ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ

Δεν πήγα στην παρουσίαση του βιβλίου του Σημίτη, ούτε σκοπεύω να το διαβάσω ακόμα. Εδώ και μερικές μέρες έχω αφοσιωθεί, δυστυχώς μόνος, στην ανάγνωση του Kama Sutra. Στόχος μου είναι να ανελιχθώ και εγώ στο επίπεδο του εθνικού μέσου όρου με τις 138 συνευρέσεις (με ερωτικό σύντροφο, όχι μοναχικές!) τον χρόνο. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό διαπιστώνω ότι… υστερώ αρκετά. Υποθέτω, όμως, το ίδιο θα ισχύει και με όσους διαβάζουν Σημίτη! Ομολογώ ότι τα στοιχεία για τις ερωτικές επιδόσεις των Ελλήνων με εντυπωσίασαν. Μετά σκέφτηκα ότι ίσως είναι σαν τους προϋπολογισμούς του Αλογοσκούφη: λες ό,τι θέλεις και ελπίζεις ότι δεν θα χρειαστεί να το αποδείξεις ποτέ!

Τελικά έκανα λάθος που δεν αποδέχθηκα την πρόσκληση φίλου επιχειρηματία να συμμετάσχω και εγώ στο πρωθυπουργικό ταξίδι στην Ιαπωνία. Άλλωστε, έχω επισκεφθεί στο παρελθόν το «Μαξίμου» της ιαπωνικής πρωτεύουσας, όπου πράγματι με εξέπληξε η σεμνότητα και η ταπεινότητα του χώρου και του ανθρώπου που εργάζεται εκεί. Αυτό που θα με ενδιέφερε να μάθω περισσότερο είναι αν ο πρωθυπουργός μας πήρε μαζί του, προς μελέτη, μερικές από τις προτάσεις που έχει συγκεντρώσει για τον ανασχηματισμό. Εδώ έχω ρεπορτάζ. Ελπίζω να το προσέξετε εσείς και ο εκδότης μου να το σημειώσει.

Θα έχετε διαβάσει, υποθέτω, ότι ο πρωθυπουργός επεξεργάζεται σενάρια λειτουργικού ανασχηματισμού, αναδόμησης που θα έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας. Δεν θα σταθώ σε αυτά, αλλά σε μία λίαν επαναστατική πρόταση που έπεσε στο τραπέζι. Πώς θα φαινόταν στους υπουργούς αν ο πρωθυπουργός τοποθετούσε έναν δικό του σύμβουλο σε κάθε υπουργείο; Δεν θα φαινόταν καθόλου καλά. Θα εγειρόταν θέμα εμπιστοσύνης. Αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα λειτουργούσε. Βλέπετε, ο Καραμανλής τώρα -και μάλλον καθυστερημένα- καταλαβαίνει ότι το συμφέρον του δεν ταυτίζεται με το συμφέρον των υπουργών του. Εν αναμονή, λοιπόν, του ανασχηματισμού κρατήστε και μία σημείωση για ένα νέο περιβάλλον -και θεσμικό πλαίσιο- στις σχέσεις του πρωθυπουργού με τους υπουργούς του. Και αν απορρίπτεται η ιδέα για την τοποθέτηση συντονιστή, δεν αποκλείεται, τουλάχιστον ακόμα, η θέσπιση της θέσης αντιπροέδρου, ο οποίος δεν θα έχει συντονιστικό ρόλο, αλλά θα ασχολείται με τα μεγάλα πρότζεκτ. Η ιδέα αρέσει και στην Ντόρα που υπενθυμίζει τον ρόλο Τζαννετάκη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τι θυμούνται οι άνθρωποι…

Kαι κάτι ακόμα από το Μαξίμου. Η τελευταία εκκρεμότητα που διευθέτησε ο πρωθυπουργός πριν από την αναχώρησή του για την Άπω Ανατολή ήταν η επιβεβαίωση προς τον Νικήτα Κακλαμάνη ότι θα είναι υποψήφιος στην Αθήνα. Το θέμα πάει, τελείωσε, αγνοήστε όσα θα διαβάσετε αλλού. Είμαι έγκυρος, θεαματικός, απολαυστικός και περιμένω τη μετακίνηση μου σε δεξιά σελίδα της εφημερίδας!

