Κόλπο πίεσης προς Καραμανλή η φήμη ίδρυσης νέου κόμματος

Ενός κόμματος που θα μπει σφήνα ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αποσπώντας από αυτά και συνενώνοντας σε ενιαίο κομματικό φορέα, με ισχυρότατη οικονομική στήριξη πίσω του, τις «εκσυγχρονιστικές» πτέρυγες των δύο κυρίαρχων κομμάτων του ελληνικού πολιτικού σκηνικού! Δεδομένου δε ότι στην Ελλάδα κόμμα, έστω και υπό… μελέτη, είναι αδιανόητο χωρίς ηγετική και αδιαμφισβήτητη προσωπικότητα αρχηγού, με δήθεν εμπιστευτικό τρόπο διοχετεύεται στην πολιτικοδημοσιογραφική «πιάτσα» ως υποτιθέμενα προοριζόμενη για τη θέση αυτή η… Ντόρα Μπακογιάννη! Αυτή η ιστορία όμως βρωμάει από μακριά ότι είναι υποβολιμαία. Η εκ προοιμίου αποτυχία κάθε τέτοιας κίνησης είναι σχεδόν βέβαιη, δεδομένου ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στην πολιτική ζωή που να δημιουργεί πίεση από την κοινωνία για κομματικό σχηματισμό προς την κατεύθυνση που συζητείται. Όλη η ιστορία έχει στηθεί για να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης πάνω στον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, προκειμένου να διευκολυνθεί η επίτευξη άλλων στόχων, τους οποίους θα αναλύσουμε.

Ανεπάρκεια

Θα αποτελούσε μάλιστα παράλειψη αν δεν επισημαίναμε ότι η ιστορία αυτή, έστω δευτερευόντως, επιχειρείται να αξιοποιηθεί ως απειλή «συμμόρφωσης» και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου. Η αλήθεια είναι πως η σύλληψη του κόλπου με την απειλή ίδρυσης δήθεν νέου κόμματος δεν έγινε εν κενώ και γιʼ αυτό έχει κάποια ψήγματα πειστικότητας. Όταν, π.χ., ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ τάσσονταν εναντίον του Σχεδίου Ανάν ή εναντίον της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, όταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συναγωνίζονται ποιος θα ακολουθήσει τη σκληρότερη πολιτική λιτότητας κ.λπ., λογικό είναι να υπάρχει ένα πολιτικό κενό που προκύπτει από τη διάσπαση των διαθέσεων των οπαδών και ψηφοφόρων των δύο κομμάτων με τη στάση των ηγετών τους. Παρατηρείται, επιπλέον, εμφανής ανεπάρκεια των ηγετών των δύο κυρίαρχων κομμάτων του πολιτικού σκηνικού. Ο Κ. Καραμανλής και η ΝΔ φθείρονται στη λαϊκή συνείδηση με ταχύτητα μεγαλύτερη του αναμενομένου, καθώς αποδεικνύονται ανίσχυροι να βελτιώσουν την κατάσταση, πόσω μάλλον να την αλλάξουν, βαδίζοντας από ήττα σε ήττα και από συμβιβασμό σε συμβιβασμό. Ο Γ. Παπανδρέου αποδεικνύεται επίσης εντελώς ανίκανος να εμπνεύσει τον λαό με το όραμα μιας πραγματικά προοδευτικής παράταξης, καθώς τη μεν κυβέρνηση την πιέζει κυρίως από τα… δεξιά (!), στο δε εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ έχει ως κύρια δραστηριότητα -μάλλον δικαιολογημένα από τις συνθήκες- το πώς θα «καρατομήσει» ή θα «αποστρατεύσει» τους ενδοκομματικούς αντιπάλους του.

