Φανεροί και αφανείς ενδιαφερόμενοι για τον «Ελ. Τύπο»

Σύμφωνα με πληροφορίες, μεταξύ των ενδιαφερομένων (χωρίς να είναι βέβαιο πως βρίσκονται στην πρόταση της Εθνικής) περιλαμβάνονται ο Κ. Αγγελόπουλος, ο Δ. Κοπελούζος, ομάδα ξένων επενδυτών υπό παλαιό στέλεχος, ομάδα εφοπλιστών, αλλά και άλλοι που δεν θέλουν να εμφανιστούν. Τα οικονομικά του «Ελ. Τύπου» είναι οριακά. Οι συσσωρευμένες ζημιές του 2004, όπως προκύπτει από τον πίνακα, φτάνουν τα 8.073.549 ευρώ, με ζημιές χρήσης στα 1.285.492 ευρώ, αν και ο τζίρος είναι ικανοποιητικός στα 22,5 εκατ. ευρώ. Το σύνολο των υποχρεώσεων είναι όμως στα 10 εκατ. ευρώ και, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των ορκωτών ελεγκτών, υπάρχει προσημείωση επί των ακινήτων της εταιρείας, ύψους 6,5 εκατ. ευρώ για τραπεζικό δάνειο. Για πρώτη φορά μετά το ’92 ζημιές εμφανίζονται το 1995 (1.441.506 ευρώ), ενώ την επόμενη χρονιά ο τζίρος εκτινάσσεται στα 45.130.778 ευρώ και τα κέρδη προ φόρων στα 1.730.776 ευρώ. Μετά όμως το 1998 οι ζημιές αυξάνονται κάθε χρόνο, φέρνοντας την εφημερίδα στη σημερινή κατάσταση. Με βάση αυτά τα δεδομένα είναι άκρως ενδιαφέρουσα η επιστολή του Μ. Έβερτ, μέλος του «Λίλιαν Βουδούρη», το 2002, προς τον τότε εκπρόσωπο των εργαζομένων Αργύρη Δεμερτζή, σημειώνοντας πως «τα τρία τελευταία χρόνια… έγιναν πολλές απολύσεις», αν και η εφημερίδα έπρεπε να αναπτυχθεί και όχι να συρρικνωθεί». «Σε άλλους τομείς», συνέχιζε ο κ. Έβερτ, έγιναν «υπέρογκες αγορές χαρτιού… αδικαιολόγητες αγορές μηχανημάτων», υπογραμμίζοντας πως «θα έπρεπε να ληφθεί πρόνοια για καλύτερη διαχείριση». Ήταν τότε που πρότεινε να αναλάβει την προεδρία του Ιδρύματος Τύπου ο Γ. Παλαιοκρασσάς. Οι εργαζόμενοι στο ψήφισμά τους, ύστερα από τη γενική συνέλευση που έγινε την περασμένη Τρίτη, υπογραμμίζουν ότι «διαφαίνεται ότι επιχειρούνται διαδικασίες που δεν τους λαμβάνουν υπόψη τους, όταν μάλιστα για τη μέχρι τώρα πορεία της εφημερίδας η ευθύνη ανήκει στη διοίκηση και οι εργαζόμενοι έχουν ελάχιστο μερίδιο ευθύνης», αφού οι κεντρικές κατευθύνσεις δεν χαράσσονται από εκείνους.

Οι εργαζόμενοι ζητούν από «τα Διοικητικά Συμβούλια του Ιδρύματος Λίλιαν Bουδούρη και Iδρύματος Tύπου AE να δεσμευτούν για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των όρων εργασίας όπως αυτοί ισχύουν από την εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων» όπως επίσης «να αποκλειστεί κάθε σκέψη ή σχέδιο για περικοπές, συρρίκνωση ή απολύσεις εργαζομένων». Κάνουν αναφορά και στην παρακαταθήκη του Άρη Βουδούρη, σημειώνοντας πως «η οποιαδήποτε απόφαση επιβάλλεται να διασφαλίζει τη νομιμότητα και τη διαφάνεια ενεργειών και δράσεων με γνώμονα το πνεύμα των σκοπών του ιδρυτή του ʽʽETʼʼ».