Βυζάντιον
Δεν γνωρίζω αν είναι τυχαίο ή αποτελεί ένδειξη υψηλής γαστριμαργικής εκφράσεως, αλλά περνώντας από τα γραφεία της εφημερίδος, προκειμένου να ευχηθώ στον εκδότη για την ονομαστική του εορτή, συνάντησα έναν πλούσιο μπουφέ που αποτελείτο μόνο από πουλερικά. Ακούμπησα το κουτί με τα σοκολατάκια Leonidas στο γραφείο του, αλλά δεν απέφυγα το ωστικό κύμα που προκάλεσε η ερώτηση: «Τι είναι αυτό ρε; Κοντοσούβλι από τον Λεωνίδα; Από ποια ψησταριά το έφερες;». Έπρεπε να σβήσω το Cohiba στο κόντρα πλακέ που διαθέτει για γραφείο, μόνο αυτή η αντίδρασις του αρμόζει. Τελικώς προτίμησα να κάτσω και να του προσφέρω μερικά από τα πλούσια αλιεύματα κοινωνικής κριτικής που συγκέντρωσα κατά την τελευταία εβδομάδα…
Έχω επισκεφθεί τις Οινούσσες ως φιλοξενούμενος της οικογενείας Λαιμού, που αντλεί την καταγωγή της από το νησί. Συνταξιδεύαμε, με το σκάφος της οικογένειας, μαζί με την κ. Αννα Παναγιωταρέα (καλορίζικη στο Ίδρυμα Ωνάση), τον κοσμηματοπώλη κ. Καίσαρη, τον καθηγητή Μπαμπινιώτη και τον χειρουργό Φουστάνο μετά της συζύγου του. Θυμάμαι δε ότι προέτρεπα την κ. Θεοδωρίδου-Φουστάνου να τραγουδήσει το «Θάλασσα Πλατειά», ως άλλη Μανταλένα, αλλά φοβήθηκε μήπως συμμετάσχει και ο κ. Καίσαρης. Ας είναι. Δυστυχώς δεν εκτίμησα, ως όφειλα, τον ρόλο που επρόκειτο να διαδραματίσει το ακριτικό νησί στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αν για τον Γουέλιγκτον το Βατερλώ ήταν η εκκίνηση της αναρρίχησης προς την κορυφή της αγγλικής πολιτικής σκηνής, οι Οινούσσες είναι για τον Κώστα Καραμανλή μια σχεδία στον βάλτο, μια ευχή που έγινε αληθινή. Αυτό δεν το λέω εγώ, άκουγα να το συζητά το στενό «υπουργικό» περιβάλλον του κ. Ρουσόπουλου. Ξέρετε τι εννοώ… Κάποιοι νεαροί που αξιοποιούν το μεταπτυχιακό τους στις ΗΠΑ με τον ρόλο συμβούλου στο κρατικό πλέγμα της ενημέρωσης. Τους άκουγα να εκτιμούν ότι η γαλοπούλα από τις Οινούσσες θα διαγράψει όλες τις εκκρεμότητες από την καυτή πολιτική ατζέντα των ημερών. Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Πάρτι με γαλοπούλα ετοίμαζε και ο κ. Γ. Αλογοσκούφης. Αλλά μάταια. Κρίμα, θα ήταν η πρώτη χρονιά που θα γιορτάζαμε και εμείς την ημέρα των Ευχαριστιών, κοινώς λεγομένη ως Thanksgiving. Μόνο που εμείς θα απευθύναμε τις ευχαριστίες μας προς τη γαλοπούλα…
Ευτυχής είναι και ο Αδάμ Ρεγκούζας. Για δύο λόγους. Το θέμα του ξεχάστηκε και φαίνεται ότι δεν ήταν ο μοναδικός «γκαφατζής» της κυβέρνησης. Βουλευτές μού μετέφεραν τα σχόλια που κάνει ο κ. Ρεγκούζας για τον κ. Μπασιάκο. Δεν τολμώ να τα παραθέσω…
To αυτό ισχύει και για τα σχόλια που κάνει ο πρωθυπουργός επάνω σε γραπτές εισηγήσεις τεχνοκρατών και κομματικών στελεχών. Ο ιστορικός του μέλλοντος, αν πάρει μερικές στα χέρια του, δεν θα δυσκολευτεί. Η καραμανλική οργή -κοινώς μπινελίκια, που θα έλεγε και ο εκδότης μου- αποτυπώνεται στην πληρότητα του μεγαλείου της. Με την ευκαιρία, λοιπόν, σας ενημερώνω ότι στο Μαξίμου ξεσκονίζουν ορισμένες εκ των εισηγήσεων που είχε λάβει ο πρωθυπουργός τις πρώτες ημέρες της νέας διακυβέρνησης. Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προβλέπει θεαματικές αλλαγές στον αναπτυξιακό νόμο και την επιδότηση επιχειρηματικών σχεδίων. Ανάμεσα στις πρώτες εισηγήσεις ήταν και η απόσυρση των αστυνομικών-υπηρετών προσωπικοτήτων της πολιτικής και δημοσιογραφικής ζωής. Έτσι εξηγείται η ανακίνηση του θέματος…