Δυσάρεστες αναστατώσεις

Πάντως σε αυτές τις υπαρκτές ανεπάρκειες «πατάει» η κατευθυνόμενη φημολογία περί νέου κόμματος. Το πρόβλημα για τα «διαπλεκόμενα» όμως είναι ότι από τη μια ο Κ. Καραμανλής, με τη φραστική τουλάχιστον εκστρατεία του κατά της διαπλοκής, και ο Γ. Παπανδρέου από την άλλη, με την αλλοπρόσαλλη «ανανέωση» και την πρόθεση παραμερισμού των φθαρμένων ή διεφθαρμένων στελεχών του «παλιού» ΠΑΣΟΚ, προκαλούν τελικά δυσάρεστες αναστατώσεις στον τομέα των πολιτικών προσώπων που υπηρετούν τους κύκλους της διαπλοκής, καθώς παροπλίζουν πολλά από αυτά. Δεν υπάρχει, φυσικά, η παραμικρή αμφιβολία ότι νέα πολιτικά πρόσωπα είναι προθυμότατα να υπηρετήσουν τα διαπλεκόμενα. Αυτή η αλλαγή φρουράς όμως του «πολιτικού προσωπικού της διαπλοκής» δεν είναι κάποια αυτόματη διαδικασία. Απαιτεί χρόνο προκειμένου να εντοπιστούν ικανοί και πρόθυμοι πολιτικοί, να «δεθούν» με σίγουρο και σταθερό τρόπο, να αποκτήσουν τον έλεγχο των μηχανισμών άσκησης της εξουσίας ώστε να μπορούν να τους κατευθύνουν αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση εξυπηρέτησης των συμφερόντων της διαπλοκής κ.λπ. Λογικό είναι αυτοί οι κύκλοι να μην αισθάνονται ενθουσιασμένοι που μια πολύχρονη επένδυσή τους σε πολιτικό δυναμικό ετοιμάζεται να πεταχθεί στα σκουπίδια, αφού, εννοείται, τους εξυπηρέτησε επί μακρόν. Αναμενόμενο είναι να προσπαθούν οι κύκλοι της διαπλοκής να περιορίσουν τη ζημιά στη μικρότερη δυνατή έκταση, πιέζοντας τον Κ. Καραμανλή και τον Γ. Παπανδρέου να μην απομακρύνουν τους ανθρώπους τους.

Συμβιβασμός και υποταγή

Με τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο. Πριν από έναν χρόνο και λιγότερο, τα διαπλεκόμενα έτρεμαν κυριολεκτικά. Βρίσκονταν σε κατάσταση πανικού, καθώς η κυβέρνηση έδειχνε αποφασισμένη με όπλο τον νόμο για τον «βασικό μέτοχο» να περιορίσει δραστικά την ισχύ τους. Επεδίωκαν να πουλήσουν τμήματα της αυτοκρατορίας τους, αναζητούσαν απεγνωσμένα οδούς διαφυγής, εκλιπαρούσαν για συμβιβασμό με δυσμενέστατους εις βάρος τους όρους.

Όλα αυτά άλλαξαν άρδην, όταν είδαν τον Κ. Καραμανλή και την κυβέρνηση της ΝΔ να υποτάσσονται αμαχητί στις εντολές του μεγαλύτερου «άντρου διαπλοκής» που υπάρχει στον κόσμο, της Κομισιόν της ΕΕ. Μόλις είδαν ότι η κυβέρνηση προσκύνησε τους υπαλλήλους της ΕΕ, αντιλήφθηκαν ότι πλέον τους ήταν απολύτως εφικτό να «κατασπαράξουν» την κυβέρνηση και οι ίδιοι! Αυτό ακριβώς επιδιώκουν να υλοποιήσουν και τώρα. Θέλουν να υποτάξουν τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς και τους βουλευτές της ΝΔ ώστε να τους κάνουν όργανά τους, μαζί με τον κρατικό μηχανισμό. Φυσικά, όπως τους είχαν επί Σημίτη. Δεν αρκούνται στον συμβιβασμό που τους έχει ουσιαστικά ήδη προσφέρει ο Καραμανλής. Θέλουν να τον καταντήσουν όργανό τους, όπως είχαν τον Σημίτη!

Υπουργοποίηση της Ντόρας

Αυτός είναι ο λόγος που τα ΜΜΕ πιέζουν τόσο συστηματικά και τόσο ασφυκτικά τον Κ. Καραμανλή.
Στο πλαίσιο αυτό, πέραν των άλλων απαιτήσεών τους (ανάληψη έργων, κατάργηση ενοχλητικού θεσμικού πλαισίου κ.λπ.), τα διαπλεκόμενα επιδιώκουν να υποχρεώσουν τον πρωθυπουργό να κάνει ανασχηματισμό της κυβέρνησής του με τους όρους που θα του υπαγορεύσουν αυτοί! Γι’ αυτό έχουμε φτάσει στον απερίγραπτο βαθμό γελοιότητας π.χ. του «Μega», το οποίο αναγγέλλει ανασχηματισμό τουλάχιστον δύο-τρεις φορές την εβδομάδα από τον… Μάρτη! Δεν είναι τόσο ότι θέλουν να επιβάλουν στον Καραμανλή κάποιο συγκεκριμένο υπουργικό συμβούλιο όσο να τον ταπεινώσουν, εμφανίζοντάς τον να κάνει ανασχηματισμό επειδή το απαιτούν αυτοί. Υπάρχει όμως και ουσία. Καρδιά ενός τέτοιου ανασχηματισμού, αυτό που θα σηματοδοτήσει τον θρίαμβό τους και την αρχή του τέλους του Καραμανλή, θα είναι ο εξαναγκασμός του πρωθυπουργού να τοποθετήσει υπουργό Εξωτερικών την Ντόρα Μπακογιάννη. Με δεδομένη και την ανοιχτή υποστήριξη των Αμερικανών προς την Ντόρα και με γνωστό πλέον το προηγούμενο της πραξικοπηματικής, κατ’ ουσίαν, αντικατάστασης του Κ. Σημίτη από τον Γ. Παπανδρέου με μοχλό τα ΜΜΕ της διαπλοκής, ακόμη και τα μικρά παιδιά σ’ αυτήν τη χώρα θα θεωρούν τον Κ. Καραμανλή προσωρινό πρωθυπουργό, άρα εξ ορισμού εξαιρετικά αδύναμο πολιτικά, ανίκανο φυσικά να προβάλει την παραμικρή αντίσταση στις επιθυμίες των διαπλεκομένων.

