Η κατά Σημίτη «Σοφοκλέους τραγωδία»
Απλώς θα θέλαμε να σταθούμε και να σχολιάσουμε όσα αναφέρει στο βιβλίο του γι’ αυτά που συνέβησαν στο χρηματιστήριο το 1999 μέχρι και τις εκλογές του 2000. Το «έγκλημα του χρηματιστηρίου» είναι ένα από τα πλέον ειδεχθή οικονομικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν τα τελευταία χρόνια. Και από την άποψη αυτή όσα γράφει για το θέμα αυτό ο κ. Σημίτης αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, χωρίς όμως και να αποτελούν αντικειμενική παρουσίαση όσων συνέβησαν τον καιρό εκείνο. Το γεγονός ότι ο κ. Σημίτης παρουσιάζει το έργο του μόνο ενάμιση χρόνο μετά την αναγκαστική αποχώρησή του από την πρωθυπουργία σημαίνει ότι αισθανόταν επιτακτική την ανάγκη να δικαιολογήσει ορισμένες επιλογές και ενέργειες δικές του ή των στενών συνεργατών του στην κυβέρνηση. Είναι νωρίς ακόμη για να μπορέσει να αποστασιοποιηθεί από τα γεγονότα και να μας τα παρουσιάσει με κάποια δόση αντικειμενικότητας. Ενήργησε υπό την πίεση της ανάγκης να εξωραΐσει το έργο του και να μετριάσει τις εντυπώσεις για τα «κακώς γενόμενα» κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του. Υπό την έννοια αυτή το βιβλίο του δεν μπορεί να διεκδικήσει δάφνες ιστορικού ντοκουμέντου, αλλά μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί εξωραϊστικό και απολογητικό.
Τι μας λέει ο κ. Σημίτης για το «έγκλημα του χρηματιστηρίου»; Κατ’ αρχάς προσπερνάει με αδιαφορία τους παράγοντες που προκάλεσαν την ξέφρενη και παντελώς αδικαιολόγητη άνοδο των τιμών των μετοχών των εισηγμένων εταιρειών. Δεν μας λέει με ποιον τρόπο μετοχές εταιρειών χωρίς εμπορική δραστηριότητα κατάφεραν να αυξήσουν την τιμή τους κατά 2.000% (παράδειγμα οι μετοχές της εισηγμένης εταιρείας Ο. Δάριγκ). Δεν μας λέει τίποτε για τα εκατομμύρια των μετοχών που τύπωνε η κάθε εισηγμένη εταιρεία με τη μέθοδο της… αύξησης του μετοχικού της κεφαλαίου και τις πρόσφερε στους ανυποψίαστους αποταμιευτές. Δεν αναφέρει στο βιβλίο του τους ψιθύρους των κομματικών στελεχών ότι ο γενικός δείκτης θα φτάσει στις 10.000 μονάδες! Ξέχασε να μας πει για τις γνωστές δηλώσεις τού τότε υπουργού Οικονομίας και άλλων μελών της κυβέρνησής του για το λαμπρό μέλλον του Χρηματιστηρίου της Αθήνας που είναι αποτέλεσμα των λαμπρών επιδόσεων της ελληνικής οικονομίας! Και οι αφελείς και χωρίς εμπειρία «επενδυτές» έπεσαν στην παγίδα και ξεγυμνώθηκαν. Για τις μεθοδεύσεις της «αγίας ΔΕΚΑ» κατά την προεκλογική περίοδο του Μαρτίου-Απριλίου 2000 ξέχασε να μας πει. Πώς κερδίσατε τις εκλογές του 2000, κ. Σημίτη, και ποιος ήταν ο ρόλος της ΔΕΚΑ; Πόσο ζημιώθηκαν το κράτος και οι παγιδευμένοι μικροαποταμιευτές από τα προεκλογικά-χρηματιστηριακά τεχνάσματα της κρατικής αυτής εταιρείας; Για όλα αυτά ο τέως πρωθυπουργός βρήκε τον φταίχτη, όπως το συνηθίζει. Φταίνε οι επενδυτές που το 1999 στράφηκαν για πρώτη φορά στο χρηματιστήριο και δεν είχαν εμπειρία ούτε πώς λειτουργεί η αγορά ούτε πώς διαμορφώνονται οι τιμές. Αυτά ισχυρίζεται στο βιβλίο του. Και αν έτσι έχουν τα πράγματα, ο ίδιος ως υπεύθυνος πρωθυπουργός της