Προϋπολογισμός χωρίς τον ξενοδόχο!

Εφ’ ω και μαστίγωσαν αγρίως, αυτή την φοράν, τους αριθμούς του προϋπολογισμού αλλά και πάλιν τους ξέφυγαν μερικοί όπως:

• Η αύξησι του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος κατά «3,8% στα 193,427 δισ. ευρώ» έναντι της προ μηνός προβλέψεως κατά 3,6% (σ.σ. τι άλλαξε άραγε;)

• Η μείωσι του ελλείμματος της «κεντρικής κυβέρνησης» κατά 20% στα 8,6 δισ. ευρώ περίπου (άνευ «νέων φόρων»).

• Η άνοδος των δημοσίων εσόδων κατά 8% και η συγκράτησι των δαπανών κατά 5%.

• Η συγκράτησι του πληθωρισμού στο 3,5% και του δημοσίου χρέους στο 105% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 203 δισ. ευρώ.

Οι εκτιμήσεις αυτές του προϋπολογισμού αποτελούν τις βασικές πλάνες στις οποίες υποπίπτει κάθε επομένη κυβέρνησι που στηρίζεται στους ιδίους δημοσιονόμους του υπουργείου Οικονομικών και παρασύρει τη Γιουροστάτ στα ίδια λάθη αξιολογήσεως των δημοσίων οικονομικών της Ελλάδος. Διότι:

1. Το εθνικό προϊόν (αγροτικό, βιομηχανικό και ολιγώτερον, το καλούμενον «των υπηρεσιών») έχει παύσει ν’ αυξάνεται αφ’ ης η Ελλάς προσεχώρησεν, αλλοτρία βουλήσει, στην ΟΝΕ. Αυτό που αυξάνεται είναι η επιλεκτική ζήτησις, η οποία τροφοδοτείται από τους μεταφερομένους πόρους των ευρωπαϊκών ταμείων και χρηματοδοτείται απ’ τον εκτεταμένο καταναλωτικό δανεισμόν εκ του εξωτερικού (κάπου 40 δισ. ευρώ ετησίως).

Η ζήτησις αυτή ικανοποιείται όχι υπό της εγχωρίου παραγωγής και απασχολήσεως αλλά υπό των εισαγωγών και της… ανεργίας. Εφ’ ω και το παράδοξον να συμπορεύεται η «διπλάσια της ΕΕ ανάπτυξη» ως ισχυρίζονται οι εξουσιαστές, με ανεργία άνω του 12% του ενεργού πληθυσμού. Εάν πράγματι το ΑΕΠ ηυξάνετο, τότε η εντεύθεν απασχόλησι εις μίαν οικονομίαν εντάσεως εργασίας ως η ελληνική, θα έπρεπε να μειώνει κι όχι ν’ αυξάνει την ανεργία στα επίπεδα-ρεκόρ της «ηνωμένης Ευρώπης».

Η μείωσι του δημοσίου ελλείμματος είναι φαινομενική -δεν περιλαμβάνει την αναμενόμενη αύξησι των τόκων εξυπηρετήσεως του δημοσίου χρέους- και εν πολλοίς άσχετος με την εθνική παραγωγικότητα, δεδομένου ότι μόνον ένα πραγματικό πλεόνασμα θα συνεπήγετο βελτίωσι της εθνικής ανταγωνιστικότητος υπό την έννοια της δημιουργίας καθαρής αποταμιεύσεως.

Άλλωστε, πώς είναι δυνατόν να ομιλεί ο κ. Αλογοσκούφης περί μειώσεως του δημοσίου ελλείμματος όταν εφέτος ηυξήθη στα 10,6 δισ. ευρώ, έναντι 8,5 του προϋπολογισμού του, και μάλιστα με δραστικές περικοπές του προγράμματος δημοσίων επενδύσεως και άνευ των ελευθεριοτήτων των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Προφανώς γίνεται υποεκτίμησι των ελλειμμάτων όταν μάλιστα «αναγεννάται» από την τέφρα της η Ολυμπιακή Αεροπορία, οι κρατικοί σιδηρόδρομοι έχουν «άνοιγμα εκμετάλλευσης» 676 εκατ. ευρώ και οι συντεχνιοκρατούμενες αστικές συγκοινωνίες «τρέχουν» ελλείμματα της τάξεως των 411 δισ. ευρώ και όλες μαζί οι «επιχειρήσεις» του κυβερνώντος κόμματος έχουν έλλειμμα 1,2 δισ. ευρώ. Μόνον από την προσδοκωμένη άνοδο των επιτοκίων του κ. Τρισέ, ο προϋπολογισμός χρειάζεται άλλα 311 εκατ. ευρώ. Από τις καταπτώσεις θαλασσοδανείων («εγγυήσεων») άλλο ήμισυ δισ. ευρώ – όσο και το 2004. Τέλος, οι «τιτλοποιήσεις» θα αποφέρουν έσοδα που θα λείψουν στην επομένη χρήσι και θ’ ανεβάσουν το «μουαγιέμ» του επιτοκίου δημοσίου δανεισμού.

3. Η προσδοκώμενη άνοδος των δημοσίων εσόδων και η μείωσι των δαπανών γενικώς υπερεκτιμάται και αποτελεί τη μεγαλυτέρα αυταπάτη του εκάστοτε κρατικού προϋπολογισμού – όχι βεβαίως και του προϊόντος του αγρίου φοροκυνηγητού και της κραιπάλης εξόδων. Το ορθόν θα ήτο να μειωθούν οι τακτικές δαπάνες του προϋπολογισμού, να ελαφρυνθή αισθητά ο φόρος εισοδήματος και να συλληφθή ο φόρος προστιθέμενης αξίας, διαφεύγων κατά τουλάχιστον 3 μονάδες του ΑΕΠ. Αλλ’ επ’ αυτού ο κ. Αλογοσκούφης ακολουθεί «ηπίαν σταθεροποίηση» η οποία θα τον ρίξει διά τρίτη φορά έξω. Και τώρα δεν υπάρχει «η απογραφή» για να τα ρίψει στους «άλλους».

