in extremis
Αναζητώντας… συντονιστή και τον… Αρτέμη Μάτσα
Προσωπικά, έχω αρχίσει και συμπονώ τον Κώστα Καραμανλή, παρακολουθώντας τις αλλοπρόσαλλες και σπασμωδικές ενέργειες αρκετών υπουργών του, γεγονός που επιτείνει την εικόνα «παιδικής χαράς» που εκπέμπει η κυβέρνηση.
Τελευταία, η «έκρηξη» του Μιχάλη Λιάπη, επειδή το προωθούμενο από τον Αλογοσκούφη νομοσχέδιο για την εξυγίανση των ΔΕΚΟ τον «αποψιλώνει» από αρμοδιότητες!
Αφού για 24 (ολόκληρες) ώρες (!) ο υπουργός Μεταφορών φρόντισε να εκφράζει μέσω δημοσιογραφικών διαύλων «την οργή του για τη διαρροή σημείων του σχεδίου αλλά και για την ουσία του», κατόπιν έσπευσε να ανακρούσει πρύμναν και τελικά να συναντήσει τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και να συνταχθεί. Δεν στέκομαι στην ουσία του νομοσχεδίου, με τη φιλοσοφία του οποίου λίγοι θα βρεθούν να διαφωνήσουν.
Οι ΔΕΚΟ είναι μια αιμορραγούσα πληγή που στερεί τον δημόσιο κορβανά από τεράστια ποσά (μόνο το 2005 οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες θα ανέλθουν σε 2,1 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 834 εκατ. ευρώ είναι χρεολύσια!), ενώ ταυτόχρονα αποτελούν «άντρο» ατασθαλιών, συναλλαγών και κομματικών δοσοληψιών.
Είναι, λοιπόν, προφανές πως απαιτείται εξυγίανση και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη δημιουργία ενός ενιαίου κέντρου παρακολούθησης και συντονισμού των οικονομικών τους.
Όσο παραμένουν διασπαρμένες και υπό τον έλεγχο κομματικών κέντρων, τέτοια δουλειά δεν γίνεται.
@ Γι’ αυτό και ο Μισέλ κακώς αντιδρά. Προασπίζεται τα «ιερά και όσια» της παλιάς κομματικής φεουδαρχίας και, εν προκειμένω, τα δικά του συμφέροντα. Μόνο που τα δικά του συμφέροντα δεν αφορούν τους πολίτες. Ειδικά δε ο κ. Λιάπης, καλά θα πράξει να σπεύσει να επιλύσει το ανοικτό θέμα της Ολυμπιακής, να βρει λύση σχετικά με τα χρονίζοντα προβλήματα του τομέα του, να διερευνήσει τις καταγγελίες σχετικά με την ΕΘΕΛ (μετά την τελευταία παραίτηση…), να ανιχνεύσει άλλες καταγγελίες για το περιβόητο έργο της ΕΡΓΟΣΕ στο Καλλίδρομο και κάποιες «περίεργες» σχέσεις κάποιου πρώην (επί ΠΑΣΟΚ) με κάποια νυν (!). Δηλαδή, έχει δουλειά πολλή…
@ Δεν είναι, όμως, μόνο ο Μισέλ. Με εξέπληξε – αρνητικά- και ο Προκόπης. Η απάντησή του «αυτά έχει η ζωή» σχετικά με την υποχώρηση της κυβέρνησης στο θέμα του «βασικού μετόχου», επιβεβαιώνει πόσο αψήφιστα και χειρίστηκε το συγκεκριμένο ζήτημα.
Ο Προκόπης μπορεί να παραμένει ένας εκ των ισχυρότερων πολιτικών φίλων του Καραμανλή, είναι, δε, περίπου αναντικατάστατος, λόγω της πανεπιστημιακής καταγωγής του, της ειδικής γνώσης του νομικού και συνταγματολόγου αλλά και των καλών «δημοσίων σχέσεων» που διαθέτει, ωστόσο κάποιοι εξακολουθούν και τον περιμένουν στη γωνία.Άλλωστε, ο Προκόπης έχει ανοίξει ένα μεγάλο μέτωπο. Με τον Ρουσόπουλο! Οι σχέσεις τους βρίσκονται στο ναδίρ, ο υπουργός Εσωτερικών έχει συμμαχία με τον Σιούφα (ο οποίος επίσης είναι σε ευθεία σύγκρουση με τον υπουργό Επικρατείας).
Μαθαίνω, μάλιστα, ότι σε πρόσφατη συνομιλία του με γνωστό εκδότη, ο Προκόπης δεν εφείσθη αρνητικών σχολίων εις βάρος του Ρουσόπουλου. Και ο τελευταίος το έμαθε…
@ Πάντως, οι υπόγειες επιθέσεις εναντίον του Επικρατείας πληθαίνουν και δεν είναι τυχαίο πως έρχεται και επανέρχεται το «αίτημα» περί τοποθέτησης συντονιστή δίπλα στον πρωθυπουργό, της συγκρότησης επικοινωνιακής ομάδας και τον περιορισμό του Ρουσόπουλου σε ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου. Και για τα δύο θέματα υπάρχουν ήδη non papers με… προτάσεις που εκπονήθηκαν στη Ρηγίλλης και τη Λυκείου, όπου εδρεύει ο κομματικός μηχανισμός και οι συνεργάτες του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και του Νίκου Καραχάλιου. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν σοβαρά προβλήματα και στα δύο παραπάνω ζητήματα. Είναι, ωστόσο, ακόμα πιο ενδιαφέρον το γεγονός πως σχεδόν καθημερινά εκδηλώνονται «χτυπήματα κάτω από τη ζώνη» μεταξύ υπουργών και κόμματος. Ο Ρουσόπουλος είναι ο πιο «δημοφιλής» στόχος, αφού συγκεντρώνει πυρά από τη Ρηγίλλης, τον Σουφλιά, τον Παυλόπουλο, τον Σιούφα και άλλους. Ποιοι είναι στο πλευρό του; Πάντοτε ο Βουλγαράκης και ο Κεφαλογιάννης, εσχάτως, δε, ακούω καλά λόγια και από την Αρραβαντινού (μήπως πρέπει να ανησυχεί ο Θεόδωρος;).
@ O «Ρουσό» (πως λέμε… Πουαρό), πάντως, έκανε τις προάλλες μια ασυνήθιστη για το ήπιο πολιτικό ταμπεραμέντο του κίνηση. Μετά τη συζήτηση για τον «βασικό μέτοχο», κάλεσε για… snacks και κουβεντούλα στο καφενείο της Βουλής καμιά δεκαριά βουλευτές.