Γιώργος: Δεν με νοιάζει πότε θα κυβερνήσω, αλλά το κόμμα θα… το καθαρίσω!

Ενδεικτικά των πραγματικών του προθέσεων είναι τα όσα είπε πρόσφατα σε πολιτικό στέλεχος άλλου κόμματος, με το οποίο είχε συζήτηση επί των πολιτικών εξελίξεων σε τυχαία συνάντηση:

— Εγώ θα προχωρήσω σε όσα έχω αποφασίσει. Δεν με νοιάζει πότε θα κυβερνήσω, αλλά το κόμμα θα το καθαρίσω απ’ τα ζιζάνια!

Προσέξτε δύο σημεία της τοποθέτησής του:

— Δεν με νοιάζει πότε θα κυβερνήσω, (προκειμένου να)

— Καθαρίσω το κόμμα απ’ τα ζιζάνια!

Και μόνο το γεγονός ότι χαρακτηρίζει «ζιζάνια» τα στελέχη εκείνα, τα οποία έχει προγράψει στο όνομα της ανανέωσης (του) δείχνει και λέει πολλά. Και δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι προεκτείνοντας τη σκέψη και τις προθέσεις του, στενός του συνεργάτης, όταν του επισημάναμε ότι αυτή η λογική των «ανθρωποθυσιών» οδηγεί σε κρίσεις, αδικίες και προγραφές δίχως λογική, μας απάντησε:

— Χωρίς «αίμα» δε γίνεται να προχωρήσει κανένα ανανεωτικό εγχείρημα!

Είναι σαφές, λοιπόν, πως ο Γιώργος και το επιτελείο-περιβάλλον του είναι αποφασισμένοι έναντι οιουδήποτε τιμήματος να φτάσουν ως το τέλος, εκκαθαρίζοντας όλα εκείνα τα στελέχη, τα οποία θεωρούν φθαρμένα, τελειωμένα, τροχοπέδη στην επιχείρησή τους να ελέγξουν απολύτως το κόμμα, το οποίο παραχωρήθηκε στον αρχηγό διά μιας διαδικασίας που θύμιζε διαδοχή βασιλικού οίκου…

Ήταν βέβαια διαφορετική η συμπεριφορά του Γιώργου στη συνεδρίαση του Π.Σ. την περασμένη Δευτέρα. Εκεί εμφανίστηκε (περίπου) απολογητικός, όταν στελέχη του επεσήμαναν πως με τα όσα είπε άνοιξε έναν νέο κύκλο εσωστρέφειας. Έδωσε κάποιες «διευκρινίσεις» και περίπου… εγκάλεσε τα μέλη του οργάνου, ότι βγήκαν και μίλησαν επί του θέματος χωρίς προηγουμένως να έχουν ενημερωθεί απ’ τον ίδιο ή τον Ν. Αθανασάκη!

Αν όμως λάβει κανείς υπόψη ότι τις σοβαρές αποφάσεις και επιλογές ο αρχηγός τις παίρνει με το στενό του επιτελείο και όχι στο Π.Σ., μάλλον ως προσπάθεια καλλιέργειας κλίματος εφησυχασμού και ελέγχου των αντιδράσεων κρίνεται η παρέμβασή του στο όργανο.

Οι καλοί – οι κακοί και οι… άσχημοι

Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι το επιτελείο του Γιώργου έχει στην ουσία αποφασίσει ποια στελέχη βρίσκονται εκτός των σχεδιασμών του, όπως αποκάλυψε την περασμένη Κυριακή «ΤΟ ΠΑΡΟΝ», αρκεί για να ερμηνευτούν οι πραγματικές τους προθέσεις.

Σήμερα αποκαλύπτουμε και έναν άλλο διαχωρισμό στελεχών, που έχει γίνει απ’ το περιβάλλον του αρχηγού:

— Οι «συνωμότες», στους οποίους κατατάσσονται στελέχη που κατά την εκτίμηση του «σοφού» επιτελείου κατά ομάδες συσκέπτονται και συνωμοτούν κατά του Γιώργου. Τα στελέχη αυτά κατατάσσονται σε δύο «υποομάδες»: Στους «εκσυγχρονιστές», που συσπειρώνονται πέριξ της Α. Διαμαντοπούλου και χρησιμοποιούν ως πολιτικό εργαλείο το βιβλίο Σημίτη, και σε όσους συσπειρώνονται γύρω απ’ τον Β. Βενιζέλο.

