Ωραία, τέλος το «παλιό» ΠΑΣΟΚ, αλλά το «νέο» ποιο είναι;

Σίγουρα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν και άξιοι βουλευτές, όπως και ελάχιστοι που συμβολίζουν πραγματικά τις ιδρυτικές αρχές του. Η πλειονότητα όμως αποτελεί την «εκσυγχρονιστική σαβούρα», από την οποία έχει κάθε λόγο να θέλει να απαλλαγεί ο Γ. Παπανδρέου -και σίγουρα θα το κάνει, όσο και αν φωνάζουν οι θιγόμενοι «πολιτικοί μελλοθάνατοι» του Σημίτη.

Θα είναι, άλλωστε, πολιτικά αφελής ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αν δεν προχωρήσει σε εκκαθάριση του «εκσυγχρονιστικού» μπλοκ, το οποίο έδειξε τα αντιπολιτευτικά δόντια του με αφορμή το βιβλίο του Σημίτη.

Αντιπαθή πρόσωπα

Ακόμη περισσότερο δίκιο έχει φυσικά ο Γ. Παπανδρέου, όταν δηλώνει ότι δεν προτίθεται να ξαναχρησιμοποιήσει τους ίδιους υπουργούς. Ψέματα είναι ότι τους έχει σιχαθεί ο κόσμος και δεν θέλει να βλέπει στα μάτια του τους περισσότερους από αυτούς; Εξαιτίας αυτών των αντιπαθών προσώπων, της πολιτικής και των έργων τους δεν είναι που «μαύρισαν» οι ψηφοφόροι το ΠΑΣΟΚ πέρυσι;

Σοβαρά, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι το ΠΑΣΟΚ θα ξανακερδίσει τις εκλογές προβάλλοντας άτομα σαν τον Γιάννο Παπαντωνίου, τον Νίκο Χριστοδουλάκη, τον Χρήστο Πρωτόπαππα, τον Άκη Τσοχατζόπουλο, τον Χρίστο Βερελή, τον Δημήτρη Ρέππα, τον Βαγγέλη Βενιζέλο, τον Θόδωρο Πάγκαλο και τους ομοίους τους; Ξαναπαίρνει κανείς εκλογές με ανθρώπους σαν τον Πάχτα ή τον Χρυσοχοΐδη, τη Βάσω ή τη Διαμαντοπούλου;

Μην τρελαθούμε κιόλας! Δικαίως θα τους «φάει» όλους αυτούς ο Γιωργάκης και πολύ καλά θα κάνει. Άλλωστε, έχει ήδη αρχίσει να το υλοποιεί και κανείς τους δεν τολμάει να του φέρει σοβαρά εμπόδια ή να υψώσει το πολιτικό του ανάστημα και να απαιτήσει άλλον αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ.

Διασκεδαστικές αντιδράσεις

Παρ’ όλα αυτά είναι άκρως διασκεδαστικές οι αντιδράσεις διαφόρων «πρωτοκλασάτων» στελεχών, οι οποίες αντανακλούσαν είτε την αυτοπεποίθησή τους (στις περιπτώσεις που έχουν ισχυρή εκλογική απήχηση) είτε τη δυσφορία τους (στις περιπτώσεις που αισθάνθηκαν ότι βρίσκονται πρώτοι στη λίστα των καρατομήσεων).

«Μολών λαβέ» είπαν στον Γ. Παπανδρέου π.χ. ο Θ. Πάγκαλος και η Β. Παπανδρέου. «Τους πολιτικούς, μας αποστρατεύει ο λαός», είπε ο πρώτος, ο οποίος βγαίνει πάντα βουλευτής «με τα τσαρούχια». «Στην πολιτική, αποστρατεία γίνεται μέσω της εκλογικής διαδικασίας», δήλωσε η δεύτερη, η οποία πρέπει να αποδείξει ότι έχει ισχυρή εκλογική επιρροή χωρίς να κατέχει και υπουργική θέση που κινητοποιούσε υπέρ της στην αχανή Αθήνα και ένα τεράστιο δίκτυο εργολάβων, υπεργολάβων και άλλων κατασκευαστών.