Έχω και κοινωνικό ρεπορτάζ. Από πάρτι τηλεοπτικού δημοσιογράφου, εκ των πολύ αξιόλογων και σοβαρών του χώρου, με περιορισμένη κοσμοπολίτικη δράση. Αλλά επειδή ο άνθρωπος είπε να ξεδώσει, βγήκε στον… αγρό της πολιτικής και μάζεψε μερικά από τα γνωστά «λουλούδια». Άλλωστε, είναι εξακριβωμένο ότι ο ρόλος ορισμένων εκ των πολιτικών ταγών είναι αυτός που προανέφερα: να αποτελούν το απαραίτητο σκηνικό των πάρτι. Είναι κανόνας. Στα παιδικά πάρτι έρχονται κλόουν, στα δημοσιογραφικά πολιτικοί. Όπου και αν βρίσκεσαι, το γέλιο είναι εξασφαλισμένο. Εγώ, όμως, έμεινα άναυδος από τη μεγαλοψυχία του Γεράσιμου Γιακουμάτου, ο οποίος στην εν λόγω συγκέντρωση, αγόρασε κουπόνια των 20 ευρώ για την οικονομική εξόρμηση του ΚΚΕ. Αν τυχόν γίνει ποτέ η επανάσταση και ο Γεράσιμος είναι ο τελευταίος αστός που απέμεινε, μπορεί να δείξει τα κουπόνια για να μην κρεμαστεί από τα έντερα του τελευταίου βιομηχάνου…

Οι εναγκαλισμοί του Προκόπη Παυλόπουλου με την Τόνια Αντωνίου δεν με εντυπωσίασαν. Εγώ είχα μάτια μόνο για τη Μιλένα, τη «wannabe Barbie», που θα έγραφε και το «Down Town»! Ήταν, όμως, απολαυστικός ο απολογισμός που έκαναν όλοι τους για τις τηλεοπτικές εμφανίσεις που είχαν εντός της ημέρας. Ξέρετε, του ύφους «είμαστε μια ευχάριστη παρέα, στα καμαρίνια περνάμε μια χαρά, το Πάσχα θα ανεβούμε Θεσσαλονίκη και το κοινό της επαρχίας είναι απαιτητικό…». Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος εμφανίστηκε αργά, συνοδευόμενος από την Τζίνα. Τελευταία αφίχθη η Άννα Διαμαντοπούλου. Και εδώ σταματώ, δεν πρόκειται να πω περισσότερα, υποθέτω οι γνωρίζοντες θα δικαιολογήσουν τη συστολή μου…

Είναι και η απέχθειά μου προς τον εναγκαλισμό δημοσιογράφων και πολιτικών. Βλέπετε, δεν ανήκω (ακόμα…) σε καμία από τις δύο κατηγορίες και έτσι μπορώ και παρατηρώ με τον τρόπο που ένας ελβετός παρασκευαστής ροκφόρ βλέπει το παρασκεύασμά του. Ακόμη δεν μπορώ να αποφασίσω ποιος εκ των δύο είναι η μούχλα στο πολυτελές τυρί. Δεν έχει σημασία. Και για το ροκφόρ πρέπει να αρμέξεις τη γελάδα…Μα τι επαναστατικός οίστρος είναι αυτός σήμερα;

Ο επαναστατικός οίστρος του Σωκράτη Κόκκαλη έχει παρέλθει, όμως, εδώ και χρόνια. Έτσι, εσείς δεν πρέπει να δίνετε ουδεμία βάση στα σενάρια περί ρώσων επενδυτών στον όμιλο της Ιντρακόμ. Άλλωστε, όταν αυτοί ήταν στην Κομσομόλ, ο Σωκράτης είχε κάνει ήδη τον επαναστατικό κύκλο του. Η διεθνής συνεργασία που συζητείται αυτές τις μέρες έχει να κάνει με Άραβες και μόνο με Άραβες.

Και εκεί που τα συζήταγα όλα αυτά με πρώην αριστερό και νυν επιχειρηματία, άκουσα τον συνομιλητή μου να διηγείται μία ιστορία με καλές νεράιδες που μπήκαν σε ένα χρηματιστήριο και το απογείωσαν για να δώσουν ένα χεράκι στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Αν έχετε πληρώσει τον Γιάννο και τον Χριστοδουλάκη, ελπίζω να έχετε κρατήσει κάτι στην άκρη και για τον Αλογοσκούφη.

Αύριο λέω να περάσω μια βόλτα από τον περίβολο του Πολυτεχνείου και μετά από «Μπρασερί» στη Βαλαωρίτου. Κάποιοι φίλοι της γενιάς εκείνου του Νοέμβρη έκαναν λίφτινγκ στον Φουστάνο και θα μαζευτούμε να τους καμαρώσουμε…

…Προκόπιος