Επισημάνσεις…
Αγανάκτηση προκαλεί η ανακοίνωση του κ. Νίμιτς σε σχέση με την ονομασία των Σκοπίων. Αλλά εκ στόματος Νίμιτς, συγγνώμη, εκ στόματος κόρακος ήθελα να πω, «κρα» εξελεύσεται. Τέτοια κυνική μεροληψία κόντρα στην ιστορική συνείδηση του Ελληνισμού δεν είχε συμβεί.
Προκαλεί οργή. Αλλά αυτά συμβαίνουν επειδή είμαστε ενδοτικοί και το «καλό παιδί» της υπερδύναμης. Καρπαζιές θα εισπράττουμε. Επιτέλους, ας αλλάξουμε τακτική, είναι η ώρα το «ως εδώ και μη παρέκει» να γίνει πράξη από ολόκληρο το έθνος. Και αν δεν το μπορούν οι πολιτικές ηγεσίες, ας αναθέσουν αυτήν την ευθύνη στον ελληνικό λαό που το μπορεί. Γιατί είναι γενναίος. Να πει εκείνος το μεγάλο «όχι» με δημοψήφισμα και για την ένταξη των Σκοπίων και για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αργότερα. Γιατί ο ελληνικός λαός δεν είναι δειλός. Και γιατί διαθέτει έντονο το ένστικτο της εθνικής αυτοσυντήρησης, αλλά έχει και εθνική αυτογνωσία.
Συμβούλιο αρχηγών επειγόντως και χάραξη εξωτερικής πολιτικής στη βάση των αδιαπραγμάτευτων εθνικών μας δικαίων. Έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια των υποχωρήσεων, των παραχωρήσεων, του ενδοτισμού, αλλά και η εθνική υπομονή. Φτάνει πια!
Σήμερα ο κ. Παπούλιας επισκέπτεται την Κύπρο. Πολυσήμαντο γεγονός. Τη χρειαζόταν αυτήν την επίσκεψη η Κύπρος. Τη χρειαζόταν το έθνος. Ως μήνυμα ενότητας και ομοψυχίας. Και όχι μόνο!
Τίθεται συχνά ο λαός μας στο δραματικό δίλημμα να κρίνει ποια από τις δύο κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας, ήταν καλύτερη. Τι να απαντήσει ο δυστυχής λαός, όταν τη μία, δηλαδή την προηγούμενη, τη χώρισε γιατί κατά την εκσυγχρονιστική περίοδο τον απατούσε, για να παντρευτεί τη δεύτερη, η οποία του έδινε όρκους πίστεως και υποσχέσεις για μια χαρισάμενη ζωή και η οποία τον απατά από τον πρώτο χρόνο του γάμου και μάλιστα περισσότερο από την προηγούμενη;
Τι θυμήθηκα τώρα; Θυμήθηκα τις κοσμογονικές διακηρύξεις της νέας διοίκησης της Ένωσης τέως Βουλευτών. Εκείνης που αναδείχθηκε με εκλογικές διαδικασίες τουλάχιστον «ινκόγκνιτο».
Τις θυμήθηκα, γιατί μιλούσαν σε διθυραμβικούς τόνους για αναμόρφωση, για εκσυγχρονισμό της Ένωσης, για νέους ρόλους αντάξιους της φύσης και της αποστολής της. Αποδείχθηκαν όλα πομφόλυγες.
Γιατί τα οράματα για να υλοποιηθούν χρειάζονται κοινή δράση μεενότητα και ομοψυχία. Και αυτή η προϋπόθεση, δυστυχώς, λείπει.
Και είναι κρίμα σε κρίσιμες στιγμές του έθνους να είναι παροπλισμένος ένας σημαντικός πολιτικός και κοινωνικός φορέας, όπως είναι η Ένωση τέως Βουλευτών.