Ο ΜΙΣΕΛ ΖΟΣΕΡΑΝ και οι καταγγελίες του…

Το θέμα άπτεται της ετοιμότητος των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και συνεπώς είναι πολύ σοβαρότερο από αυτόν καθαυτόν τον χρηματισμό των εκάστοτε διοικούντων, ανεξαρτήτως της τεράστιας ηθικής διάστασης του θέματος και της ατομικής ευθύνης εκάστου εκ των ιθυνόντων.

Είναι βεβαίως αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι ο κ. Ζοσεράν δεν κατάγγειλε άλλον υπουργό Άμυνας παρά τον Έλληνα, υποθέτουμε ότι δεν τρελάθηκε ξαφνικά ούτε και είχε λόγους εκδίκησης του έλληνα υπουργού. Βεβαίως ο περί ου ο λόγος υπουργός απεκάλεσε τον Ζοσεράν τυχοδιώκτη που λασπολογεί άνευ αποδείξεων και τον απείλησε ότι θα τον σύρει στη γαλλική Δικαιοσύνη.

Ο γαλλικός δικηγορικός οίκος που θα υποστηρίξει την τιμή του υπουργού μας φανταζόμεθα ότι θα απαιτήσει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό από αυτόν, αλλά, όπως λέει και ο λαός μας, ο έρωτας και το χρήμα δεν κρύβονται.

Όσο δε διά τον τυχοδιώκτη Ζοσεράν, εκτιμούμε ότι η κοινή λογική λέγει πως τέτοιες αποκαλύψεις δεν πρέπει να τις περιμένουμε από «αναμάρτητους και οσίους», αλλά από ανθρώπους της βρωμιάς που πραγματοποιούν τέτοιου είδους συναλλαγές. Αυτές οι συναλλαγές έχουν γίνει καθεστώς στους ελληνικούς εξοπλισμούς, όπου το ίδιο το σύστημα τους υποθάλπει, δηλαδή για να γίνει πιο απτό, στήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός προσπορισμού χρημάτων στην πλάτη των Ενόπλων Δυνάμεων. Ασφαλώς η ιλαρότητα που προκάλεσε στον ελληνικό λαό η μεγαλόστομη διακήρυξη σύστασης της επιτροπής διερεύνησης των καταγγελιών για τους εξοπλισμούς επαληθεύθηκε στην πράξη. Αποτέλεσμα μηδέν.

Το σύστημα

Όταν τα σαΐνια αντελήφθησαν το χρηματικό μέγεθος των εξοπλισμών, έθεσαν ως σκοπό τους την απομόνωση των στρατιωτικών και την ανάληψη από αυτούς του πλήρους ελέγχου των εξοπλισμών. Το πρώτο βήμα ήταν να χριστεί «αρχιστράτηγος» των Ενόπλων Δυνάμεων ο υπουργός. Ο όρος «πολιτικός προϊστάμενος» δεν αρκούσε. Πράγματι και ο νόμος 2292/95 προβλέπει ότι τα Γενικά Επιτελεία των Κλάδων υπάγονται απολύτως ανεξάρτητα απευθείας στον υπουργό, χωρίς καμιά συνεννόηση ή συντονισμό μεταξύ τους (τούτο ήτο σκοπούμενο). Το επόμενο βήμα ήταν η δημιουργία του ΕΠΥΕΘΑ (Επιτελείο ΥΠΕΘΑ) και της ΓΔΕ (Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών). Τα δύο αυτά υπερόγκως πολυέξοδα όργανα έθεσαν εκποδών τα Γενικά Επιτελεία από τα κονδύλια εξοπλισμών. Ο νυν υπουργός είχε χαρακτηρίσει αυτά τα δύο όργανα αμαρτωλά και είχε προς τιμήν του υποσχεθεί την κατάργησή τους. Αντ’ αυτού όχι μόνο δεν τα κατήργησε, αλλά δημιούργησε ένα ογκωδέστερο σχήμα, τη ΓΓΟΣΑΕ, με επικεφαλής δικαστικό. Τώρα τι μπορεί να ξέρει ένας δικαστικός από πολεμικά σχέδια και εξοπλισμούς, ας το εκφράσει ο κοινός νους. Θα μου πείτε, ένας δικαστικός ήταν το κατάλληλο πρόσωπο γι’ αυτήν τη θέση μετά από όσα γευτήκαμε τον τελευταίο καιρό για τα δρώμενα στη Δικαιοσύνη. Το απίστευτο είναι ότι το ΕΠΥΕΘΑ είναι στην ουσία πάνω και από τους Αρχηγούς. Για παράδειγμα, σήμερα όλο το σύστημα των Ενόπλων Δυνάμεων διοικείται στην ουσία από έναν απόστρατο συνταγματάρχη που απένειμε στον εαυτό του τον βαθμό του Αντιστρατήγου.

Οι εξοπλισμοί μετά από έναν πολύπλοκο μηχανισμό υπαγορεύονται από τα πολεμικά σχέδια, τα οποία και υποστηρίζουν. Γνώστες των πολεμικών σχεδίων, όμως, είναι μόνο οι στρατιωτικοί επιτελείς. Φαίνεται, όμως, ότι στη Ελλάδα κυριαρχούν οι παντογνώστες.

