Η χοντρόπετση ελληνική πολιτική σκηνή

Δίπλα στα έγγραφα του ρεπορτάζ φωτοτυπίες επίσημων αμερικανικών πηγών που πληροφορούσαν, μεταξύ άλλων, ότι: «Ο κ. Κουλουμπής, στέλεχος του ΕΛΙΑΜΕΠ που προοριζόταν για το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων, είναι αμερικανός πολίτης, έχει υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό και έχει δουλέψει σε κρίσιμες υπηρεσίες του αμερικανικού πενταγώνου». «Είναι πρόκληση η συμμετοχή σ’ ένα τέτοιο όργανο», τελείωνε το ρεπορτάζ του «Π» το 2003.

Τότε ακόμη και το ΠΑΣΟΚ των Σημίτη και Παπανδρέου μάθαμε ότι ευαισθητοποιήθηκαν από αυτό το ρεπορτάζ. Έκτοτε, ασφαλώς, κανείς θα ανέμενε ότι το κράτος και ο πολιτικός κόσμος θα έδειχναν ευαισθησία για τον ρόλο αυτού του άκρως αμφιλεγόμενου «ευαγούς ιδρύματος». Του «ιδρύματος σφηκοφωλιά» αναλυτών που στράφηκαν κατά της υποβολής αίτησης ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, που καταπολέμησαν μετά μανίας την αμυντική ενίσχυση της Κύπρου με κινδυνολογίες και ανοησίες και που προεξάρχοντος του ίδιου του κ. Κουλουμπή με εκατοντάδες κείμενά τους, σεμινάρια, «κλειστές συζητήσεις» και άλλες «”επιστημονικές” αποστολές» υπήρξαν οι φανατικότεροι υποστηρικτές του συνταγματικά τερατόμορφου, ανελεύθερου, αντιδημοκρατικού και συνολικά φασιστοειδούς Σχεδίου Ανάν. Αυτά όλα και πολλά άλλα είναι πισώπλατα στιλέτα όχι μόνο εις βάρος της ελληνικής διπλωματίας αλλά και εις βάρος της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή. Αν, μάλιστα, κάποιος συνδέσει επιμελώς τις στάσεις των περισσοτέρων μελών αυτού του ιδρύματος τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, θα προσέξει ότι «όλως περιέργως» με συνέπεια υποστήριζαν -συχνά μάλιστα «όλως περιέργως» σε ανύποπτο χρόνο- θέσεις που πρέπει να θεωρούνται προχωρημένες ακόμη και για πρακτορίσκους των αμερικανικών υπηρεσιών ή, ακόμη χειρότερα, για ακραίους τούρκους εθνικιστές. Σ’ ένα σοβαρό κράτος με πολιτικά ευαίσθητο πολιτικό κόσμο, κρίνοντας από τη συνολική παρουσία αυτού του ιδρύματος και κυρίως από τις εξωφρενικές θέσεις που κατά καιρούς υποστήριξε, έπρεπε να υπάρξει ομογνωμία ότι τους κόβεται κάθε χρηματοδότηση, τα στελέχη του κόβονται από όλους τους κυβερνητικούς θεσμούς και εξαιρούνται από επιτροπές, κέντρα σχεδιασμού και «παρασυμβουλευτικές χρήσεις».

Ακόμη χειρότερα, τον τελευταίο χρόνο είχαμε αποκαλύψεις στον κυπριακό και ελλαδικό Τύπο που έπρεπε να είχαν καταστήσει μια τέτοια στάση του ελληνικού πολιτικού κόσμου αυτονόητη. Πιο συγκεκριμένα, η έκθεση Nathan που διέρρευσε τυχαία στο διαδίκτυο αποκάλυψε -και επί μήνες στην Κύπρο αποτέλεσε μεγάλο ζήτημα- ότι οι Αμερικανοί διέθεσαν ποταμούς χρημάτων για να υπονομευθεί υπόγεια η κυπριακή πολιτική βούληση και να ψηφίσει το φασιστικό Σχέδιο Ανάν που θα υποδούλωνε για πάντα εκατοντάδες χιλιάδες Κύπριους, Έλληνες και Τούρκους.

Ακόμη πιο σημαντικό, αποδείχθηκε τότε ότι το ΕΛΙΑΜΕΠ εμπλεκόταν με επιστολή για χρηματοδότηση που συνυπέγραφε ο ίδιος ο κ. Κουλουμπής (αίνιγμα με απάντηση έκπληξη: Πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο «αποπεμφθείς» από το ΕΛΙΑΜΕΠ έτερος υπογράφων την επιστολή;). Τα αμερικανικά λεφτά που ζητούσε για το ίδρυμά του ο πρώην αξιωματούχος των υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ και νυν πανταχού παρών στην ελληνική διπλωματία είναι αυτά, υπενθυμίζουμε, που ο Πρόεδρος της Κύπρου χαρακτήρισε παράνομα και καταχρηστικά.

