Η εξέγερσι γάλλων μεταναστών υπονομεύει το ευρώ

Διέλαθε της προσοχής των ότι η υποχώρησι της ισοτιμίας του ευρώ συνέπεσε με την πολεμική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης περί ανόδου του επιτοκίου «λίαν συντόμως» και ότι το ευρώ έπεσε και έναντι του Ιαπωνικού γιεν που έχει κουπόνι 1,5% στο δεκαετές ομόλογο. Έτερον συνεπώς είναι το αίτιον της υποχωρήσεως του ευρωπαϊκού κοινού νομίσματος. Μάλλον η κάμψις απετέλεσε σημείον αποδοκιμασίας των διεθνών επενδυτών πρός την «ηνωμένη» Ευρώπη που αδυνατεί να διαχειρισθή όχι μόνον την οικονομία της αλλά και την «πολυπολιτισμική» κοινωνία της. Οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» περιορίσθησαν να διαπιστώσουν ότι «η παρισινή βία υπονομεύει το ευρώ».

Την ίδια στιγμή που το ευρώ αποδοκιμάζεται υπό της αγοράς, οι τιμές των αμερικανικών ομολόγων υποχωρούν -άρα δεν είναι η προτίμησι των δύο επιτοκιακών μονάδων που βαραίνει. Ο γάλλος Πρόεδρος Ζακ Σιράκ κάνει έκκλησι να τερματισθούν οι ταραχές στις γαλλικές πόλεις, οι οποίες ταραχές περιέργως αλλ’ όχι ανεξηγήτως επεκτείνονται στο Βέλγιον και την Γερμανία. Αμφότερες είναι ιδρυτικές χώρες της Ευρωζώνης. Ούτε η απαγόρευσι της κυκλοφορίας στο Παρίσι και στις άλλες γαλλικές κατώρθωσε να συνεπιφέρει χαλάρωσι της εντάσεως. Προφανώς κάτι «σάπιο υπάρχει στο βασίλειον του ευρώ».

Όταν μία χώρα δοκιμάζεται από κοινωνική αναστάτωσι, πρώτον υποχωρεί το νόμισμά της, υποστηρίζει ένας παλαιός κανόνας.

Το νομισματικό δόγμα του ευρώ χαρακτηρίζεται από αδιαφορία προς τα κοινωνικώς δρώμενα. Περιορίζει τις κοινωνικές δαπάνες, επιβάλλει φραγμόν στα δημόσια ελλείμματα, ακόμη κι’ όταν η οικονομία ευρίσκεται εις ύφεσιν, αποκλείει εξ ορισμού την εθνικήν υποτίμησι διά την μείωσι του δημοσίου χρέους και αυξάνει την ανεργία, όταν η ανταγωνιστικότης υποχωρεί λόγω των κατεστημένων συμφερόντων (π.χ. η αξίωσι της ΓΣΕΕ δι’ αυξήσεις μοσθών 9,5% το 2006 στην Ελλάδα και η απαράδεκτος απεργία των ιθαγενών Ταλιμπάν-αεροελεγκτών).

Αποτέλεσμα του ευρώ: Η περιθωροποίησι των χαμηλής παραγωγικότητος μελών της κοινωνίας που συνταυτίζονται και με τους γόνους μεταναστατών -χωρίς να συμπίπτουν απολύτως μ’ αυτούς. Η «γκετοποίησι» ορισμένων περιχώρων (στην Γαλλία στο Κλισί-σου-Μπούα, στην Αθήνα στα δυτικά «προάστια») είναι μάλλον το αποτέλεσμα παρά το αίτιον της περιθωροποιήσεως.Το λαϊκόν αίσθημα ότι το κράτος έπαυσε να προστατεύει τον πολίτη και την περιουσία του (στην Γαλλία άνω του 50%, στην Ελλάδα ακόμη περισσότερον) είναι κι αυτό συνέπεια της αλλοτριώσεως των χαμηλομίσθων αστυνομικών.

Αντιθέτως οι επιφανειακοί πολιτικοί παρατηρητές αποδίδουν τις περιχωρικές ταραχές στην:

• «Ανικανοποίησι» των νεαρών ταραξιών, ενώ είναι βέβαιον ότι όλοι οι πολίτες διέρχονται από την φάσιν αυτήν χωρίς να εκτρέπονται εις αντικοινωνικές ενέργειες. Η προσωπική ευδαιμονία οφείλεται στην πλουσία εμπειρία κατά τον ερευνητικό οργανισμό Ντρέσνερ Κλάινβορτ Βέσσερστάιν, εφ’ όσον βεβαίως έχουν καλυφθή οι βασικές ανάγκες. Αλλά κι αυτές απειλούνται υπό του ευρώ!

