«Παραιτήθηκε» ο Καραμανλής;
· Πού είναι ο Καραμανλής; Καθεύδει; Δεν αισθάνεται, δεν αντιλαμβάνεται ότι τον οδηγούν σε κατρακύλα χωρίς επιστροφή, τον αποσταθεροποιούν συμφέροντα; Πότε θα ξυπνήσει; Και τελικά θα ξυπνήσει ή μήπως έχει «παραιτηθεί» και έχει αποδεχτεί μοιρολατρικά την πορεία προς την άδοξη πτώση;
Όσα συνέβησαν την Παρασκευή και δείχνουν κάποια «μπαγκέτα» να δίνει ρυθμό αποσταθεροποίησης, παραπέμπουν σε καλοστημένο σχέδιο πολιτικής ανατροπής. Και ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η οργή των βουλευτών και στελεχών της ΝΔ έχει πλέον μετεξελιχθεί σε ποτάμι που θα παρασύρει πολλούς…
Το χειρότερο είναι πως εδραιώνεται πεποίθηση «παραίτησης Καραμανλή» και εγκατάλειψης κάθε διάθεσης για μάχη, αντίσταση, ανατροπή, την οποία υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό και για την οποία εν πολλοίς ψηφίστηκε.
Έτσι η αποστασιοποίηση, η απογοήτευση, η πτώση ηθικού των βουλευτών και στελεχών έχουν πλέον προσλάβει επιδημικές διαστάσεις. Και είναι χειρότερα από την οργή, η οποία μπορεί και να ελεγχθεί…
Χαρακτηριστικό του ανεξέλεγκτου κλίματος που επικρατεί είναι και το ότι δύο τουλάχιστον γνωστοί βουλευτές δηλώνουν ότι δεν θα ξαναθέσουν υποψηφιότητα!
Ενώ η μετριοπαθέστερη τοποθέτηση βουλευτών σε «πηγαδάκια» στη Βουλή, στο περιστύλιο και σε συνάξεις που έχουν πυκνώσει τελευταία, είναι το:
– Αλλιώς τα περιμέναμε, έτσι που έχουν πάει τα πράγματα δεν μας ενδιαφέρει πια τι θα γίνει, να πάμε και στο σπίτι μας…
Λίγοι επιμένουν ότι «θα περιμένουμε ως τον ανασχηματισμό» και δίνουν πίστωση χρόνου μόνο έως τότε, ακόμα περισσότεροι ψάχνονται, ενώ υπάρχει πλέον και η εντελώς απαισιόδοξη άποψη, σύμφωνα με την οποία «ακόμα και ο ανασχηματισμός δεν θα δώσει καμιά λύση»!
Ιδιαίτερη εντύπωση προξενεί η «αφασία» έναντι της μεθοδευμένης πλέον και πασίδηλα καθοδηγούμενης επίθεσης αποσταθεροποίησης από πολύ συγκεκριμένα ΜΜΕ, με τρόπο που «βγάζει μάτια» και μόνο το Μαξίμου αφήνει ασυγκίνητο!
Δεν εξηγείται διαφορετικά η «μακαριότητα» με την οποία αντιμετωπίζεται η κατάφωρη επιχείρηση αποσταθεροποίησης. Έπειτα από την αντεπίθεση που ξεδιπλώθηκε τις προηγούμενες ημέρες, επαναπαύτηκαν ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του. Δεν είχαν καταστρώσει «δεύτερη γραμμή άμυνας», αφού θα έπρεπε να περιμένουν ότι η διαπλοκή ασφαλώς και δεν θα πτοούνταν. Εκτός αν δεν το περίμεναν, οπότε… τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς.
Πάντως, τα πράγματα την Παρασκευή το βράδυ ήταν τόσο κρίσιμα, ώστε υπήρχαν ακόμα και υπουργοί που έκαναν λόγο για:
• Νέο ’89, από τα ίδια ακριβώς συμφέροντα και συγκροτήματα που τότε οδήγησαν στο Ειδικό Δικαστήριο τον Ανδρέα Παπανδρέου!
Και το ερώτημα που εκ των πραγμάτων ξανατέθηκε ήταν: «Πού είναι ο Καραμανλής; Γιατί κοιμάται;».
…και η «μάχη των γενεών»…
Φυσικά και πέραν της άρρωστης -κυριολεκτικά- κατάστασης που φτιάχνουν τα ΜΜΕ, υπάρχουν και τα επίσης σοβαρά προβλήματα τόσο στη λειτουργία της κυβερνητικής μηχανής όσο και σε επιλογές του Καραμανλή.
Για παράδειγμα, απογοητευμένοι και «ριγμένοι» αισθάνονται -και δεν το κρύβουν- οι βουλευτές εκείνοι, οι οποίοι ανήκουν στη γενιά του Καραμανλή, τον στήριξαν κατά την κρίσιμη περίοδο που έκανε το βήμα της διεκδίκησης της ηγεσίας του κόμματος και στάθηκαν οι «φρουροί» του στα «πέτρινα» χρόνια της αντιπολίτευσης.
Όλοι αυτοί νιώθουν και παραγκωνισμένοι και, το χειρότερο, «διωγμένοι» από εκείνους που ήταν υπεύθυνοι για το γεγονός ότι έμεινε τόσα χρόνια στην αντιπολίτευση η ΝΔ και… εκεί θα την οδηγήσουν πάλι με τα καμώματά τους.
Ιδιαίτερα μετά την υπουργοποίηση Μπέζα, με τον οποίο δεν έχουν βέβαια τίποτα, έχουν πειστεί ότι οδηγούνται στην αποστρατεία ακριβώς αυτοί, οι οποίοι μπήκανε μπροστά για τον Καραμανλή, για να δουν να αμείβονται όσοι στάθηκαν απέναντί του!
Δεν διαφωνούν -και το τονίζουν- με την αξιοποίηση νέων βουλευτών. Αλλά πιστεύουν ότι έχουν και οι ίδιοι να προσφέρουν και δεν αποδέχονται ότι η γενιά τους τελείωσε.
Χαρακτηριστική των αισθημάτων αυτής της γενιάς των βουλευτών ήταν η πρόσφατη «έκρηξη» του βουλευτή Αχαΐας και επιφανούς στελέχους των «λοχαγών» Ν. Νικολόπουλου. Δεν λειτούργησε κατά του Καραμανλή ο βουλευτής, όπως έσπευσαν πολλοί να ισχυριστούν. Το παράπονο του «ριγμένου» και παραγκωνισμένου έβγαλε. Μια πτυχή της πολύπλευρης κρίσης ανέδειξε που συμπυκνώνεται στη διαπίστωση:
· Δεν πάει άλλο, ως εδώ!