Επικαιρότητα

Βέβαια δεν πήγαν στις φυλακές, ούτε στο στρατόπεδο του Γκουαντανάμο, όπου κρατούνται αντιφρονούντες από πολλές χώρες. Ασφαλώς επισκέφθηκαν υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες και τον ναό της δημοκρατίας, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία, καθώς ήθελαν να διαπιστώσουν μόνοι τους πώς λειτουργεί η δημοκρατία στις ΗΠΑ. Ξαφνικά την περασμένη εβδομάδα η ομάδα αυτή αποφάσισε να αναχωρήσει εσπευσμένα από τις ΗΠΑ και να διακόψει τη μελέτη των δημοκρατικών θεσμών και ο εκπρόσωπός τους δήλωσε ότι τα μέλη της θορυβήθηκαν από τη στάση της κυβέρνησης Μπους και προτίμησαν να μην εκτεθούν περισσότερο, τη στιγμή μάλιστα που το Ιράκ πραγματοποιεί τα πρώτα του βήματα προς τη δημοκρατία. Ποιος ξέρει τι είδους πιέσεις υπέστησαν για να δείξουν θαυμασμό στο αμερικανικό σύστημα. Και παρά το γεγονός ότι ήταν επιλεγμένοι από τις αρχές κατοχής και με θερμά φιλοαμερικανικά αισθήματα, δεν άντεξαν την πλύση εγκεφάλου και έφυγαν πρόωρα από τις ΗΠΑ. Όμως πολύ αργά ξύπνησαν. Τώρα στο Ιράκ θα είναι δακτυλοδεικτούμενοι και με αναμφισβήτητη φιλοαμερικανική ετικέτα. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του σουνίτη δικαστή Μοχάμεντ Μπάκι, μέλους της ομάδας, ο οποίος είπε ότι εξεπλάγη, όταν άκουσε τον Μπους να συνιστά στους οπαδούς του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος να στηρίξουν την υποψηφιότητα της Χάριετ Μάγερς για το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, επειδή είναι πιστή χριστιανή. Προηγουμένως, όμως, στο «μάθημα» που είχαν οι ιρακινοί δικαστές, οι αμερικανοί «καθηγητές» τους είχαν πει ότι στην απονομή της δικαιοσύνης δεν πρέπει να υπεισέρχονται οι θρησκευτικές διαφορές. Και οι δυστυχείς Ιρακινοί κατάλαβαν ότι η πολιτική με διάφορες προφάσεις υπεισέρχεται στην απονομή της δικαιοσύνης. Έπρεπε να παραμείνουν περισσότερο οι Ιρακινοί στις ΗΠΑ. Θα μάθαιναν και θα έβλεπαν πολλά. Και κυρίως θα είχαν κατανοήσει πλήρως τη γλώσσα της παραπλάνησης των λαών που στις μέρες μας έχει αναχθεί σε ολόκληρη επιστήμη!

2 Και πάλι η Συρία στο μάτι του κυκλώνα. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ και η κυβέρνηση Μπους την έχουν βάλει στο μάτι με αφορμή τη θρυλούμενη ανάμειξη της Δαμασκού στη δολοφονία του τέως πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι. Αυτή καθεαυτήν η Συρία δεν ενδιαφέρει τις ΗΠΑ, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν διαθέτει πετρέλαια. Όμως το Ισραήλ θέλει να τελειώνει με τη Συρία και με το καθεστώς του Άσαντ και την παρουσιάζει ως υποστηρικτή των «τρομοκρατικών» οργανώσεων που δρουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Το θέμα της Συρίας επανήλθε στο προσκήνιο της επικαιρότητας με τη δημοσιοποίηση του πορίσματος της Ειδικής Επιτροπής του ΟΗΕ που δέχεται την ενεργό ανάμειξη της Συρίας στη δολοφονία του Χαρίρι, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο. Έτσι το Ισραήλ βρήκε την ευκαιρία να εντείνει τις πιέσεις στην κυβέρνηση Μπους για ξεκαθάρισμα του καθεστώτος Άσαντ. Και οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ πείστηκε να συνδεθεί η δολοφονία του λιβανέζου πρωθυπουργού με τη Συρία, η οποία θα χαρακτηριστεί ορμητήριο των ανταρτών του Ιράκ και συνεπώς αποσταθεροποιητικός παράγοντας της περιοχής. Και ειδικά θα εξαρθεί ο ρόλος της Συρίας στην υποστήριξη των αντιαμερικανικών ανταρτικών ομάδων του Ιράκ. Το θέμα αυτό «καίει» τους Αμερικανούς, καθώς η δράση των ιρακινών ανταρτών εντείνεται καθημερινά και τα θύματα μεταξύ των αμερικανών πεζοναυτών συνεχώς αυξάνονται. Το επόμενο βήμα φαίνεται να είναι ο χαρακτηρισμός του ηγέτη της Συρίας ως «τυχοδιώκτη ηγέτη» που παρέχει στήριξη στις «εξτρεμιστικές-τρομοκρατικές» οργανώσεις που δρουν στο Ιράκ σε βάρος των αμερικανικών και βρετανικών στρατευμάτων κατοχής. Και φυσικά τα «αγανακτισμένα» ΜΜΕ θα υποστηρίζουν ότι το καθεστώς της Συρίας χρήζει αναμόρφωσης και εκδημοκρατισμού, με αμερικανική και βρετανική συνταγή που δεν αποκλείεται να επενδυθεί με ΝΑΤΟϊκή συσκευασία. Η διεθνής κοινή γνώμη θα προπαρασκευαστεί δεόντως, όπως έγινε και στην περίπτωση του Ιράκ με τα χημικά όπλα που τάχα διέθετε. Πάντως, οι αμερικανοί και οι βρετανοί κυβερνητικοί παράγοντες έχουν εξαιρετικές επιδόσεις στην κατασκευή «στοιχείων» και ο Μπλερ έχει ειδικευτεί και στο πλασάρισμά τους στις κυβερνήσεις των άλλων χωρών. Όμως επειδή τα ψέματα των Αμερικανών και των Βρετανών για το Ιράκ είναι ακόμη νωπά, δύσκολα η διεθνής κοινή γνώμη θα πειστεί ότι η Συρία χρειάζεται «απελευθέρωση» αμερικανικού τύπου. Έτσι μάλλον θα κληθεί το ΝΑΤΟ για τον «εκδημοκρατισμό» της Συρίας. Φαίνεται ότι και οι Σύριοι θα απολαύσουν τη «δημοκρατία» που απολαμβάνουν τώρα οι Ιρακινοί!