• «Μή-αφομοίωσι» των μεταναστών. Δέον να σημειωθή ότι το τρίτο θύμα των γάλλων αστυνομικών ήταν Τούρκος, ολίγας ημέρας μετά την έναρξι ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, με σύμφωνο γνώμη των κ. Σιράκ και Κ. Καραμανλή.

• «Εκμετάλλευσι» των μεταναστών για ποδοσφαιρικούς, καλλιτεχνικούς, εθνικούς σκοπούς», που λησμονούνται την επαύριο της «επιτυχίας», όταν γίνεται η αξιολόγησι των μειονοτήτων που ανέδειξαν ένα Ζιντάν στην Γαλλία (βλ.σχόλιο του κ. Παντελή Μπουκάλα στην «Καθημερινή» 7.11.05). Εν τούτοις, μάλλον οι έγχρωμοι αστέρες αναδεικνύονται στην θετή των πατρίδα άνευ της οποίας θα τους είχε φάει το τριτοκοσμικό σκοτάδι.

• «Διάκρισι μεταξύ επιτοπίων και ξένων εργαζομένων στις προσλήψεις». Ως λέγει ευστόχως και ο Μαροκινός επιχειρηματίας Αζίζ Σενί, «όταν ο κοινωνικός ανελκυστήρας σταματήσει, παίρνω τα σκαλιά»! Ποίος καλός επιχειρηματίας δεν θα προσελάμβανε ένα ικανόν υπάλληλον έστω και έγχρωμον;

Ουδείς συμβατικός «αναλυτής» εμβάθυνε στα αίτια της αποτυχίας του «πολυπολιτισμικού» υποδείγματος (τηλελληνιστί: μοντέλου) που κρύπτεται πίσω από τις περιχωρικές εξεγέρσεις της Γαλλίας και του Μπίρμιγχαμ προσφάτως στην Βρετανία. Στο Βέλγιο και στην Γερμανία επεκτείνεται η αναταραχή -χώρες με πολλούς μετανάστες και ιδρυτές του ευρώ. Οι μεν εξουσιαστές πιστεύουν ότι με καταστολή και απαγορεύσεις κυκλοφορίας την νύκτα θα περιορίσουν τις ζημίες -εις μάτην- οι δεν ρομαντικοί ελπίζουν ότι με περισσότερα χρήματα για την παιδεία θα εξασφαλίσουν απασχόλησι στους ανέργους μετανάστες, που όμως δεν θέλουν δουλειά αλλά μάλλον πληρωμένη ραστώνη.

Αναπάντητα ερωτήματα

Εντεύθεν του κοπετού των «προοδευτικών» κονδυλοφόρων υπέρ των «αδικημένων μεταναστών», ανακύπτουν μερικά ερωτήματα:

1. Διατί μόνον διά τους μετανάστες η εκδήλωσι του ενδιαφέροντος του κράτους (δηλ. του φορολογουμένου) και όχι διά τους ημεδαπούς-ανέργους, που φθάνουν το 50% των αποφοίτων της κρατικοδιαίτου ανωτάτης Α-παιδείας; Το ευρώ πλήττει αδιακρίτως πάντας.

2. Ποίος εργοδότης θα προλάβει μετανάστες εις υπεύθυνον θέσιν, όταν ούτε την εν χρήσει γλώσσα της χώρας γνωρίζουν, ενώ οι δεξιότητές των είναι ανεπαρκείς, αν όχι ανύπαρκτες ;

3. Πόσους εγχωρίους εργαζομένους εκτοπίζουν οι ξένοι μετανάστες προσφέροντες εργασία στην παράλληλο (μαύρην) αγορά (κάτω του ελαχίστου μισθού και των κοινωνικών εισφορών), άνευ μάλιστα εξεγέρσεως των απολυομένων πολιτών;

4. Διατί οι Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι, ΄Ελληνες, Αρμένιοι, Πολωνοί και Εβραίοι οικονομικοί μετανάστες έχουν προσαρμοσθή πλήρως στις φιλοξενούσες χώρες χωρίς να χάσουν την εθνοταυτότητα, ενώ οι προερχόμενοι από το Μαγκρέμπ (Αλγερία, Τυνησία, Μαρόκο), ώς και εκ Τουρκίας, Βοσνίας και Μέσης Ανατολής, αρνούνται να ενταχθούν στην προηγμένην οικονομικώς κοινωνία, αλλ’ αντιθέτως πυρπολούν 6.000 αυτοκίνητα στην Γαλλία, μέχρις στιγμής;

Μια πρόχειρος απάντησι θα ήταν η διεθνής συνωμοσία κατά της «ηνωμένης Ευρώπης» (ΣΙΑ, ΜΙ6, Μοσάντ κ.λπ.) ενθαρρύνει την βία διά πολιτικά κέρδη (Ιράκ). Μάλλον φαίνεται πιθανώτερον ότι οι βαθείες πολιτισμικές διαφορές μεταξύ ενός κόσμου που βασίζεται στις Ιουδαιοελληνικές αξίες και ενός άλλου, που διέπεται από τις Μουσουλμανοζωροαστρικές αντιλήψεις, οι οποίες ουδεμία σχέσιν έχουν με το σύνθημα της Γαλλικής Δημοκρατίας ελευθερία, ισότης, συναδελφικότης», εμποδίζουν την κοινωνική συγχώνευσι με κάτι «ξένον». Καλόν ή κακόν.