Α, τώρα που αναφέρθηκα στο ένδοξο σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, αν απορείτε πώς περνάει τις μέρες του ως απόστρατος ο αρχηγός Φώτης Νασιάκος θα σας έλεγα ότι προσπαθεί να ξεπεράσει την απογοήτευση από την αποτυχημένη προσπάθεια εισόδου στον επιχειρηματικό στίβο. Ο αρχηγός, όπως με ενημερώνουν, επιχείρησε να συμμετάσχει ως σύμβουλος στην ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Δεν τα κατάφερε, έπεσε θύμα εσωτερικού ανταγωνισμού και έμεινε μόνο με τον πλούτο τον αναμνήσεων από το σαφάρι για τον Σάββα, τον Γιωτόπουλο και τα άλλα παιδιά…
Με την ευκαιρία, επισκεπτόμενος ένα συμμαθητή μου από το Κολέγιο που εργάζεται ως σύμβουλος υφυπουργού, είδα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρουσία να κινείται εντός και εκτός του υπουργικού γραφείου. «Ποία η θέση της κυρίας;» ρώτησα τον παλαιό συμμαθητή μου. «Οριζοντίως…», απήντησε. Αλλά όχι, δεν θα ακολουθήσω τον ολισθηρό δρόμο στον οποίο προσπαθούν να με παρασύρουν διάφοροι. Έχει καταντήσει γραφικό: κάθε μέρα και ένα σκάνδαλο, κάθε ώρα και ένα υπονοούμενο. Και δεν είναι μόνο η κρατική τάξις και ηθική που θα διασαλευτούν, αλλά θα κλείσουν και μερικά σπίτια. Από την άλλη, όταν τα έξοδα δικηγόρου και διατροφής προκύψουν από κάποιες «έξτρα» δουλειές, τότε οι τριβές απαλύνονται και τα νέφη αραιώνουν…
Αν τώρα εσείς είστε μέλος του ΠΑΣΟΚ και έχετε προβλήματα με το κόμμα, δεν θα χρειαστείτε δικηγόρο. Εντός ολίγου το κόμμα θα σας προσφέρει τον… συνήγορο του μέλους! Είναι απίστευτο, αλλά αληθινό. Το είδα γραμμένο στη σχετική εισήγηση και απλώς αντιγράφω: «Ο θεσμός του Συνηγόρου του Μέλους και του Φίλου αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των μελών και φίλων στην πληροφόρηση, στη διαφάνεια, στη συμμετοχή, στην ισηγορία, στη συνέπεια και συνέχεια των διαδικασιών του Κινήματος». Δεν είναι υπέροχος ο πρόεδρος; Πόσο «Γιώργος» πρέπει να είσαι για να το σκεφτείς αυτό; Και κάτι ακόμα: αυτό το «ισηγορία» πόσα μέλη (μην πω και στελέχη…) του ΠΑΣΟΚ μπορούν να το καταλάβουν;
Αυτό, όμως, δεν είναι τίποτα. Αλλοι σκέφτονται ακόμα πιο μακριά, στις παρυφές της μεταφυσικής και στον πυρήνα των συνωμοσιών. Ακολούθησα την προτροπή της κόρης μου και περιηγήθηκα δικτυακό κόμβο ελληνικού περιεχομένου. Εκεί έμαθα ότι η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου προαναγγέλλεται από το 1996 επάνω στα χαρτονομίσματα του δολαρίου. Μαντέψτε από πού αντλεί την καταγωγή του ο ιδιοκτήτης του κόμβου και συγγραφεύς του περιεχομένου. Από ένα γνωστό νησί που γειτνιάζει με την Ιθάκη και έχει πρωτεύουσα το Αργοστόλι… Σηκώνω πια τα χέρια…
Ο Προκόπιος
Επικοινωνήστε μαζί μου 24ώρες το 24ωρο στο [email protected]