χώρας, που έχει εμπειρία και ξέρει πώς λειτουργεί η αγορά, γιατί δεν επενέβη για να προστατεύσει, όπως ήταν υποχρεωμένος, το κομπόδεμα των φτωχών αποταμιευτών; Καθήκον κάθε πρωθυπουργού είναι να προστατεύει τους άπειρους και ανυποψίαστους πολίτες από τις αρπακτικές διαθέσεις των «απατεώνων με κολάρο». Και για το ξεφούσκωμα των τιμών των μετοχών φταίνε, κατά τον κ. Σημίτη, η διεθνής κρίση και οι παράγοντες (συνθήκες δηλαδή) που αυτή δημιούργησε! Και δεν φταίνε καθόλου, κ. Σημίτη, αυτοί που φούσκωσαν με αέρα το μπαλόνι του χρηματιστηρίου; Ο κ. Σημίτης ή δεν κατάλαβε ποιοι δημιούργησαν τη «φούσκα» της Σοφοκλέους (το πιθανότερο) ή ανέχθηκε την εξαπάτηση των «επενδυτών». Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, είναι εντελώς αδικαιολόγητος. Περιμέναμε από τον τέως πρωθυπουργό στην εξιστόρηση του δράματος της Σοφοκλέους να απαντήσει έστω και εμμέσως στα ερωτήματα:
α) Γιατί δεν απέπεμψε από την κυβέρνησή του τους υπουργούς εκείνους που ισχυρίζονταν ότι η άνοδος των τιμών των μετοχών ήταν αποτέλεσμα της λαμπρής πορείας της ελληνικής οικονομίας και δημιουργούσαν στους άπειρους μικροεπενδυτές ψευδείς εντυπώσεις για την πορεία του ΧΑ; Αυτοί, ενδεχομένως άθελά τους, έγιναν συνεργοί στην καταλήστευση μιας μεγάλης μερίδας ελλήνων πολιτών. Ποτέ ο κ. Σημίτης δεν αντελήφθη το παιχνίδι που παίχτηκε στο χρηματιστήριο; Και αν το αντελήφθη, πώς αντέδρασε ως πρωθυπουργός για το έγκλημα αυτό;
β) Γιατί δεν παρέπεμψε στη Δικαιοσύνη τις εποπτικές αρχές του χρηματιστηρίου και όλους όσοι συνήργησαν στη δημιουργία της χρηματιστηριακής «φούσκας»;
γ) Γιατί ανέχθηκε να κλείσει στη Βουλή η παραπέρα έρευνα για τη συμπεριφορά της κρατικής ΔΕΚΑ ΑΕ και έτσι δεν δόθηκε συνέχεια στη διερεύνηση των στοιχείων που είχε συγκεντρώσει η εισαγγελική αρχή, η οποία ασχολήθηκε με τις μηνυτήριες αναφορές τού τέως προέδρου της ΝΔ Μιλτιάδη Έβερτ; Από αυτά τα στοιχεία προέκυπταν υπόνοιες ότι κάποια μέλη τής τότε κυβέρνησης είχαν τελέσει ποινικά αδικήματα στην υπόθεση της ΔΕΚΑ και των δραστηριοτήτων της κατά την προεκλογική περίοδο του 2000 (Μάρτιος-Απρίλιος 2000).
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι οι προεκλογικές αμαρτίες της ΔΕΚΑ μάς είχαν απασχολήσει από τη στήλη μας αυτή. Και μας απασχόλησε, επίσης, και η ιστορία του κλεισίματος της υπόθεσης από τη Βουλή με την ψήφο τής τότε κυβερνητικής πλειοψηφίας. Υπενθυμίζουμε στους φίλους αναγνώστες ότι μετά από μηνυτήριες αναφορές του κ. Έβερτ ο αρμόδιος Εισαγγελέας, που ανέλαβε την προκαταρκτική εξέταση, απέστειλε προς τον πρόεδρο της Βουλής τη δικογραφία που είχε σχηματιστεί με το υπ’ αριθμόν ΑΠ 53877/27-8-2001 έγγραφό του. Η δικογραφία παρελήφθη αυθημερόν από την ειδική γραμματεία του προέδρου της Βουλής, πρωτοκολλήθηκε και έλαβε αριθμό πρωτοκόλλου 2728/27-8-2001. Στο παραπάνω έγγραφό του ο Εισαγγελέας ρητά αναφέρει ότι από τη δικογραφία «προκύπτουν στοιχεία που σχετίζονται με μέλος της κυβέρνησης και υφυπουργούς για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους». Κατά την εισαγγελική κρίση τα ποινικά αδικήματα, στα οποία