— Οι… «γραφικοί», στελέχη δηλαδή τα οποία βλέπουν το πολιτικό τους τέλος να έρχεται, αντιδρούν σπασμωδικά, δεν έχουν σημείο αναφοράς, είναι φθαρμένα και συνεπώς οι όποιες αντιδράσεις τους κάνουν μόνο καλό στον Γιώργο! Έχει έτσι οριοθετηθεί ο κύκλος των «εχθρών» του Γιώργου, που θα απομονωθούν και θα αποστρατευτούν με μεθοδικές κινήσεις και τη στρατηγική του «σαλαμιού»…

Σε κενό πολιτικής…

Το πρόβλημα βέβαια που αντιμετωπίζουν ο αρχηγός και το επιτελείο του είναι ότι εμφανίζουν την περιλάλητη ανανέωση σε… κενό πολιτικής. Την οριοθετούν αποκλειστικά σε επίπεδο προσώπων. Σε καμιά περίπτωση δεν μας αποκαλύπτουν τι σημαίνει αυτή η ανανέωση στις πολιτικές για την παιδεία, την υγεία, τα εθνικά θέματα, την κοινωνική ασφάλιση, τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, τους άλλους τομείς πολιτικής.

Έτσι η ανανέωση μοιάζει με στοίχημα χαμένο, πολύ περισσότερο που τα πρόσωπα που έως σήμερα την έχουν σηματοδοτήσει είναι «φτωχά» πολιτικά. Ας μην αναφερθούμε σε πράγματι γραφικά ονόματα…

Ή μήπως είναι σκόπιμη η απουσία της πολιτικής, ακριβώς για να κρυφτεί η δυναμική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ σε ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα της νέας τάξης με καθεστωτικά χαρακτηριστικά;

Αν στους είκοσι μήνες που είναι αρχηγός ο Γ. Παπανδρέου δούμε τις επιλογές του στα εθνικά θέματα (στήριξη του διχοτομικού Σχεδίου Ανάν), στην οικονομία (άκριτη στήριξη της αγοράς με σαφέστατα νεοφιλελεύθερα ιδεολογικά χαρακτηριστικά), στο μείζον θέμα της διαπλοκής (αμέριστη στήριξη των νταβατζήδων στο ζήτημα του «βασικού μετόχου» και όχι μόνο…), καταλήγουμε στη μελαγχολική διαπίστωση της επικύρωσης και συμπλήρωσης της μετάλλαξης που είχε ξεκινήσει επί εποχής Σημίτη. Αυτό λοιπόν είναι σήμερα το σοβαρό πολιτικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και όχι οι ρητορείες περί ανανέωσης που περιορίζονται σε παζλ προσώπων, ώστε ο αρχηγός να ελέγξει πλήρως το κόμμα…

Προετοιμασία για… έλεγχο νέας ήττας;

Υπάρχουν όμως και άλλες, δεύτερες, «πονηρές» σκέψεις σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα μ’ αυτές, ουσιαστικός στόχος του Γιώργου είναι να αποκτήσει τον απόλυτο κομματικό έλεγχο, ώστε να μην αμφισβητηθεί σε περίπτωση νέας εκλογικής ήττας.

Είναι ένα σενάριο, πράγματι, που αποτελεί τον μόνιμο πονοκέφαλο του Γ. Παπανδρέου. Γνωρίζει πως αν υποστεί τρίτη ήττα, τότε πολύ δύσκολα θα αποφύγει την οξύτατη αμφισβήτηση, που δεν αποκλείεται να φτάσει ως το αίτημα της αλλαγής του. Και φοβάται πολύ το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, τις οποίες θεωρεί χαμένες. Γι’ αυτό και κατά διαστήματα διακινείται το σχετικό σενάριο από κύκλους της Χαρ. Τρικούπη, με αποκλειστικό στόχο να «καεί». Θέλει επομένως σε κάθε περίπτωση να ελέγχει πλήρως το κόμμα, ώστε να ελέγξει και μετεκλογικούς κλυδωνισμούς σε περίπτωση νέας ήττας.