4. Ο πληθωρισμός του ευρώ είναι φενάκη ως απέδειξα στο βιβλίον μου «Η μεγαλειώδης απάτη του ευρώ» (Εκδόσεις Λιβάνη). Δεν περιλαμβάνει πραγματικά στοιχεία κόστους ζωής, όπως την στέγασι, τους χρεωστικούς τόκους των τραπεζών, τις υπηρεσίες συντηρήσεως και επισκευών κ.λπ. κ.λπ. Ο αποκαλούμενος «σκληρός πυρήνας» του πληθωρισμού (χωρίς τα καύσιμα και τα οπωρολαχανικά) πιθανόν να αφορά εις άλλον πλανήτη με διάφορον g (επιτάχυνσι βαρύτητος) αλλά πάντως επί της ελληνικής γης είναι τελείως άσχετος με τον ρυθμόν αυξήσεως του γενικού επιπέδου των τιμών. Μπορεί ο κ. Τρισέ με τις 500.000 ευρώ μισθόν ετησίως να ζει εις ευρωπαράδεισον, αλλά η μέση ελληνική οικογένεια υποφέρει. Η μόνη αμετάβλητος τιμή εφέτος ήταν του ανωτέρω βιβλίου μου στα 12 ευρώ! Όλα τ’ άλλα ανετιμήθησαν από 10% και άνω.

Συνεπώς, η αύξησι της συνολικής ζητήσεως των προνομιούχων τάξεων και η πτώσι της αγοραστικής δυνάμεως των λαϊκών στρωμάτων δεν απεικονίζεται στον κάλπη δείκτη τζίρου λιανικών πωλήσεων διότι αυτός δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τη συρρίκνωσι του εμπορίου. Αντιθέτως, οι διπλάσιες διαμαρτυρήσεις επιταγών και συναλλαγματικών, ως πραγματικό και όχι στατιστικόν μέγεθος, αποκαλύπτουν την καχεξίαν της αγοράς. Πόθεν συνεπώς θα προέλθουν τα «αυξημένα δημόσια έσοδα» εκτός από το φοροκυνηγητό που αποτελεί και φροντιστήριον φοροδιαφυγής και διαφθοράς.

Αποτελεί ματαιοπονίαν ν’ ασχολούμεθα με τον προϋπολογισμό που αποτελεί απλώς «άσκησιν επί χάρτου» των τετριμμένων δημοσιολόγων και ουδεμίαν σχέσιν έχει με τον απολογισμόν από τον οποίον απέχει παρασάγγας. Προτιμώτερον θα ήτο αντί να βασανίζεται ο κ. Αλογοσκούφης να ισοσκελίσει τα ανοικονόμητα να επιβάλλει στο δημόσιον λογιστικόν το διπλογραφικόν σύστημα που ισχύει από 200ετίας διεθνώς και εφαρμόζει οιονδήποτε περίπτερον τσιγάρων εθνικώς. Ούτως θα ηξεύρει τουλάχιστον πού πάνε τα λεφτά του φορολογουμένου. Διότι αν ομιλήσωμεν μόνον περί εξοπλιστικών δαπανών, που αγνοεί ακόμη και ο υπουργός Άμυνας (βλ. διπλάσιον πραγματικό κόστος των F-16)… πάνε στα σκουπίδια αφού δεν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσωμεν ποτέ κατά των επιβούλων της χώρας μας. (Βλ. Ύμια και ειλημμένη «πολιτική λύση» στο βιβλίο του κ. Σημίτη).

Εν πάση περιπτώσει, ο νέος προϋπολογισμός έχει υπονομευθή εκ προοιμίου από δύο νέους «ασταθμήτους παράγοντας»: την άνοδο της τιμής του πετρελαίου και τον ανατοκισμόν του δημοσίου χρέους εν συνδυασμώ και τα τραπεζικά ανοίγματα στο Target. Το πετρέλαιον παραμένει επιμόνως άνω των 56 δολαρίων το βαρέλι, που σημαίνει διπλασιασμόν συναλλαγματικής δαπάνης εις ευρώ. Οι τόκοι που πληρώνει ο ΟΣΕ είναι 100 σημεία βάσεως πάνω από τον δανεισμό του Δημοσίου (που θα πληρώσει άνω των 11 δισ. ευρώ για τόκους το 2006). Υπάρχει η υποψία ότι τα ανώτατα όρια χρεώσεως των ελληνικών τραπεζών στο Target καλύπτονται από το χαρτοφυλάκιον της Τραπέζης της Ελλάδος.

Τυχόν υποβάθμισι της πιστοληπτικής ικανότητος του Δημοσίου από κάποιο στραβοπάτημα των εξουσιαστών (Δήμος Αθηναίων ή νέα Ολυμπιακή) θα σημάνει αδυναμία αναχρηματοδοτήσεως των χρεολυσίων του ανατοκισμού που οδηγεί μαθηματικώς στη χρεωκοπία. Μέσα στην ευρωζώνη πιθανόν να μην υπάρχει περίπτωσι συναλλαγματικής κρίσεως του είδους 1985. Τίποτε όμως δεν αποκλείει η ευρωζώνη να δανείζεται με επιτόκιον 3,5% και η Ελλάς με συν 150 σημεία βάσεως. Αλλ’ αρκεί μια τοιαύτη ανατόκισις διά να καταρρεύσει ο κρατικός προϋπολογισμός που συνετάχθη «χωρίς τον ξενοδόχο».