ενδεχομένως είχαν υποπέσει τα παραπάνω μέλη της κυβέρνησης, ήταν παράβαση καθήκοντος και απιστία εις βάρος του Δημοσίου. Και ζητούσε να αποφασίσει η Βουλή για την άσκηση των αρμοδιοτήτων της κατά το Σύνταγμα και τον νόμο, δηλαδή την περαιτέρω διερεύνηση της ευθύνης των μελών της κυβέρνησης. Η Βουλή έκλεισε το θέμα αυτό με τη συνδρομή τής τότε κυβερνητικής ΠΑΣΟΚικής πλειοψηφίας. Και έτσι δεν διερευνήθηκαν ποτέ οι ευθύνες του υπουργού και των υφυπουργών. Γλίτωσαν αυτοί και δικάζονται τώρα τα μέλη του ΔΣ της ΔΕΚΑ ΑΕ και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Γιατί ο κ. Σημίτης ανέχθηκε τον ενταφιασμό της υπόθεσης αυτής για τα πολιτικά πρόσωπα μέλη της κυβέρνησής του; Η ΔΕΚΑ κατά την προεκλογική περίοδο έπαιξε βρώμικο χρηματιστηριακό παιχνίδι και βοήθησε αποτελεσματικά στη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές και στην επανεκλογή του κ. Σημίτη στην εξουσία. Έτσι με το «κοινοβουλευτικό θάψιμο» της υπόθεσης αυτής ο κ. Σημίτης μάς δημιούργησε την εντύπωση ότι ασπάζεται την άποψη πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Τα μέλη της κυβέρνησής του αμάρτησαν για το ΠΑΣΟΚ και τον Σημίτη. Άρα οι αμαρτίες τους πρέπει να συγχωρηθούν! Αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα από τις πράξεις και παραλείψεις του κ. Σημίτη στην πολύ σκοτεινή υπόθεση της χρηματιστηριακής ληστείας. Όλα τα προσπέρασε σαν να συνέβησαν σε άλλη χώρα! Και έρχεται τώρα με το βιβλίο του και προσπαθεί να παραθέσει «άλλοθι» και να επιρρίψει ευθύνες σε άσχετα γεγονότα για να δικαιολογήσει την αδιαφορία του για τη «Σοφοκλέους τραγωδία».
Και μια τελευταία παρατήρηση σε όσα γράφει στο βιβλίο του για το έγκλημα του χρηματιστηρίου ο κ. Σημίτης. Μας λέει ότι «η πολιτική κατασυκοφάντηση της κυβέρνησης και των εποπτικών αρχών ήταν εντονότατη. Η θεωρία για το ”έγκλημα” στο χρηματιστήριο αποσιώπησε τελείως την ύπαρξη διεθνούς κρίσης». Ποιοι συκοφάντησαν την κυβέρνησή σας, κ. Σημίτη; Τα δικά σας ΜΜΕ; Όλοι σχεδόν οι μεγάλοι εκδότες που εξουσιάζουν τα ΜΜΕ είχαν και έχουν ακόμη εκδοτικές ή άλλες εταιρείες εισηγμένες στο ΧΑ και συμμετείχαν στο «χρηματιστηριακό πάρτι». Η εισαγγελική αρχή που σαφώς επιρρίπτει ευθύνες (με βάση τα στοιχεία που συγκέντρωσε) σε μέλη της κυβέρνησής σας; Και γιατί δεν υποβάλλατε μηνύσεις εναντίον των συκοφαντών σας; Από ευθυνοφοβία ρίχνετε λάσπη για να σκεπάσετε τις ευθύνες τής τότε κυβέρνησης και τις προσωπικές σας πολιτικές ευθύνες. Το έγκλημα του χρηματιστηρίου είναι υπαρκτό και όχι θεωρία, όπως το αποκαλείτε και θα είχε ξεσκεπαστεί, εάν η κυβέρνησή σας και το ΠΑΣΟΚ είχαν την ευαισθησία να αφήσουν τη Βουλή να προχωρήσει στην πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης αυτής. Και επικαλείται ο τέως πρωθυπουργός τη «διεθνή κρίση» ως άλλοθι. Ας μας πει σε ποιο άλλο χρηματιστήριο υπήρξε τέτοιας έκτασης κατρακύλισμα των τιμών των εισηγμένων μετοχών. Όλα τα χρηματιστήρια παρουσίασαν κάποιες ανεπαίσθητες απώλειες, κανένα όμως δεν έπαθε την πανωλεθρία του ΧΑ. Η «φούσκα» της Σοφοκλέους είχε πολύ αέρα και έσκασε με πάταγο!