Αντίθετα, έξω φρενών ήταν ο Γιάννος και ο Άκης, που δικαίως θεωρούν ότι αποτελούν τους πρώτους στόχους του Γιώργου. «Οι δημοσκοπήσεις δεν μπορούν να είναι οδηγός για το τι γίνεται, διότι με την ίδια λογική ο Γιώργος Παπανδρέου υστερεί από τον Καραμανλή κατά περίπου 15 μονάδες ως κατάλληλος πρωθυπουργός, έτσι δεν είναι;» δήλωσε δηκτικά ο Γιάννος Παπαντωνίου.

Πιο πολιτικός και ιδεολογικά επιθετικότερος ο Άκης Τσοχατζόπουλος, κατάγγειλε τους κίνδυνους «εγκατάστασης μιας νέας πολιτικής ελίτ που μπορεί με επιλογές κορυφής να υποκαταστήσει τη δημοκρατία στο ΠΑΣΟΚ».

Το διασκεδαστικό όμως είναι ότι τόσο ο Άκης όσο και ο Γιάννος, όταν ανακοινώθηκε το ευρωψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ από τον Γιωργάκη και γελούσε μαζί του όλη η Ελλάδα, αυτοί… επαινούσαν τη «σοφία» του αρχηγού, μια και το θέμα τότε δεν τους αφορούσε! «Το ψηφοδέλτιο φέρνει κάτι καινούργιο και διαφορετικό, μια φρεσκάδα», πανηγύριζε ο Άκης, σε πλήρη συνεταιρισμό με τον Γιάννο, που επίσης πανηγύριζε επειδή «πρόκειται για ένα ψηφοδέλτιο ανανέωσης και κατάργησης της επετηρίδας»!

Βάσει ποιας λογικής όμως ο ενθουσιασμός για την «ανανέωση» και την «κατάργηση της επετηρίδας» στο ευρωψηφοδέλτιο μετατράπηκε σε οργή όταν ο Γ. Παπανδρέου είπε ότι οι ίδιες αρχές θα εφαρμοστούν στην επιλογή και των βουλευτών και των υπουργών;

Αντικατάσταση με ποιους;

Το ζητούμενο όμως στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς μια οποιαδήποτε αντικατάσταση φθαρμένων, διεφθαρμένων ή παρωχημένων προσώπων, έτσι γενικά και αόριστα.

Το ζητούμενο είναι πρωτίστως η ανανέωση της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, με την απόρριψη του «εκσυγχρονιστικού» δεξιού νεοφιλελευθερισμού των κυβερνήσεων Σημίτη, ο καθορισμός νέας ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας του κόμματος και στη συνέχεια η επιλογή εκείνων των προσώπων τα οποία θα είναι σε θέση να υπηρετήσουν με τον καλύτερο τρόπο τη νέα γραμμή. Όσο περισσότερα νέα και άφθαρτα πρόσωπα βρεθούν που να έχουν την ικανότητα να υπηρετήσουν αυτήν τη γραμμή, τόσο καλύτερα.

Όταν όμως η ανάλυση γίνει κάτω από αυτό το πρίσμα και όχι με αερολογίες περί ανανέωσης, αρχίζουν τα σοβαρά προβλήματα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ήδη δώσει «δήγματα γραφής» στους τομείς αυτούς. Δείγματα που δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά τόσο σε ό,τι αφορά τις θέσεις όσο και σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους.

Όχι, καθόλου δεν είναι προς το συμφέρον του ελληνικού λαού να φύγει π.χ. ο Βενιζέλος και να αντικατασταθεί από τον Άλεξ Ρόντος, ο οποίος ανέπτυσσε υπονομευτική δράση στην Γιουγκοσλαβία εναντίον του Μιλόσεβιτς, όταν ο Μπους και η CIA είχαν βάλει στόχο την ανατροπή του. Όχι, καθόλου ενθουσιασμό δεν σκορπίζει η ιδέα απομάκρυνσης του Γιάννου και του Χριστοδουλάκη, για να αντικατασταθούν από τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο που κουβάλησε στο ΠΑΣΟΚ και τοποθέτησε ως βουλευτές ο Γιωργάκης, αντικαθιστώντας τους εκσυγχρονιστές νεοφιλελεύθερους με τους… «ταλιμπάν» του πιο δογματικού και ξεπερασμένου νεοφιλελευθερισμού της Θάτσερ και του Ρίγκαν. Όχι, δεν αποτελεί ανανέωση του ΠΑΣΟΚ το να φέρεις τα «πολιτικά απόβλητα» της Αριστεράς τύπου Ανδρουλάκη και Δαμανάκη. Αλλά και πέρα από αυτές τις απαράδεκτες πολιτικές κινήσεις, τι νόημα είχε αυτό το… «σούργελο», το «ευρωψηφοδέλτιο της πλάκας» του ΠΑΣΟΚ, το οποίο συνετέλεσε σοβαρά στον εκλογικό καταποντισμό του στις ευρωεκλογές; Τι είδους «ανανέωση» ήταν αυτή με απολύτως ασήμαντους ανθρώπους που δεν παρουσίασαν κανενός είδους δράση μέχρι τώρα;