Ή μήπως πταίει αυτή ή ίδια «δημοκρατία», έτσι όπως την κατήντησαν οι διάφοροι Σιράκ;

Σαν να μη έφθανε η βασική αυτή αιτία της αναφομοίωσεως των Μουσουλμανοζωροαστρών, οι βραχυσκεπτόμενοι πολιτικοί ετοιμάζονται να δεχθούν τους πασάδες της Αγκύρας στην γηράσασα Ευρώπη και δεν αντιλαμβάνονται ότι η διεύρυνσι αυτή θα σημάνει το τέλος της «ηνωμένης Ευρώπης» ή της «δημοκρατίας», ως την εγνωρίσαμε μέχρις σήμερον. Υπάρχουν και τα εθνοτικά ανατανακλαστικά (Γαλλία, Αυστρία).

Πληθυσμιακοί, πολιτιστικοί και πολιτικοί παράγοντες της μουσουλμαικής Τουρκίας θα διαλύσουν την Ευρωπαϊκήν ΄Ενωσιν, όπως σήμερα αποπειρώνται να διαλύσουν την Γαλλία οι απόγονοι της αποικιοκρατίας. Τις αποκλείει την ανάληψι της εξουσίας της Ευρώπης υπό των απο-φασιστικών πασάδων της Αγκύρας, όταν η Γερμανία θα έχει μόνον 80 εκατομμύρια κατοίκους και η Τουρκία 100;

Ποίος, τέλος, θεωρεί απίθανον ακόμη και στο ασθενές μας κράτος, όπου απουσιάζουν η Αστυνομία, η Χωροφυλακή (καταργηθείσα υπό του ΠαΣοΚ), να εμφανισθούν οσονούπω ταραχές εφάμιλλες της Γαλλίας; Εκεί οι μετανάστες είναι το 10% του πληθυσμού και εδώ το 20%. Ο Ελληνικός Στρατός ευρίσκεται διασκορπισμένος μακράν των αστικών κέντρων, ενώ εδώ είναι όπου συγκεντώνονται οι εξωχώριοι μετανάστες με άφθονα Καλάζνικωφ.

Ο φαύλος κύκλος

Πρόσθετη έντασι στους αέργους μετανάστες προκαλεί η υιοθεσία του ευρώ, με την έλλειψι ρευστών στο κρατικό προϋπολογισμό και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η ανεργία, που αποτελεί την ασφαλιστική δικλίδα του ευρωσυστήματος, συνεπιφέρει μείωσι του διαθεσίμου εισοδήματος μεγάλων λαϊκών στρωμάτων που με την σειρά του προκαλεί συρρίκνωσι της αυτοδυνάμου ζητήσεως ή την υπερχρέωσι των νοικοκυριών. Η σημειουμένη τελευταίως πτώσι της ισοτιμίας του ευρώ αποτελεί την απάντησι της Ευρ. Κεντρικής Τραπέζης στην πολιτική πίεσι για μείωσι των επιτοκίων, την ώρα μάλιστα που ο αναθαρρύσας πληθωρισμός απαιτεί άνοδό των.

Το συμπέρασμα δεν είναι μόνον δια τους απανταχού κερδοσκόπους συναλλάγματος, αλλά και διά τους ελαχίστους σκεπτομένους πέραν του χρήματος: Τα επείγοντα μέτρα κατά της περιχωρίου αναταραχής στην Ευρωζώνη δεν είναι μόνον η απαγόρευσι της νυκτερικής κυκλοφορίας ή η τυχόν πρόσκλησι του Στρατού στην Γαλλία διά ν’ αποκαταστήσει την διασαλευθείσα δημοσία τάξι, αλλά και η υποχώρησι της διεθνούς ισοτιμίας του ευρώ έναντι του δολαρίου, το οποίον ανήκει εις ένα πιό ολοκληρωμένο, αν όχι ολοκληρωτικό κράτος. Τις ΗΠΑ!

Διά της υποτιμήσεως του ευρώ ανακτά την χαμένη ανταγωνιστικότητά της η ευρωπαϊκή οικονομία στο εξωτερικό και στο εσωτερικόν ανέρχονται οι τιμές. Όπερ φαύλος κύκλος!