Αμυντική ικανότητα

Η Τουρκία δείχνει καθαρά και σε καθημερινή βάση ότι περιφρονεί πλήρως την αμυντική μας ικανότητα. Τα μηνύματα, όμως, δεν μας έρχονται μόνο από την Τουρκία αλλά και από την Αλβανία, μη εξαιρουμένης και αυτής ακόμα της ΠΓΔΜ, αλλά και το χειρότερο από τους συμμάχους μας. Περίλυποι οι αξιωματικοί μας ιδιαίτερα αυτοί που υπηρετούν στα ανατολικά σύνορα, βλέπουν ότι διοικούν μονάδες χωρίς στρατιώτες και στρατόπεδα έρημα που δεν μπορούν ούτε να τα συντηρήσουν. Για παράδειγμα, κάθε τουρκικό τάγμα έχει πάνω από 650 μαχητές, ενώ ένα ελληνικό κατά μέσο όρο δεν έχει ούτε το ένα δέκατο, μάλιστα σε πολλές περιοχές οι υπηρετούντες είναι ελάχιστοι. Όμως στο Πεντάγωνο υπηρετούν χιλιάδες, ακόμα και υπεράριθμοι. Οι λαϊκισμοί περί τη θητεία, μάς έφτασαν στο έσχατο όριο και το περίεργο είναι ότι κανένα κόμμα δεν θέλει να βγει από το λήθαργο και να εκτιμήσει την πραγματικότητα. Η Τουρκία, που δεν μπορεί να στρατεύσει όλους τους νέους της λόγω δημογραφικής έκρηξης, έχει δεκαοχτάμηνη θητεία και η Ελλάδα της υπογεννητικότητας τείνει στους έξι. Αλήθεια, οδεύομε προς γκρεμό και κανείς δεν ανησυχεί; Η δικαιολογία ότι η Τουρκία είναι μεγάλη δύναμη και δεν μπορούμε να τα βάλουμε μαζί της είναι αυτόχρημα προδοτική. Ποτέ η αξιοσύνη ενός στρατεύματος δεν ήταν θέμα ποσοτικό. Χωρίς άμυνα και η διπλωματία μας μένει ανυποστήρικτη και τα συμφέροντα της χώρας μας υποχωρούν. Η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο και κάποιος πρέπει να επέμβει πριν είναι πολύ αργά.

Εφεδρεία

Θα περίμενε κανείς από ένα κράτος που δεν διαθέτει αρκετό ενεργό στρατό να έχει οργανώσει μεθοδικά την επιστράτευση και την εφεδρεία του. Στην Ελλάδα η εφεδρεία έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της. Εκπαίδευση δεν γίνεται, μέσα δεν παρέχονται και απομένει στον πατριωτισμό των εφέδρων η πρωτοβουλία για την εκτέλεση του καθήκοντός τους την υστάτη στιγμή. Αν ληφθεί υπόψη ότι οι μικρότεροι σε ηλικία έφεδροι κατά τη διάρκεια της θητείας τους δεν έτυχαν ικανοποιητικής εκπαίδευσης, τότε το θέμα της εφεδρείας παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Η καλλιεργηθείσα κοινωνική υποτίμηση προς τις Ένοπλες Δυνάμεις, ως απότοκος της χούντας που υπέσκαψε το κύρος τους, είναι υπερβολική και συνάμα καταστροφική. Οι έφεδροι είναι πολύτιμη και αναπόσπαστη δύναμη των ΕΔ μας και παράλληλα αποτελούν τον λαό μας, όπως και οι κληρωτοί και οι αξιωματικοί. Ο στρατός μας, λοιπόν, ανήκει στον λαό και είναι παράλογο να χαρίζεται σε επίορκους πραξικοπηματίες.

Συμπερασματικά πρέπει τελικά όλες οι ζείδωρες δυνάμεις του έθνους να αφυπνισθούν και να θέσουν τέρμα στον κατήφορο που έχουμε πάρει. Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ποτέ δεν είχαν καλές σχέσεις με τους αριθμούς. Πάντα, όμως, τα κατάφερναν πολύ καλά έναντι πολυπληθέστερων αντιπάλων. Δεν νομίζουμε ότι η γενιά μας είναι η γενιά των ευνουχισμένων Ελλήνων. Δεν νομίζουμε ότι οι πατεράδες μας του ’40 πρέπει να ντρέπονται για μας. Απειλούμεθα υπέρ ποτέ άλλοτε και πρέπει να αρθούμε αντάξιοι των περιστάσεων και των πεπρωμένων της φυλής μας. Το ηττοπαθέστατο «να βάλουμε την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να μη μας φάει κανένα νησί» ας το αντικαταστήσουμε με το σύνθημα της αύξησης του πληθυσμού των νησιών και της επίδειξης πραγματικής μέριμνας γι’ αυτά. Σήμερα οι συνθήκες διαβίωσης για τον μόνιμο πληθυσμό των νησιών είναι δύσκολες. Άμυνα στα νησιά χωρίς κατοίκους είναι αδύνατη.

Οι καταγγελίες του Μισέλ Ζοσεράν, αφού δεν πρόκειται να αποκαλύψουν τίποτε, τουλάχιστον ας μας αφυπνίσουν ότι στραβά αρμενίζουμε στον τομέα της Άμυνας. Αν δεν το κάνουμε αυτό, η τύχη της Κύπρου μάς περιμένει, από μια Τουρκία που εμείς από φόβο σπρώξαμε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κοινή πάντα είναι η τύχη των δειλών. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.