ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ
Η Ρώμη είναι υπέροχη αυτές τις μέρες. Λες και η άνοιξη άνθισε ξαφνικά στην καρδιά του φθινοπώρου, σκέφτομαι ως αδέξιος εραστής της ποίησης που μάλλον ασελγεί αντί να ερωτοτροπήσει. Ως εδώ. Θα με ξεβράσουν οι υπόνομοι του Τίβερη αν συνεχίσω έτσι. Αποφάσισα κάθε 28η Οκτωβρίου να βρίσκομαι πλέον στη Ρώμη, όπως και κάθε 25η Μαρτίου επισκέπτομαι την Κωνσταντινούπολη. Το βρίσκω έντιμο, ειδικά αν το συγκρίνω με τις παρελάσεις. Όπως θα είδατε και εσείς, την 28η Οκτωβρίου παρελάσαμε για να τιμήσουμε την αντίσταση στον ιταλό εισβολέα και στον γερμανό κατακτητή. Ασφαλώς παρελάσαμε επιδεικνύοντας ουκ ολίγα άρματα γερμανικής κατασκευής. Κατά μίαν εκδοχή πολεμήσαμε για να έχουμε την ευχέρεια και να αγοράζουμε Leopard. (Η άλλη εκδοχή λέει ότι η εισβολή των Ιταλών έγινε για να γυριστεί το «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» στην Κεφαλονιά). Σκέφτομαι ότι την επόμενη φορά που θα γράψουμε έπος, πρέπει να πολεμήσουμε με τους Κινέζους. Υπάρχει ένα πρόβλημα με την απόσταση, αλλά οι μελλοντικές αγορές αρμάτων θα μας βγουν φθηνότερες…
Αλλά εγώ βρίσκομαι στη Ρώμη για δουλειές. Μια από αυτές είναι να αγοράσω την τήβεννο του εκδότη μου. Αν αποφασίσει να παρέμβει, διά ζωντανής παρουσίας, στις τηλεοπτικές δίκες, θα ήθελα να έχει το κύρος ιταλού εισαγγελέως. Όπως ο Βαβύλης είχε ζητήσει ράσο από τον Μάκη, έτσι και εγώ εξασφάλισα την τήβεννο η οποία, ως φαίνεται, δεν θα χρειαστεί.
Από την άλλη, παρακολουθώντας μια τηλεοπτική δίκη με τη συντροφιά γνωστού επιχειρηματία, διαπίστωσα ότι ορισμένοι εκ των «δικαστών» αν δεν ντυθούν την τήβεννο, θα πρέπει να τυλιχτούν με τον ζουρλομανδύα. Να εξηγηθώ. Ένας εξ αυτών, λοιπόν, κατήγγειλε, εν ώρα τηλεοπτικού δελτίου, τις «κομπίνες του 090» και τους «βαρόνους» που προστατεύουν το κύκλωμα. Έσπευσα να συμφωνήσω μαζί του, αλλά ο επιχειρηματίας της συντροφιάς με έβαλε στη θέση μου: «Υποθέτω ότι ο σεβάσμιος δικαστής ωρύεται επειδή τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει έλαβαν μόλις… 500.000 ευρώ από τη συνεργασία με επιχείρηση τύπου 090. Ζήτησε και άλλες 300.000 ευρώ, αλλά η δουλειά δεν προχώρησε…». Έμεινα άναυδος. Και αποφάσισα να το ψάξω. Διαπίστωσα, που λέτε, ότι ορισμένοι από αυτούς που καταγγέλλουν την τηλεοπτική απάτη Χρηστίδη συνδέονται πολύ στενά με έντυπα που εισπράττουν ουκ ολίγα από τη διαφήμιση αντίστοιχων υπηρεσιών! Θα μπορούσα να γράψω λεπτομέρειες, αλλά δεν θέλω να φέρω σε δύσκολη θέση τον εκδότη μου…
