Να προστατευθούν 150.000 μερικώς απασχολημένοι
Πρόκειται για τις 150.000 εργαζόμενους με καθεστώς μερικής απασχόλησης, κυρίως στο εμπόριο, τον τουρισμό, καθώς και στα συνεργεία καθαριότητας.
Το ΕΚΑ απαιτεί και ζητά από την ηγεσία της ΓΣΕΕ να περιληφθούν στις διεκδικήσεις της νέας σύμβασης (ΓΣΕΕ) τα εξής πολύ σημαντικά:
• Προσδιορισμός καλύτερου ημερομίσθιου για όσους δουλεύουν με καθεστώς μερικής απασχόλησης, ώστε εκτός από την οικονομική βελτίωση των εργαζομένων ο θεσμός να αποδυναμωθεί έστω και εμμέσως, αν αυξηθούν οι αμοιβές. Και αυτό γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα είχε απορρίψει την εισαγωγή στη χώρα μας αυτής της μορφής εργασιακών σχέσεων (όμως και εδώ ας αναζητηθούν οι ευθύνες στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ για την καθιέρωσή του σήμερα…).
• Να καθορισθεί «πλαφόν» στον αριθμό εργαζομένων που μπορεί μια επιχείρηση να προσλάβει με καθεστώς μερικής απασχόλησης. Ήδη στον χώρο του εμπορίου -και κυρίως στις πολυεθνικές επιχειρήσεις- οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση ξεπερνούν το 50%.
• Να υπάρξει με ηλεκτρονικό τρόπο ή άλλη έγκυρη μέθοδος καταγραφή της άφιξης και αναχώρησης των μερικώς απασχολούμενων για να ελεγχθεί η ασύδοτη εκμετάλλευσή τους.
Σημειώνεται σχετικά ότι τόσο στα συνδικάτα όσο και στο ΣΕΠΕ υπάρχουν αμέτρητες καταγγελίες που αφορούν στη «διεύρυνση» του ωραρίου των μερικώς απασχολούμενων και στην καταβολή μικρότερης από τις προβλεπόμενες αποδοχές. Και μπροστά στην αυθαίρετη παράνομη και ασύδοτη εργοδοσία, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δεν έχουν καμία δυνατότητα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, ενώ ο ΣΕΒ «σφυρίζει» αδιάφορα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η ΓΣΕΕ θα αποδεχθεί κατά πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – Αυτ. Παρέμβαση) την εισήγηση του ΕΚΑ, όπως ακριβώς συνέβη και στο κέντρο. Δηλαδή με την εισήγηση του προέδρου Γρηγ. Φελώνη (ΠΑΣΟΚ) συμφώνησε ο Γ. Ιορδανόπουλος (ΔΑΚΕ) και ο Κ. Κουτζαμάνης (Αυτ. Παρέμβαση).
Ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ Γ. Πέρρος δηλώνει διαφωνία, γιατί, όπως είπε, η παράταξή του απορρίπτει συνολικά τον θεσμό της μερικής απασχόλησης. Με τη θέση αυτή συμφωνούν όλοι οι συνδικαλιστές, που αντιπαρέθεσαν το επιχείρημα ότι ήδη ο θεσμός υφίσταται, λειτουργεί, και τείνει να επεκταθεί, οπότε κρίνεται αναγκαίο να υψωθεί φραγμός στην εξάπλωσή του.