Προκλητική ανικανότητα είσπραξης εσόδων
Δηλαδή, επιδιώκεται προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα, που κατέλιπαν οι προηγούμενες δημοσιονομικές πολιτικές. Για να επιτευχθεί όμως αυτός ο στόχος με ήπια προσαρμογή επιβάλλεται η προώθηση μέτρων και πολιτικών που θα ενισχύσουν το σκέλος των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού και θα αποδυναμώσουν, στη φάση αυτή, σημαντικά τον ρυθμό αύξησης των δημόσιων, μη παραγωγικών, δαπανών. Επίσης, μία ήπια δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να συνοδεύεται από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλες τις αγορές, στη Δημόσια Διοίκηση, την υγεία και την εκπαίδευση, οι οποίες, με τη σειρά τους, θα συμβάλουν στην αύξηση της απασχόλησης, στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και, γενικά, στην πραγματική σύγκλιση με την Ευρώπη.
Οι πολιτικές που εφαρμόζονταν τόσο στο σκέλος των εσόδων όσο και στο σκέλος των δαπανών ήταν ολέθριες. Από τη μια μεριά επιδιωκόταν η αύξηση των δημόσιων εσόδων με συνεχή επιβολή νέων και αύξηση υπαρχόντων φόρων, που έπλητταν την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη και το πραγματικό οικογενειακό εισόδημα, και από την άλλη σημειωνόταν δραματική σπατάλη των εθνικών πόρων με τη διοχέτευσή τους σε μη παραγωγικούς τομείς ή για καταναλωτικές και, γενικά, αλλότριες σκοπιμότητες. Το οξύμωρο σχήμα των πολιτικών αυτών μπορεί να συμπυκνωθεί στην καταθλιπτική διαπίστωση ότι το υπουργείο Οικονομικών, στην προσπάθειά του να ενισχύσει τον κρατικό προϋπολογισμό με πρόσκαιρα ή ευκαιριακά έσοδα, «κυνηγούσε» σχεδόν μόνο τους συνεπείς, με την επιβολή νέων φόρων και την αύξηση των παλαιών, και άφηνε σχεδόν στο απυρόβλητο τους ασυνεπείς, τους φοροφυγάδες και τους φοροκλέφτες. Έτσι, η γνωστή τακτική της «περαίωσης» εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων είχε και έχει εξελιχθεί σε μείζον δημοσιονομικό άγος, αφού από τη μια μεριά «ανταμείβονται» οι ασυνεπείς και από την άλλη μεριά προκαλούνται και οι συνεπείς, οι οποίοι αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που έσπευσαν να εκπληρώσουν έγκαιρα τις φορολογικές τους υποθέσεις! Πέρα από αυτό, η «περαίωση» των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων καταδεικνύει την ουρανομήκη ανικανότητα του κράτους στη διαχείριση και είσπραξη δημόσιων εσόδων, η οποία επιβεβαιώνεται από τα ποσά ανείσπρακτων φόρων παρελθουσών χρήσεων, αλλά και από τις συνεχείς επισημάνσεις της Τράπεζας της Ελλάδος για τις συνέπειες της τακτικής αυτής στη διεύρυνση της φοροδιαφυγής, προς χάρη της εξασφαλίσεως πρόσκαιρης «ανακούφισης» στο σκέλος των εσόδων.
Υπάρχουν, λοιπόν, έσοδα που είναι ανείσπρακτα. Και μόνο αν εισπραττόταν ένα μέρος από αυτά δεν θα χρειαζόταν ούτε «τιτλοποίηση» ούτε επιβολή νέων φόρων, ούτε καν ήπια προσαρμογή. Αν, για παράδειγμα, το υπουργείο Οικονομικών καλούσε έναν, συνταξιούχο σήμερα, παλαιό διευθυντή Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας (ΔΟΥ) θα άκουε τις ακόλουθες προτάσεις:
Πρώτον, να αποσταλούν ειδοποιήσεις από τις ΔΟΥ σε όλους τους φορολογουμένους που οφείλουν ληξιπρόθεσμα χρέη στο Δημόσιο, με την ένδειξη μάλιστα «Επείγον» και σε προθεσμίες που αναμένεται εισροή πόρων στον οικογενειακό προϋπολογισμό (δώρο Χριστουγέννων, δώρο Πάσχα, κ.λπ.). Οι θερινοί μήνες είναι μειωμένης εισπρακτικής κίνησης.
Δεύτερον, να επαναφερθεί η έκπτωση κατά 10% στην εφάπαξ καταβολή του φόρου εισοδήματος. Η έκπτωση αυτή, όταν εφαρμοζόταν, είχε θαυμαστά αποτελέσματα στην αύξηση των εσόδων. Εκτιμάται ότι τουλάχιστον το 50% των οφειλετών εξοφλούσε το χρέος τους εφάπαξ και το κράτος είχε αμέσως μια σημαντική εισπρακτική ανακούφιση, δεδομένου ότι καταβαλλόταν αμέσως και η πρώτη δόση των υπολοίπων.
Τρίτον, οι αλλαγές στο προσωπικό των ΔΟΥ, που αποτελεί την πρώτη γραμμή «μάχης», πρέπει να γίνονται με προσοχή και με κριτήρια που αφορούν την ικανότητα, την εμπειρία, τη γενναιότητα. Το προσωπικό αυτό αποτελεί τον καθρέφτη του Δημοσίου.
Τέταρτον, οι προϊστάμενοι των εφοριών να μην κάθονται «κολλημένοι» στην καρέκλα τους, αλλά δύο και περισσότερες φορές την ημέρα να γυρίζουν σε όλα τα γραφεία και κυρίως τις ώρες αιχμής.
Πέμπτον, ο υπουργός ή ο αρμόδιος υφυπουργός να επισκέπτεται κάθε μήνα δύο τρεις ΔΟΥ για να ρωτάει και να συζητάει με τους υπαλλήλους, και όχι μόνο με τον διευθυντή.
Με λίγα λόγια, χρειάζεται στις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών και στις υπηρεσίες των ΔΟΥ να κυριαρχεί το πρακτικό μυαλό, η ανθρωπιά και, φυσικά, η απαρέγκλιτη τήρηση των νόμων.