Αντιθέτως δεν έχω κανένα πρόβλημα να φέρω σε δύσκολη θέση παράγοντα της Αριστεράς (εντάξει, του Συνασπισμού), τον οποίο και ερώτησα για τις προσδοκίες που μπορεί να τρέφει ο κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος: «Ποντάρει σε ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές και σε αποτυχία του Συνασπισμού να εισέλθει στη Βουλή. Έτσι ελπίζει ότι θα ηγηθεί ενός νέου πολυσυλλεκτικού σχήματος…». Ακούγεται υπέροχο. Και μάλλον είναι. Αφού ο Νίκος Κωνσταντόπουλος διατηρεί υψηλές πολιτικές φιλοδοξίες, τότε ζούμε σε μια ονειρική χώρα. Κόβω ένα κομμάτι σοκολάτα από μια κολώνα της ΔΕΗ και συνεχίζω να γλιστράω στον δρόμο με τα γλειφιτζούρια…
Σταματώ, όμως, για να αφουγκραστώ τον καλπασμό του Βουκεφάλα. Αχός βαρύς ακούγεται, το κουρνιαχτό καλύπτει τα πάντα. Μην είναι η οργή του Ψωμιάδη; Μην είναι η Χρύσα Αράπογλου που ξεσπαθώνει ή ο Μαγκριώτης που μουγκρίζει; Ο Πιραντέλο θα είχε έναν ρόλο για τον καθένα τους, αλλά στη διανομή θα ευνοούσε τον Γιώργο Ορφανό. Νομικός που συνομιλεί με το Μαξίμου τραβούσε τα μαλλιά του με την υπόθεση του ΟΑΚΑ. Η διοίκηση του σταδίου έκανε καλά τη δουλειά της, αλλά δεν σκέφθηκε την ευαισθησία που διακρίνει τους Θεσσαλονικείς για την πολύπαθη Εκθεση. Τι έγινε; Ο Γιώργος Ορφανός έλαβε την άδεια του πρωθυπουργού και έκανε κουρελόχαρτο την έγκριση που είχαν δώσει οι συνάδελφοί του. Τι θα γίνει τώρα; Τίποτα. Αφού το νομικό καθεστώς του ΟΑΚΑ απαιτεί για κάθε πράξη την υπογραφή του αρμοδίου πολιτικού προϊστάμενου, η εταιρεία που επρόκειτο να εκμεταλλευτεί την έκταση ουδεμία ελπίδα προσφυγής στη Δικαιοσύνη διατηρεί. Αντιθέτως, τα τέκνα όσων ψηφίζουν στην Α’ Θεσσαλονίκης διατηρούν ακμαίες τις ελπίδες για εποχικές συμβάσεις στις εκθεσιακές διοργανώσεις που λαμβάνουν χώρα εκεί…
Α, μην το ξεχάσω. Αν τις τελευταίες ημέρες διαπιστώσατε σύμπνοια του Γιάννη Μαγκριώτη με τη Χρύσα Αράπογλου, μην το παρεξηγήσετε, πρόκειται για σύμπτωση. Αν μπορούσαν να σκάψουν μια τάφρο στην Τσιμισκή για να μη βλέπουν ο ένας τον άλλον, θα το έπρατταν ευχαρίστως. Αυτό μπορεί να είναι διασκεδαστικό για σας, αλλά ένα παιδάκι ακόμα περιμένει τη λαμπάδα από τον νονό του. Βλέπετε ο κ. Μαγκριώτης είναι νονός (με τη θρησκευτική έννοια, έτσι;) του υιού της κ. Αράπογλου. Πώς τα φέρνει η ζωή…
Και τι δεν θα’δινα για να είχε η Helexpo έδρα τον Πειραιά. Με τόσα που γίνονται αυτές τις μέρες εκεί θα ήθελα να το δω…
Αν ανοίξετε κυριακάτικα τον υπολογιστή, σας καλώ να επισκεφθείτε και την ιστοσελίδα της υπουργού Παιδείας. Στο www.giannakou.gr διαβάζω έκπληκτος ότι η υπουργός καταγγέλλει την πρακτική, το ύφος και την αλαζονεία της κυβέρνησης. Και ενώ είμαι έτοιμος να ενημερώσω τον εκδότη μου για την αποκάλυψη, διαπιστώνω ότι η ιστοσελίδα έχει να ανανεωθεί από την άνοιξη του 2004. Επειδή, όμως, οι θέσεις που διατυπώνονται είναι εξαιρετικά καλές, οι ενδιαφερόμενοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μπορούν να τις δανειστούν και να τις χρησιμοποιήσουν ως έχουν. Είναι πάντα επίκαιρες!
…Προκόπιος