Ασφαλώς, αυτά και ενδεχομένως πολλά άλλα, τα οποία κανονικά οι υπηρεσίες του ελληνικού κράτους έπρεπε να τα γνωρίζουν (αυτό ισχύει σε όλα τα σοβαρά κράτη όταν θίγεται η εθνική τους ανεξαρτησία από εξωγενώς χρηματοδοτούμενες δραστηριότητες), είναι ενδείξεις που εν μέρει τουλάχιστον ερμηνεύουν τη «συνέπεια» των θέσεων πολλών στελεχών του ΕΛΙΑΜΕΠ. Πάντως, ανεξαρτήτως των διασυνδέσεων αυτών των κυρίων, υπάρχει και η αμείλικτη γι’ αυτούς ουσία: Οι δημόσιες θέσεις πολλών κυρίων του ΕΛΙΑΜΕΠ -σίγουρα θα υπάρχουν και πολλές άλλες που ψιθυρίζουν στα παρασκήνια- θίγουν βαθύτατα ζωτικά ελληνικά συμφέροντα. Στην περίπτωση της Κύπρου ξεκάθαρα υποστήριξαν την καταστολή της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκατοντάδων χιλιάδων ομοεθνών μας.

Κάποιος θα μπορούσε να γράφει επί ώρες για τις δραστηριότητες αυτού του ιδρύματος, τους χρηματοδότες του, τις θέσεις, το «timing» των θέσεων, τα πιθανά φανερά και λιγότερο φανερά αίτια αυτών των θέσεων, τη διακλάδωσή τους στον ακαδημαϊκό χώρο και τη διακλάδωσή τους στους ελληνικούς κυβερνητικούς θεσμούς, ιδιαίτερα της διπλωματίας. Ακόμη και αυτά που είναι πλέον ευρέως γνωστά, πάντως, συνηγορούν στην άποψη ότι η κυβέρνηση δεν είναι νομιμοποιημένη να συνεχίζει να χρησιμοποιεί και να χρηματοδοτεί έναν τέτοιον ιδιωτικό οργανισμό. Επειδή φαίνεται ότι έχουν ισχυρά ερείσματα στο υπουργείο Εξωτερικών, την πολιτική ευθύνη για τις ζημιογόνες δραστηριότητές τους φέρει ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής.

Εάν τα μέλη αυτού του ΕΛΙΑΜΕΠ επιθυμούν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ελληνική διπλωματία, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν κόμμα και να προσφύγουν στον λαό στις επόμενες εκλογές, με πλήρη έκθεση των θέσεών τους στη λαϊκή ετυμηγορία (υποψιαζόμαστε ότι θα έπαιρναν τόσες ψήφους όσοι και οι ίδιοι και οι φίλοι τους στο αμερικανοθρεμμένο κομμάτι του ελληνικού πολιτικού κόσμου). Εν τω μεταξύ, δεν υπάρχει νομιμοποιημένο δικαίωμα για την κυβέρνηση να τους χρησιμοποιεί έστω και έμμεσα στη λήψη αποφάσεων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Πολύ περισσότερο, επειδή όπως ήδη αναφέρθηκε οι μέχρι τώρα θέσεις τους ήταν άκρως αμφιλεγόμενες και απαράδεκτες.

Εν κατακλείδι, δεν είναι νοητό σ’ ένα σύγχρονο και αξιοπρεπές κράτος, απολύτως αμφιλεγόμενοι ιδιωτικοί οργανισμοί όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ να συνεχίζουν να παίρνουν λεφτά από το δημόσιο ταμείο και τα άγνωστα στον έλληνα ψηφοφόρο του στελέχη του «ευαγούς ιδρύματος» να πλημμυρίζουν τους κυβερνητικούς θεσμούς, τα μέσα ενημέρωσης και άλλους κρίσιμους τομείς. Τον κ. Κουλουμπή, λοιπόν, πρώην αξιωματούχο των υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ την εποχή της πιο ακραίας ιμπεριαλιστικής φάσης αυτής της δύναμης και άκρως αμφιλεγόμενο αναλυτή επί ζητημάτων ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, σας πληροφορούμε ότι η παρούσα κυβέρνηση όλως περιέργως τον τοποθέτησε -κάτι που ούτε το ΠΑΣΟΚ τόλμησε να κάνει- τόσο στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων όσο και στην ακαδημία που εκπαιδεύει τους διπλωμάτες (και Κύριος οίδε πού αλλού μπορεί να βρίσκεται). Ακόμη, άλλα στελέχη του ΕΛΙΑΜΕΠ βρίσκονται στο Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων, όπου συντάσσουν μελέτες που αποστέλλονται στους αξιωματικούς μας, ενώ αν κάποιος ψάξει ακόμη περισσότερο θα τους βρει στα θέματα του Κοσόβου, του Μακεδονικού και ασφαλώς της Κύπρου. Κάτι πρέπει να γίνει, δεν πάει άλλο και, όπως πολλοί άλλοι, όπως μαθαίνουμε, θα επανέλθουμε. Αν θέλουμε να γίνουμε σοβαρή χώρα χρειάζεται ευαισθησία στις λεπτομέρειες. Κερδίσαμε την ανεξαρτησία μας για να συζητούμε άμεσα, αξιοπρεπώς και με ειλικρίνεια με την Ουάσινγκτον και άλλες πρωτεύουσες μεγάλων δυνάμεων.

Δεν χρειαζόμαστε «δούρειους ίππους» να μας υποβάλλουν τις θέσεις τους και στη συνέχεια αποδυναμωμένοι να γινόμαστε παρακολουθήματα των συμφερόντων άλλων κρατών.