Το νόημα του 1940
Η κινητήρια δύναμη της νίκης του Ελληνισμού στον Βʼ΄Παγκόσμιο Πόλεμο, που είναι και νίκη ολόκληρης της ανθρωπότητας κατά της βίας, του ολοκληρωτισμού και της καταπάτησης των ανθρώπινων ιδανικών, πρέπει να αναζητηθεί στο «ιδανικό της Ελλάδος», αφού η ίδια η Ελλάδα δεν είναι η απλή ονομασία μιας χώρας, αλλά μια ζώσα οντότητα αυτοφυούς ύπαρξης, που περιβάλλει ως η φύση τον άνθρωπο και προόρισται να τον οδηγεί στον δρόμο των ηθικών αξιών. Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι μια ημερομηνία ορόσημο, όχι μόνο για την Ελληνική Ιστορία, αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Είναι η ιστορία όλων εκείνων των ανθρώπων που θέλουν να ζουν λεύτερα, με ανθρωπιά και αξιοπρέπεια, χωρίς υπαρξιακό φόβο, χωρίς δυνάστες, χωρίς καταπίεση και χωρίς αλλοτρίωση των ανθρώπινων ιδανικών που η έλλειψή τους μεταβάλλει τον άνθρωπο σε κτήνος.
Το έτος 1940 ανέτειλε με τους χειρότερους οιωνούς για την ανθρωπότητα και ιδιαίτερα για την Ευρώπη. Το σύνολο σχεδόν των ευρωπαϊκών λαών είχε λυγίσει κάτω από τη λαίλαπα των στρατιών του Άξονα. Όταν πια και η Γαλλία σαρώθηκε μέσα σε μια βδομάδα, όλοι πίστεψαν ότι δεν υπήρχε ελπίδα φωτός στο ναζιστικό σκοτάδι της ένοπλης βίας. Σε κείνη την πολύ δύσκολη στιγμή ο ελληνικός λαός κατάφερε να δείξει σε όλους τους λαούς ότι η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη. Μέσα σε τέτοιους χρόνους παγερούς, σε ατέλειωτη νύχτα ένοχης σιωπής, άφησαν την Ελλάδα μόνη οι Ευρωπαίοι να αναμετρηθεί με τον πάνοπλο γίγαντα. Μόνο ευχές και υποσχέσεις μάς στείλανε οι σύμμαχοί μας, που όχι μόνο δεν τηρηθήκανε, αλλά καταδικάσανε και βασανίσανε τον ελληνικό λαό μ’ έναν εμφύλιο πόλεμο και μια προδομένη Κύπρο. Κορυφαία φυσιογνωμία αυτού του άνισου αγώνα υπήρξε ο έλληνας φαντάρος που η ιδιοσυγκρασία του τον ανέδειξε νικητή απέναντι στις άρτιες πολεμικές μηχανές και την αριθμητική υπεροχή του άνομου εισβολέα. Τότε οι πατεράδες μας δεν μέτρησαν πόσοι ήσαν και πόσα μέσα διέθεταν για να τα βάλουν με μια τεράστια δύναμη. Τότε τη λογική αντικατέστησε το «εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Είχαν τη δύναμη να πάνε με τα πόδια στο μέτωπο, κατάφεραν με πενιχρά μέσα να νικήσουν όχι μόνο τους θρασείς εισβολείς, αλλά και τις αντίξοες συνθήκες των ψηλών βουνών της Ηπείρου, για να χαρίσουν στους υπόδουλους λαούς την πρώτη νίκη και το χαμόγελο της ελπίδας.
Όλα παίχτηκαν πάνω στα χιονισμένα βουνά, όπου τα παιδιά της Ελλάδος μείνανε εκεί φρουροί της τιμής και της λευτεριάς της πατρίδος, καταφρονητές της υλικής δύναμης των τανκς και των πυροβόλων, συνεχιστές μιας λαμπρής και μακραίωνης Ιστορίας. Είναι αθάνατοι και θα παραμείνουν αθάνατοι στη σκέψη μας και στην αίσθηση του χρέους μας προς την πεφιλημένη Ελλάδα. Μόνο απ’ αυτούς θα αντλήσουμε τα πρότυπα για να αντιμετωπίσουμε τη σημερινή τουρκική πρόκληση. Υπάρχουν πολλά κοινά στις προκλήσεις του φασισμού και της τουρκικής στρατοκρατίας. Όμως η πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας και η ιστορικές μας καταβολές μάς δείχνουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος εξόν απ’ αυτόν του χρέους. Αυτό το μήνυμα πρέπει καλώς να το ενστερνισθούν οι άρχοντές μας. Η ευθιξία μας, η Ιστορία μας και προπαντός οι χιλιάδες νεκροί του αλβανικού έπους δεν μας επιτρέπουν την πολιτική της υποχώρησης στη θρασύτητα των τουρκικών παραλογισμών. Ο ελληνικός λαός θα ήθελε να πάψει επιτέλους η προσβολή της τιμής και της αξιοπρέπειάς του από την καθημερινή τουρκική πρακτική των παραβιάσεων του εθνικού μας εναέριου χώρου. Ίσως ο Πλάτωνας να εκφράζει καλύτερα τη σημερινή απαίτηση του λαού μας, λέγοντας: «Εμείς δεν έχουμε αξίωση να είμαστε δούλοι κανενός, ούτε και δεσπότες άλλων, αλλά η φυσική μας ισογονία μάς αναγκάζει να ζητάμε την πολιτική μας ισότητα κατά νόμο και να μην υπακούμε σε κανέναν άλλον παρά μόνο σε όσους διακρίνονται για την ηθική τους δύναμη και χρηστότητα». Ας λάβουν υπόψη τους καλά την παρακαταθήκη του Πλάτωνα οι πολιτικοί μας και ας μετρήσουν πόσο επίκαιρη είναι αυτή σήμερα, που κάθε άλλο παρά περήφανοι είμαστε, για την ηθική δύναμη και τη χρηστότητα της εξουσίας.
Είναι χρέος μας να ξαναγυρίσουμε στις αρχές και τις αξίες του Ελληνισμού. Το ιδανικό της Ελλάδος, που οδήγησε τους μαχητές του ’40 στη νίκη, είναι το μόνο που μπορεί να μας βγάλει από τα αδιέξοδα που μας έφερε το παραστράτημά μας. Ναι, αυτό είναι η Ελλάδα και αυτό πρέπει να δείξουμε στους νέους μας. Ότι η Ελλάδα είναι ιδέα, είναι αυτό που σε εμπνέει, είναι φιλοσοφία, είναι ποίηση, είναι ιστορία, είναι ένταση και ανάταση εσωτερική. Η δικαίωση των νεκρών του σαράντα είναι δικό μας χρέος.