Μπλόφες

Δεν χρειάζεται βαθιά πολιτική σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι όταν η Ντόρα διεκδικεί με τέτοιες πλάτες τη μελλοντική αρχηγία της ΝΔ και την πρωθυπουργία, μόνο ως «μπλόφα» χρησιμοποιείται η υποτιθέμενη ανάμειξη του ονόματός της σε δήθεν προθέσεις ίδρυσης νέου κόμματος. Στόχος να επιταχυνθεί η τοποθέτησή της στη θέση του υπουργού Εξωτερικών από έναν Καραμανλή που θα φοβηθεί μην του… διαλύσουν το κόμμα!

Δεν θεωρείται, φυσικά, πιθανό να υποκύψει ο πρωθυπουργός σε αυτόν τον εκβιασμό, αλλά οπωσδήποτε θα ήταν αστείο να υποστηρίξει κανείς ότι δεν αποδυναμώνεται σε κάποιον βαθμό από αυτήν την ιστορία. Ανάλογη αποδυνάμωση υφίσταται και ο Γ. Παπανδρέου. Αυτή καθαυτή η απειλή αποχώρησης των «εκσυγχρονιστών» από το ΠΑΣΟΚ και συγκρότησης νέου κόμματος με «εκσυγχρονιστές» της ΝΔ είναι φαιδρή, αφού ισοδυναμεί με πολιτικό ενταφιασμό τους – χώρια που σχεδόν όλοι τους είναι ήδη τελειωμένοι. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία όμως τα ΜΜΕ της διαπλοκής έχουν αρχίσει να χτυπάνε τις τελευταίες μέρες τον Γ. Παπανδρέου. Τον εμφανίζουν ως «διχαστικό» και πλασάρουν τον Β. Βενιζέλο, ο οποίος φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει έξυπνες δηλώσεις, ως «σύμβολο ενότητας όλου του ΠΑΣΟΚ». Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, βέβαια, να ανατρέψουν τον Γ. Παπανδρέου, σίγουρα όμως καταφέρνουν πλήγματα στην ούτως ή άλλως εξαιρετικά αδύναμη ηγετική φυσιογνωμία του, ελπίζοντας βάσιμα ότι σε επόμενη φάση θα τον έχουν κι αυτόν πλήρως του χεριού τους. Είναι αλήθεια πως οι ιδιαίτερα στενές σχέσεις του Γ. Παπανδρέου με τους Αμερικανούς κάνουν καχύποπτους τους ντόπιους κύκλους της διαπλοκής. Έχουν πάντα τον φόβο μην τυχόν και οι Αμερικανοί στήσουν μέσω του Γ. Παπανδρέου κανένα «χοντρό» πολιτικοεκδοτικό παιχνίδι παρέχοντάς του αμέριστη οικονομική στήριξη κατά το πρότυπο της περίπτωσης Κοσκωτά προ 20ετίας. Γνωρίζουν ότι σε μια τέτοια περίπτωση δύσκολα θα μπορέσουν να ανακτήσουν τον έλεγχο, ειδικά με τον σημερινό βαθμό διάβρωσης της οικονομικής και πολιτικής ζωής της Ελλάδας από την Ουάσινγκτον. Γι’ αυτό και θέλουν να κρατούν τον Γ. Παπανδρέου τόσο αδύναμο ώστε να είναι εφικτή η άμεση ανατροπή του, αν εκτιμήσουν πως τα πράγματα παίρνουν δυσάρεστη τροπή.