμότητας. Αυτή πλήττει εκ των πραγμάτων τα πιο φτωχά στρώματα. Μεταξύ αυτών τους μετανάστες, περιλαμβανομένων εκείνων που έχουν ήδη τη γαλλική υπηκοότητα.
Οι πιέσεις της παγκοσμιοποίησης, σε συνδυασμό με την πολιτική των ανοικτών συνόρων, βάσεις της Συνθήκης Σένγκεν, στην ΕΕ, υπονόμευσαν την ισορροπία και τα όρια της ασκούμενης επί πολλές δεκαετίες γαλλικής μεταναστευτικής πολιτικής. Η αφύπνιση μπροστά στα νέα προβλήματα που δημιουργήθηκαν ήταν απότομη και σκληρή.
Η Γαλλία ανέλαβε προσφάτως με την Ισπανία να προτείνουν από κοινού στην ΕΕ ένα σχέδιο ευρωπαϊκής αναπτυξιακής βοήθειας προς τις χώρες της Βορείου και Υποσαχάριας Αφρικής. Οι χώρες αυτές αποτελούν μια από τις μεγάλες πηγές, αλλά και διόδους της λαθρομετανάστευσης.
Η Γαλλία ανέλαβε επίσης την πρωτοβουλία για πενταμερή συνεργασία μεταξύ Γαλλίας, Αγγλίας, Ισπανίας, Ιταλίας και Γερμανίας για την από κοινού απέλαση των παρανόμων μεταναστών στις χώρες τους.
Αμέσως μετά τις ταραχές, η γαλλική κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και απασχόλησης στα υποβαθμισμένα προάστια, όπου παρατηρείται πολύ μεγάλη συγκέντρωση μεταναστών.
Η πολιτική αυτή συμπληρώνεται τώρα με μια νέα δέσμη προτάσεων και μέτρων. Ειδικότερα με τα προτεινόμενα μέτρα:
Καθίσταται πολύ δυσκολότερη η απόκτηση της άδειας παραμονής και της γαλλικής υπηκοότητας.
• Γίνεται πολύ αυστηρότερος ο έλεγχος των γάμων μεταξύ Γάλλων και ξένων υπηκόων, με στόχο να καταπολεμηθεί το φαινόμενο των εικονικών «λευκών γάμων».
• Επαναβεβαιώνεται η μη αναγνώριση της πολυγαμίας στη Γαλλία. Εκτιμάται ότι ζουν σήμερα στη Γαλλία περίπου 15.000 πολυγαμικές οικογένειες.
• Καθίσταται πιο αυστηρή η εφαρμογή της λεγόμενης «οικογενειακής επανένωσης».
• Καθίσταται επίσης πολύ πιο αυστηρός ο έλεγχος των ξένων φοιτητών, που συγκαλύπτει συχνά μεγάλο ποσοστό λαθρομεταναστών.
• Τίθεται επίσης το θέμα της καταχρήσεως που παρατηρείται στις αιτήσεις πολιτικού ασύλου. Παρουσιάζονται εκατοντάδες χιλιάδες ως «πολιτικοί πρόσφυγες». Η κατάσταση έφτασε κυριολεκτικά στο απροχώρητο, σε βαθμό που να δημιουργείται πρόβλημα για τους πολιτικούς, με τη στενή έννοια, πρόσφυγες. Η γαλλική κυβέρνηση επιδιώκει να περιορίσει αυστηρά το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα σε αυτούς που πραγματικά το δικαιούνται.
Τα μέτρα στη Γαλλία έρχονται μετά από παρόμοια μέτρα στην Ιταλία, τη Δανία, την Ολλανδία και την Αγγλία. Δείχνουν αφενός την ένταση που έχει πάρει το πρόβλημα της μετανάστευσης στην Ευρώπη. Δείχνουν αφετέρου πόσο επείγον είναι η ΕΕ να διαμορφώσει πολιτικές. Όχι μόνο για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης αλλά επίσης για την προώθηση αναπτυξιακών πολιτικών στις περιοχές εκείνες του κόσμου, όπου οι κάτοικοί τους δεν βλέπουν άλλη διέξοδο και επιλογή από τη φυγή και τη λαθρομετανάστευση.