Εξαγωγές: Μια χαραμάδα ελπίδας στην γκρίζα οικονομία
2 Ο ΟΠΕ για πολλά χρόνια παρέμενε αβοήθητος, χωρίς στελέχη και οικονομικούς πόρους…
3 Οι εμπορικοί ακόλουθοι των πρεσβειών μας στις διάφορες χώρες ήσαν απλώς γραμματοκομιστές μιας αφόρητης γραφειοκρατίας, χωρίς εμφανή αποτελέσματα.
4 Οι παραγωγοί, συνεταιριστικές οργανώσεις και εξαγωγικές επιχειρήσεις πρέπει να βοηθηθούν ουσιαστικά στην καθιέρωση ποιοτικού ελέγχου, κατοχύρωση εμπορικών σημάτων και προϊόντων ονομασίας προέλευσης και στους τομείς συσκευασίας, τιμολόγησης και μεταφορών, καθώς και στη διοργάνωση επιχειρηματικών συναντήσεων με αντίστοιχες ξένες αντιπροσωπείες, επιχειρήσεις και εμπορικά επιμελητήρια.
Για όλα τα παραπάνω πρέπει να ιδρυθεί υπουργείο Εξωτερικού Εμπορίου, στελεχωμένο με ειδικούς επιστήμονες, που σε συνεργασία με τους ελληνικούς φορείς και τις πρεσβείες μας στο εξωτερικό και με ένα σοβαρό προϋπολογισμό θα επιδοθεί στην ολομέτωπη ενίσχυση των εξαγωγών μας όπου δει.
5 Θυμάμαι όταν ζούσα στον Καναδά, επισκεπτόμενος ένα μεγάλο υποκατάστημα, βρέθηκα μπροστά σε ένα θέαμα που με έκανε να σκεφτώ πόσο πολύ η χώρα μας πραγματικά αδικεί τον εαυτό της, αφού όλα γίνονται στην τύχη.
Στο τμήμα λοιπόν με τα ξένα προϊόντα υπήρχαν: στο πρώτο ράφι χουρμάδες από το Ιράν, χωρίς συσκευασία, με τα υγρά να τρέχουν… Αηδία σκέτη! Στο διπλανό, ελληνικά σύκα σε σχήμα κυκλικό (τσαπέλες), χωρίς συσκευασία με ένα χαρτάκι που έδειχνε την τιμή: ένα δολάριο. Πιο πέρα, το ίδιο προϊόν από την Τουρκία: Καλαίσθητη, έγχρωμη συσκευασία, τιμή 95 σεντς μόνο. Φυσικά ο Καναδός αγόραζε τα σύκα από την Τουρκία, όχι τόσο για τη χαμηλότερη τιμή, αλλά για την άριστη συσκευασία! Άραγε, η χώρα μας δεν είναι ικανή ούτε το αυτονόητο να κάνει;
6 Χιλιάδες τόνοι ελληνικού ελαιολάδου αγοράζονται χύμα από τους Ιταλούς και τους Ισπανούς. Το προϊόν αυτό εν συνεχεία το συσκευάζουν περίτεχνα στις χώρες τους και το εξάγουν σε Γερμανία, Μπενελούξ κ.ά., σαν «ιταλικό» ή «ισπανικό», με πολύ υψηλή τιμή. Το τραγελαφικό είναι ότι οι ελληνικές εξαγωγές ελαιολάδου, με τη μορφή και συσκευασία που γίνονται, συναντούν μεγάλο ανταγωνισμό από το «ιταλικό» και «ισπανικό» ελαιόλαδο στις χώρες αυτές. Η προστιθέμενη αξία (εάν υπήρχαν σύγχρονες καθετοποιημένες μονάδες επεξεργασίας ελαιολάδου εφάμιλλες των ιταλικών) θα έμενε στη χώρα μας με τη μορφή μεγαλύτερης απασχόλησης, υψηλότερων εισοδημάτων, πραγματικής ανάπτυξης στην επαρχία.
Πόσα χρόνια, άραγε, πρέπει να περάσουν ακόμη, για να καταλάβουν οι εκάστοτε κυβερνώντες ότι η διεθνής αγορά δεν είναι στρωμένη με τριαντάφυλλα. Απλώς κυριαρχεί οξύτατο ανταγωνισμός.
7 Τέλος η ποιοτική συνέπεια μετράει στους ξένους πάρα πολύ. Οποιαδήποτε «εξυπνάδα» πληρώνεται πολύ ακριβά. Σχετικά με το θέμα αυτό, θυμάμαι κάποιο συνεταιρισμό στη βόρεια Πελοπόννησο, που είχε υπογράψει συμβόλαια για εξαγωγές σταφίδας σε μια μεγάλη αλυσίδα πολυκαταστημάτων στη Βρετανία… Μετά, λοιπόν, την απαραίτητη γραφειοκρατία, επιτέλους έγινε η πρώτη εξαγωγή: Καλή ποιότητα και προσεγμένη συσκευασία. Το πρώτο έμβασμα από τη Βρετανία είχε κατατεθεί στον λογαριασμό της τράπεζας του συνεταιρισμού. Έγινε η δεύτερη, τρίτη, τέταρτη, εξαγωγή. Όλοι ήσαν ενθουσιασμένοι… Όμως, όπως πάντα, κάποιοι «έξυπνοι» ήθελαν να γίνουν ζάπλουτοι πολύ γρήγορα (αυτοί που διέλυσαν τόσους και τόσους συνεταιρισμούς και τώρα οι αγρότες έγιναν βορά των εμπόρων)…
Στην πέμπτη λοιπόν εξαγωγή στη Βρετανία, μπήκαν «κατά λάθος» μερικά χρωματιστά μικρά χαλίκια… Οι κουτόφραγκοι, σκέφτηκαν οι «εγκέφαλοι» του συνεταιρισμού, θα τσιμπούσαν. Όμως όχι. Το φαξ καταγγελίας της σύμβασης με τον συνεταιρισμό από τους Βρετανούς τούς έκανε να συνειδητοποιήσουν το «λάθος τους»… Σε λίγες μέρες τα φορτία με τη σταφίδα επέστρεψαν στην Ελλάδα… Καταστροφή σκέτη… Οι Βρετανοί δεν άργησαν. Άνοιξαν το συρτάρι τους και έβγαλαν τη δεύτερη προσφορά: Τουρκική εταιρεία με παρόμοιο προϊόν. Επί δύο δεκαετίες τώρα η τουρκική σταφίδα έχει πλημμυρίσει τη Βρετανία!
Η ελληνική φύση μάς χαρίζει πολλά… Κυβέρνηση και φορείς πρέπει κάποτε να βγουν από τον μικροεπαρχιωτισμό τους… Η ανάπτυξη της οικονομίας μας έχει όλες τις προϋποθέσεις για να πάει μπροστά. Υπάρχει άραγε πολιτική βούληση;