Aνανέωση χωρίς διαβατήριο

Όταν αρνείσαι την ανανέωση, ακυρώνεις το μέλλον. Όταν όμως αρνείσαι το παρελθόν ακυρώνεις την ιστορία, αποδυναμώνεις το παρόν και υπονομεύεις το μέλλον. Η σκέψη είναι αφιλοσόφητη. Γιατί η ζωή δεν τεμαχίζεται, δεν τυποποιείται, δεν τριχοτομείται. Είναι ενιαία, αδιαίρετη και αυτούσια. Μόνο με την εναρμονισμένη ζεύξη της εμπειρίας με τη δύναμη της γνώσης, με τη φαντασία της ώριμης σκέψης, με τη νεανική ορμή μπορείς να πατάς σταθερά στο παρόν και να βαδίζεις με αισιοδοξία προς το μέλλον.

Να γιατί δεν έγινε κατανοητή η δήλωση για αποστρατεία του ιστορικού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, δε, μας εξέπληξε γιατί έγινε «εν καιρώ πολέμου». Γιατί στον καιρό του πολέμου δεν αποστρατεύεις κανέναν, αλλά επιστρατεύεις τους πάντες. Τους ρίχνεις όλους στη μάχη και επιδιώκεις τη νίκη στο συντομότερο δυνατό χρόνο και με τις μικρότερες απώλειες. Και μετά τη νίκη βραβεύεις τους γενναίους και τους ανδραγαθήσαντες, δηλαδή τους άριστους. Αυτό κάνεις ως καλός στρατηγός. Γιατί λοιπόν αυτήν την ώρα ο λόγος για αποστρατείες; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, είναι ουσιαστικό. Και γεννάει άλλα ερωτήματα και υποερωτήματα:

α) Γιατί αυτήν την ώρα εγείρεται εκ του μη όντος ζήτημα «ανανέωσης» η οποία σε μια φάση ανασύνταξης και ανάκαμψης του κινήματος πυροδοτεί την εσωστρέφεια, άρα την απονεύρωση της κομματικής δυναμικής και οδηγεί σε αδρανοποίηση του μείζονος ιστορικού δυναμικού;

β) Γιατί γίνεται αυτό σε μια στιγμή που η κυβέρνηση δοκιμάζεται από εσωτερικές συγκρούσεις και οποία αποδεικνύεται ανίκανη να χειριστεί τα ουσιώδη, αλλά και τα στοιχειώδη ζητήματα της χώρας και σωρεύει καθημερινά βιοτικά και βιοϋπαρξιακά προβλήματα στις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες;

γ) Μήπως με την εσωστρέφεια που προκαλεί το πυροτέχνημα της «ανανέωσης» χαρίζουμε μία ακόμα τετραετία στη Νέα Δημοκρατία. Τετραετία η οποία θα αρχίσει από την ερχόμενη άνοιξη;

δ) Πώς δίνουμε τέτοια περιθώρια στην κυβέρνηση όταν ταυτόχρονα διαπιστώνουμε ότι τα προβλήματα του λαού δεν μπορούν να περιμένουν;

ε) Δεν είναι λογικό να επιδιώκουμε την απαλλαγή του τόπου από την παρουσία μιας κυβέρνησης αν και εφόσον πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα αυτά;

ζ) Μήπως δεν μπορούμε, μήπως δεν θέλουμε, μήπως… μήπως;

Και τώρα στο «διά ταύτα». Η ανανέωση έρχεται μέσα από τις καινούργιες ιδέες, έρχεται μέσα από μια ριζοσπαστική, προοδευτική και πατριωτική πρόταση η οποία είναι η μόνη που εμπνέει, δίνει ελπίδα, όραμα και προοπτική στους νέους ανθρώπους. Η ανανέωση δεν έρχεται εκ των άνω «δι’ επιφοιτήσεως», έρχεται μέσα από τον λαό, γεννιέται μέσα από τη μήτρα της αγροτιάς, της εργατιάς, των μη προνομιούχων, όλων εκείνων των λαϊκών δυνάμεων που το σύστημα καταπιέζει, η νέα τάξη περιθωριοποιεί και η παγκοσμιοποίηση απομονώνει. Η ανανέωση έρχεται μέσα από τους ιδεολογικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της νεολαίας. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να πάρεις τη νεολαία από εκεί που την έχει στείλει το σύστημα, δηλαδή από την καφετέρια -εκτός αν τη θέλεις κι εσύ εκεί- να την κάνεις αγωνιστική πρωτοπορία και να τη βάλεις απέναντι και κόντρα στο σύστημα. Αλλά το ξανατονίζουμε: Πρέπει να της δώσεις όραμα και ελπίδα. Και κυρίως να την πείσεις ότι αγωνίζεσαι γι’ αυτήν και ότι πιστεύεις σ’ αυτήν. Έτσι, έρχεται η ανανέωση φυσιολογικά, μέσα από τις λαϊκές δυνάμεις. Όχι με διαβατήριο.