Επικαιρότητα

Αριστεροί ιδεολόγοι από πολλές χώρες πολέμησαν και χάθηκαν στην Ισπανία. Και ο ισπανός δικτάτορας κατάφερε να επικρατήσει χάρη στους 85.000 μαροκινούς πολεμιστές που τον βοήθησαν (φυσικά, με το αζημίωτο) και στη βοήθεια, στρατιωτική και πολιτική, που του πρόσφεραν οι δύο ευρωπαίοι ομοϊδεάτες του. Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι. Η γερμανική και η ιταλική αεροπορία βομβάρδιζαν συνεχώς τις θέσεις των αριστερών αντιπάλων του Φράνκο. Έτσι, επόμενο ήταν οι αριστεροί μαχητές να χάσουν τον αγώνα και ο δικτάτορας να αναρριχηθεί στην εξουσία. Και το χειρότερο ήταν ότι η «βασιλεία» του δεν είχε τελειωμό. Και τούτο γιατί συμπεριφέρθηκε σαν κατακτητής, όπως διαπιστώνουν οι ιστορικοί του. Συμπεριφέρθηκε προς τους ηττημένους αριστερούς σαν νικητής-κατακτητής, έξω και κόντρα σε κάθε είδους νομιμότητα. Η θέλησή του και οι αποφάσεις του ήταν νόμος. Απεδείχθη μαέστρος στην καταστολή κάθε κίνησης εναντίον του δικού του καθεστώτος. Έτσι και μετά τη συντριβή των συμμάχων του (Χίτλερ και Μουσολίνι) κατάφερε να διατηρηθεί στην εξουσία, αφού δεν είχε αφήσει ζωντανό κανέναν πολιτικό του αντίπαλο. Και, βέβαια, με την ανοχή των νικητών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Αμερικανών, Άγγλων και Γάλλων), που τον έβλεπαν σαν σύμμαχό τους ενάντια στον κομμουνιστικό κίνδυνο. Η ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα που επεκράτησε από το 1945 και μετά εξασφάλισε και τη μακροζωία στο καθεστώς του Φράνκο. Τέτοιες ανώμαλες συνθήκες δημιουργούν και διατηρούν τις δικτατορίες. Ρίξτε μια ματιά πώς διατηρούνται λαομίσητα δικτατορικά καθεστώτα σχεδόν σε όλες τις χώρες της αναστατωμένης Μέσης Ανατολής. Όπου πόλεμος, αναστατώσεις και εσωτερικές ανωμαλίες, όλο και κάποιος «σωτήρας της πατρίδας» θα ξεφυτρώσει, φυσικά με ξένη βοήθεια. Στις περιπτώσεις αυτές, η δημοκρατία βρίσκεται στο απόσπασμα!

2 Ο Πούτιν επιτίθεται και διεκδικεί επιρροή της Ρωσίας στις τέως σοβιετικές δημοκρατίες, που τώρα είναι πλέον ανεξάρτητα κράτη. Η Ρωσία του Πούτιν επιθυμεί να καταστεί η κυρίαρχη δύναμη στον χώρο της Νοτιοδυτικής Ασίας και να καλύψει το κενό που άφησε η κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Προς το παρόν ισορροπεί μεταξύ Δύσης (ΗΠΑ και ΕΕ) και Ανατολής (Κίνας και Ινδίας) για να κερδίσει χρόνο και να οικοδομήσει σταθερές σχέσεις με τις χώρες της τέως ΕΣΣΔ και τις μεγάλες ασιατικές δυνάμεις Κίνας και Ινδίας. Το μετά τον Γκορμπατσόφ ρωσικό καθεστώς του Γέλτσιν ωθούσε τις ανεξάρτητες σοβιετικές δημοκρατίες και τις τέως κομμουνιστικές χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην αγκαλιά της Δύσης (ΗΠΑ και ΕΕ) και στην υιοθέτηση της οικονομίας της αγοράς. Για τον λόγο αυτόν ο τέως ρώσος πρόεδρος Γιέλτσιν έγινε το αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ. Αυτήν την πολιτική συνέχισε στην αρχή της προεδρικής του θητείας και ο Πούτιν, καθώς δεν αισθανόταν τη Ρωσία ισχυρή για «κόντρες» με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Ανάγκα και οι θεοί πείθονται. Τώρα που η Ρωσία απέκτησε εσωτερική σταθερότητα και ευρυθμία και η οικονομία της ανέρρωσε και με τη βοήθεια των υψηλών τιμών πετρελαίου, τώρα ο Πούτιν μπορεί να παίξει ανοιχτά το παιχνίδι του. Φιλικές σχέσεις εκατέρωθεν προς ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα, Ινδία και Ιαπωνία. Ειδικά ρίχνει το βάρος του στην οικοδόμηση σχέσεων με την Κίνα, την οποία θεωρεί μελλοντική υπερδύναμη και προσβλέπει ότι μπορεί να αποτελέσει σύντομα το αντίπαλο δέος για τις ΗΠΑ, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, και αργότερα και σε στρατιωτικό. Για τη Ρωσία βλέπει να παίζει τον ρόλο μιας πανίσχυρης περιφερειακής δύναμης με μεγάλη επιρροή στον χώρο της Νοτιοδυτικής Ασίας, έχοντας οικοδομήσει ισχυρή συμμαχία με τις χώρες της τέως ΕΣΣΔ, ενώ τις χώρες του Συμφώνου Βαρσοβίας τις θεωρεί, όχι αδικαιολόγητα, οριστικά χωμένες στην αγκαλιά των ΗΠΑ, μέσω ΕΕ και ΝΑΤΟ. Τώρα προσπαθεί να συνάψει διμερείς συμφωνίες με τις γειτονικές του χώρες, πολλές από τις οποίες έχουν πέσει οριστικά στην αγκαλιά των ΗΠΑ (.χ. Γεωργία, Ουκρανία) ή κινδυνεύουν σύντομα να πέσουν. Και σαν αντιστάθμισμα προσφέρει στις ΗΠΑ υποστήριξη στον αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας, αφού έχει κάθε συμφέρον να έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ στον αγώνα κατά των Τσετσένων ανταρτών. Εδώ υπάρχει μια ταύτιση συμφερόντων, που ενδεχομένως να λήξει με την αποχώρηση του Μπους από την προεδρία των ΗΠΑ. Να δούμε πώς θα εξελιχθεί τελικά το παιχνίδι στην περιοχή αυτή και ποια δύναμη θα επιβληθεί.