«Η ΒΙΒΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΙΝΑΡΙΟΥ ΤΑ ΠΑΘΗ», ΚΥΡΙΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΙΘΕΙΣ

Θέλω νά είμαι ευγενής
νά κρίνω δίχως πάθος
μά έχω μέσα μου πολλούς
διαβόλους κατά βάθος.

Καί μού μιλούν οι διάβολοι
στό ξύπνιο καί στόν ύπνο
μέ τού Χριστούλη τήν φωνή
στόν Μυστικό του Δείπνο.

Παρ’ όλα ταύτα θά σταθώ
στό ύψος τών διαβόλων.
Θ’ αφηγηθώ τί μού ’πανε
δίχως κανέναν δόλον.

Βέβαια κάθε σατανάς
σάν θέλει νά σέ κάψει
πρώτα σ’ αλείφει έλαιον
κι απέ… φωτιά θ’ ανάψει.

Διά τούτο καί σάς καθιστώ
προσεκτικούς τά μάλα
γιά ό,τι θά διαβάσετε
κι όσους πάρει μπάλα.

Αν δέν λανθάνει τό μυαλό
τής “Βίβλου” ο γραφέας
ήταν καί είναι πράσινος
τό επάγγελμα βαφέας.

Όπου σημαίνει δηλαδή
κάνει τό μαύρο άσπρο
όπως περνά τό σύννεφο
καί κρύβει ένα άστρο.

Αν ήταν, δε, ιστορικός
θά είχε κάποια ευθύνη
όμως εδώ Γιάννης κερνά
αλλά καί Γιάννης πίνει.

Γράφει, δε, μυθιστόρημα
-κι είναι δικαίωμά του-
μέ ήρωες φαντάσματα
κι αλήθειες πάνω κάτου.

Κάποιοι παλιοί υπάλληλοι
καί στρατηγοί συνάμα
συνταξιούχοι τώρα πιά
δέν δέχθηκαν τό γράμμα.

Καί βγαίνουνε εις τήν Τι-βι
καί κρίνουν τόν συντάκτη
υπονοώντας φραστικώς
μιάν λέξη …ΛΙΠΟΤΑΚΤΗ.

Τό θέμα είναι σοβαρόν
καί χρίζει έρευνάς μας
έτσι, γιά νά τιμήσουμε
τό λάδι τής νονάς μας.

Εάν θυμάμαι αρκετά
ο γράψας τό βιβλίον
μάς κάθισε επ’ αρκετόν
στής πίκρας τό θρανίον.

Νομίζω πρωθυπούργεψε
-Πρωθυπουργός μή όντας-
καί είχε μιάν «σοφότητα»
ως άλλος Σολομώντας.

Επί αυτών τών ημερών
καί μιάς δεκάδας χρόνια
μάς τάραξε στά ψέματα
καί στά σκληρά καψώνια.

Καί είχε πάν δικαίωμα
νά ψεύδεται στό όλον
αφού εγεννήθη συγγραφεύς
καί ρήτωρ ως ο Σόλων.

Μπορεί νά ‘χει ελάττωμα
στά φωνικάς χορδάς του
διά τούτο δέν τόν μέμφομαι
μέμφομαι τάς πορδάς του.

Διότι πολύ βρωμίσαμε
επί τών ημερών του
καί μέ τάς φάλτσας του χορδάς
μάς πήρε στόν λαιμόν του.

Είδε Χρηματιστήριον
Ύμια καί κραιπάλες
ασυδοσίαν παντελή
καί τού κακού τίς σκάλες.

Έλυσε καί διέλυσε
τήν μηχανή τού Κράτους
κι οι Υπουργοί του τρώγανε
ώς που έσπασε η κοιλιά τους.

Ταμεία μείναν αδειανά
τά τής ΕΟΚ πακέτα
τά τρώγαν οι συμπαίκτες του
λές κι ήτανε κουφέτα.

Τό αγαπημένο του ρεφρέν
ήταν πάντα τό ψέμα
τό έβλεπες στό χαμηλόν
καί σκοτεινό του βλέμμα.

Γιά Οτσαλάν τί νά σάς πώ
γιά ένοπλες δυνάμεις
γιά Χώραν απροστάτευτη
ώς ήθελε ο Ιμάμης.

Αυτά καί άλλα μού ’πανε
οι εις τήν κεφαλήν μου
καταβιώντες διάβολοι
κι έβγαλα τήν χολή μου.
………………………………………………
……………………………………………..
Ο δέ τέως ας μην ξεχνά ότι ξέρουμε πώς η «Βίβλος» του
scribitur ab narrandum, non ab probandum: Γράφτηκε
χάριν διηγήσεως καί όχι αποδείξεως.