Πρόσχημα η ανανέωση

Όλα αυτά και πολλά άλλα -π.χ. η στάση του Γ. Παπανδρέου υπέρ του Σχεδίου Ανάν, η διαρκής ευθυγράμμισή του με την πολιτική των Αμερικανών, η θέση του υπέρ του Ευρωσυντάγματος, υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ κ.λπ.- κάνουν πολύ φυσιολογικά εξαιρετικά καχύποπτο τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον ελληνικό λαό ως προς το ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι που επιδιώκει ο Γ. Παπανδρέου με τις διακηρύξεις περί ανανέωσης.

Σίγουρα οι «εκσυγχρονιστές» του κ. Σημίτη, «λαμόγια» σε πολύ μεγάλο μέρους τους, είναι αντιπαθέστατοι όχι μόνο στην τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά και σε μεγάλο μέρος της βάσης του ΠΑΣΟΚ. Αν όμως η εξαφάνισή τους από την πολιτική σκηνή μεθοδεύεται από τον Γ. Παπανδρέου μόνο και μόνο για να τους εκδικηθεί ή να ενισχύσει την εσωκομματική του εξουσία, ανοίγοντας τον δρόμο για μια πιο δεξιά γραμμή και για επιβολή στην πολιτική σκηνή ατόμων σαν τον Άλεξ Ρόντος, τον Ανδρουλάκη και τον Μάνο, τότε ακόμη και η… «αναπαλαίωση» με τα σημιτικά λαμόγια ίσως κριθεί προτιμότερη από αυτήν την αποκρουστική «ανανέωσης»! Δεν πάσχει το ΠΑΣΟΚ από φανατικότερους υποστηρικτές της γραμμής του Μπους, φανατικότερους και από εκείνους που… παρασημοφόρησε το FBI! Έχει αμερικανόβουλους εν αφθονία στις γραμμές του τώρα πια, σε όλα τα κλιμάκια. Ούτε ανησυχούν οι ΠΑΣΟΚτζήδες και ο ελληνικός λαός μήπως… νοθεύσει τον νεοφιλελευθερισμό ο Χριστοδουλάκης ή ο Γιάννος, οπότε να απαιτούν να γίνουν οπωσδήποτε υπουργοί Οικονομικών υπουργείων ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος, ώστε να εφαρμοστεί… γνήσια νεοφιλελεύθερη γραμμή, χωρίς σοσιαλ-προσμίξεις!

Αρχηγικό μοντέλο

Με όλα αυτά γενικεύεται ο φόβος ότι η ανανέωση δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα πρόσχημα εσωκομματικών καρατομήσεων και αποστρατεύσεων, με κύριο στόχο να επιβληθεί, χωρίς αμφισβητήσεις, ένα αρχηγικό μοντέλο διοίκησης του ΠΑΣΟΚ, σαφώς αντιδημοκρατικό και καθόλου φιλολαϊκότερο ως προς την ασκούμενη πολιτική.

Καθώς όλη Ελλάδα έχει πλέον πειστεί για τις μετριότατες, αν όχι ανύπαρκτες ηγετικές ικανότητες του Γ. Παπανδρέου και η αμφισβήτησή του προσλαμβάνει πλέον γενικευμένες διαστάσεις, όλα δείχνουν ότι ο ίδιος προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση με μαζικές εκκαθαρίσεις στελεχών και με την εφαρμογή ενός κομματικού μοντέλου ανύπαρκτης δομής, ώστε να είναι αδύνατη η ανάδειξη στελεχών με κομματική επιρροή για να μην κινδυνεύει στο μέλλον η θέση του. Έτσι όμως ο Γ. Παπανδρέου οδηγεί το ΠΑΣΟΚ πίσω, πολύ πίσω.